Happy New Year for all friends !

Read More

We Wish You A Merry Christmas

Christmas is forever, not for just one day,
for loving, sharing, giving, are not to put away
like bells and lights and tinsel, in some box upon a shelf.
The good you do for others is good you do yourself...

~Norman Wesley Brooks, "Let Every Day Be Christmas,"

Read More

Congratulation David !

Read More

ခရစၥမတ္မွာ အဓိပၸါယ္ရွိစြာ

In Christmas Time

Read More

သိသလို မသိသလို ... ခရစ္စမတ္ ရိုးရာအစဥ္အလာေတြ

ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေတြက လူတိုင္းအတြက္ မရိုးႏိုင္ေအာင္ အျမဲလႈပ္ရွားေျပာင္းလဲေနသလိုပါပဲ၊
အခ်ိန္ေတြေျပာင္း၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြလည္း မပ်က္မကြက္ ေျပာင္းၾကတယ္၊
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္တစ္ႏွစ္လည္း ေျပာင္းလဲဦးေတာ့မယ္။

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဒီဇင္ဘာလမွာ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္ကို ဘာသာေရးအထြတ္အျမတ္ပြဲေတာ္အျဖစ္ ကိုယ္ေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္ရိုးရာအစဥ္အလာအရ ေလးေလးနက္နက္ က်င္းပၾကသလို၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ေလးမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္စရာရႊင္စရာပြဲေတာ္ေလးအျဖစ္လူမ်ဳိးစံု ပါ၀င္ဆင္ႏြဲတတ္ၾကပါတယ္၊
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္၊
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေလးေတြအလွဆင္ၾကတယ္၊
ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေလးေတြအျပန္အလွန္ေပးၾကတယ္။

ဂ်ီးဆပ္ေမြးဖြားျခင္း .. ရွင္သန္ထေျမာက္ျခင္း .. သူေတာ္စင္စိန္႔နီကိုလာစ့္
ေျခအိတ္ေရာင္စံုေလးေတြ ...
ႏႈတ္သီးနီနဲ႔သမင္ဒရယ္ေလးရဲ႕ စြတ္ဖားထဲက လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔စန္တာကေလာစ့္ ...
ခရစ္စမတ္ အိုင္ဗီပန္း ... 
သူတို႔ေတြရဲ႕ခရစ္စမတ္ဒ႑ာရီ ၁၃ခ်က္ စပ္စုၾကည့္ရေအာင္ေနာ္ ...

၁. ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ အလွဆင္တာ

အလယ္ေခတ္(ခရစ္ႏွစ္၅၀၀ ကေန ၁၄၀၀အထိ)မွာ အာဒံနဲ႔ ဧ၀တို႔ရဲ႕ ဒ႑ာရီထဲကပန္းသီး သစ္ပင္တို႔ကို ရည္ညႊန္းၿပီး ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေလးကို စတင္ပုံေဖာ္လာၾကတယ္၊ အာဒံရဲ႔ ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲက သစ္ပင္ေတြအတိုင္းပဲ ဒ႑ာရီကို အမွတ္တရအသက္သြင္းၾကတဲ့အခါ ပန္းသီးေလးေတြ ကြတ္ကီးမုန္႔ေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ခဲ့ၾကတယ္။

၂.  ရူးေဒါ့သမင္ဒရယ္ေလးကလည္း ခရစ္စမတ္နဲ႔အတူ

ဒရယ္ေတြကို ႏွင္စီးစြတ္ဖားလွည္းေတြဆြဲရန္၊ ဒရယ္ႏို႔အသံုးျပဳရန္ ေမြးျမဴေလ့ရွိတယ္၊ အလာစ့္ကာျပည္နယ္၊ ေ၀လျမိဳ႔ေလးေတြမွာ စာျဖန္႔ေ၀ဖို႔အတြက္ ဒရယ္စြတ္ဖားလွည္းေလးေတြကိုသံုးၾကတယ္၊ ပံုျပင္ထဲက ရူးေဒါ့လို႔ေခၚတဲ့ဒရယ္ေလးကေတာ့ တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ႏႈတ္သီးနီေလးရွိတယ္၊ စန္တာကေလာ့စ္ကို အကူအညီေပးသူ ကိုးေကာင္ေျမာက္ဒရယ္ေလးပါ၊ ေရာ့ဘတ္လူး၀စ္ေမက ၁၉၃၉ခုႏွစ္မွာ ရူးေဒါ့ႏႈတ္သီးနီဒရယ္ဇာတ္ေကာင္ေလးကိုဖန္တီးေရးသားခဲ့တယ္၊ ဘဲရုပ္ဆိုးပံုျပင္ေလးကိုလည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေျခခံတယ္လို႔လည္း ဆိုတယ္။

၃. ခရစ္စမတ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြကလည္း အေရးပါတာပဲ

ေဟာ္လန္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္၊ ေခါက္ဒါ(Gouda)ၿမိဳ႔ေတာ္မွာ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္အခမ္းအနား က်င္းပတဲ့အခါ ေရာင္စံုဖေယာင္းတိုင္ေတြခ်ည္းပဲ အမ်ားႀကီးထြန္းညွိၾကတယ္၊ ေခါက္ဒါျမိဳ႔ေတာ္ဟာ ဒတ္ခ်္႔ ဖေယာင္းတိုင္ထုတ္လုပ္ငန္းရဲ႕ အခ်က္အျခာေဒသျဖစ္တယ္၊ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္ေတြမွာဆိုရင္ ေခါက္ဒါၿမိ႔ေတာ္ရင္ျပင္မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဖြားျမင္ျခင္းအေၾကာင္းကို ရြတ္ဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြအားလံုးပိတ္ထားၾကၿပီး ဖေယာင္းတိုင္းမီးအလင္းေတြနဲ႔ပဲ ပြဲေတာ္ကိုက်င္းပေလ့ ရွိခဲ့ၾကရာက ခရစ္စမတ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြက ဒီေန႔ထိ အေရးပါလာခဲ့တယ္။

၄. ဥေရာပတိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ကေလးေတြအတြက္လက္ေဆာင္ယူလာေပးသူက စိန္႔နီကိုလာစ့္ပါ

ဒီဇင္ဘာ ၆ရက္ေန႔မွာ နီကိုလာစ့္ဟာ သူရဲ႕တပည့္ေက်ာ္ လူရႈပ္လူေနာက္ဘလက္ခ္ပီတာနဲ႔အတူ ကေလးေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြတေပြ႔တပိုက္ၾကီး သယ္ေဆာင္ၿပီးေပၚထြက္လာေလ့ရွိတယ္၊ လိမၼာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို သၾကားလံုးေတြနဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြေပးတယ္၊ ဆိုးတဲ့ကေလးငယ္ေတြကိုေတာ့ ဘလက္ခ္ပီတာက တြယ္ကပ္ေျခာက္လွန္႔လိမ့္မယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။

၅. အိုင္ဗီပင္က ရာစုႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ားကတည္းက ခရစ္စမတ္အလွဆင္တဲ့ အပင္အျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွတယ္

ခရစ္ေတာ္မေပၚမီေခတ္ဦးပိုင္းကာလေတြထဲက အိမ္ေတြမွာ အိုင္ဗီပင္ေတြနဲ႔အလွဆင္ၾကတယ္၊ ထာ၀ရစြမ္းအားနဲ႔ဆက္စပ္မႈအျဖစ္ယံုၾကည္ၾကတယ္၊ အိုင္ဗီပင္ဟာ ေအးျမတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလေတြ အတိုင္း ဘ၀ေတြတေလွ်ာက္လံုး ေအးခ်မ္းမႈအတြက္ ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

၆. မစ္ဆဲလ္တိုး(Mistletoe) လုိ႔ေခၚတဲ့ ပင္ကပ္ပန္းပင္နဲ႔ ခရစ္စမတ္အေလ့အထ

ခရစ္ေတာ္မေပၚခင္ကာလေနဘုရား၊ လဘုရား၊ မီးဘုရား၊နတ္ဘုရားေတြအမ်ားႀကီး ကိုးကြယ္ၾကတဲ့အခ်ိန္ ဘုန္းႀကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေမွာ္စြမ္းအားတိုးပြားေအာင္ကုစားဖို႔ မစ္ဆဲလ္တိုးပန္းပင္ကိုအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ ခရစ္စမတ္ကာလမွာ မစ္ဆဲလ္တိုးပင္ေအာက္ နမ္းၾကတဲ့ ရိုးရာဓေလ့ထုံးစံရွိခဲ့ၾကတယ္၊ ၁၉ရာစုေခတ္အဂၤလန္မွာ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ လူတန္းစားေတြအၾကားထင္ရွားတဲ့ ဓေလ့ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္း လူလတ္တန္းစားေတြကလည္း အဲဒီဓေလ့ကိုလက္ခံလာၾကတယ္၊ အခုအခါ တျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာပါ ျပန္ႏွံ႕ေခတ္စားတဲ့ ခရစ္စမတ္ရိုးရာဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။

၇. စကၠဴလွလွထုတ္ပိုးၾကတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြ

ေအဒီ၁၀၅ခုႏွစ္၀န္းက်င္ တရုတ္ႏိုင္ငံကေန စကၠဴစတင္ထီတြင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကတည္းက ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေတြကို ထုတ္ပိုးခဲ့ၾကတယ္၊ ၁၉၁၇ခရစ္စမတ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အေမရိကတိုက္ နီဘရာစကားျပည္နယ္ ေဟာလ္ဘရားသား စတိုးဆိုင္ကေနၿပီး လက္ေဆာင္ထုတ္ပိုးႏိုင္တဲ့ တစ္သွ်ဴးစေလးေတြစတင္ေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။ အလွဆင္ ျပင္သစ္စာအိတ္စကၠဴသားေလးေတြလည္း အစားထိုးေရာင္းခ်ခဲ့ေသးတယ္။

၈. အခုဆိုရင္ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ထုတ္ပိုးမႈဟာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားေနၿပီ

၁၉ရာစုမွာ ထုတ္ပိုးမထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြကို ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေအာင္မွာထားၾကတယ္၊ သစ္ကိုင္းေလးေတြမွာ ခ်ိတ္ဆြဲၾကတယ္၊ ဘယ္လိုလက္ေဆာင္ေလးေတြျဖစ္မလည္း သိခ်င္စိတ္နဲ႔ လိုက္ရွာၾကတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈခံစားေစခ်င္ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ လက္ေဆာင္ေလးေတြကို ဖြက္ထားတတ္ၾကတယ္။

၉. ဘာဘူရွ္ကား(ရုရွားအေခၚ အဖြား)

လက္ေဆာင္သယ္ေဆာင္ေပးေ၀သူအဖြားအိုဟာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေလးဖြားျမင္မွာကို နမိတ္ေပးခဲ့တဲ့ ပုေရာဖက္သံုးဦးနဲ႔အတူ ခရစ္ေတာ္ရွိရာကို မသြားပဲ တစ္ကို္ယ္တည္း ကေလးငယ္ဂ်ီးဆပ္ေလးကို လိုက္ရွာခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ပုေရာဖက္ေတြနဲ႔အတူသြားသင့္တာကို သေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့တယ္တဲ့၊ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ဘာဘူရွ္ကားအဖြားအိုဟာ ကေလးေတြကို ရွာေဖြေနဆဲပဲလို႔ဆိုတယ္၊ ဇန္န၀ါရီလ၅ ရက္ေန႔မွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဆီကို သြားလည္ေလ့ရွိၿပီး ကေလးေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ခ်န္ထားရစ္တယ္၊ ဘာဘူရွ္ကားအဖြားအိုအရုပ္ေလးကို ရုရွားႏိုင္ငံရဲ႕အမွတ္တရ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရာင္းခ်ေလ့ရွိတယ္၊ အရုပ္ေလးရဲ႔ဦးေခါင္းပိုင္းေလးကို ဖြင့္လိုက္ရင္အထဲမွာ ေနာက္ထပ္ဘာဘူရွ္ကားေလးတစ္ရုပ္ရွိေနၿပီး အရုပ္ေလးေတြဦးေခါင္းအဖံုးေလးကို ဖြင့္လိုက္တိုင္း အထဲမွာအရုပ္ေလးေတြ အဆင့္ဆင့္ရွိေနၾကတယ္။

၁၀. အီတလီႏိုင္ငံကေဒသေတြမွာ ခရစ္စမတ္နဲ႔ ငါးဟင္းလ်ာခုႏွစ္မ်ဳိးက ရိုးရာဓေလ့တဲ့

ခရစ္စမတ္ငါးဟင္းလ်ာ ခုႏွစ္မ်ဳိးဟာ ဘာသာေရးအခမ္းအနား ၇မ်ဳိးကိုအထိမ္းအမွတ္ျပဳတယ္လို႔ဆိုတယ္၊ ငါးကို ဂ်ဳံ၊ မုန္႔ညက္၊ ဆလတ္၊ အသီးအႏွံ၊ ေပါင္မုန္႔၊ အီတလီ၀ိုင္တို႔နဲ႔ တြဲဖက္စားသံုးၾကတယ္၊ မုန္႔အခ်ဳိပြဲေတြမွာ ဆလတ္၊ ဂ်ဳံသစ္သီးကိတ္၊ အေမႊးအႀကိဳင္မႊန္းထားတဲ့ကြတ္ကီးေတြ၊ ႏူးဂတ္(အေစ့အဆံျမွဳပ္ထားတဲ့သၾကားလံုး)၊ အခြံမာသီးေလးေတြပါ၀င္ပါတယ္။

၁၁. စုန္းမႀကီးရဲ႕ ကိတ္မုန္႔အိမ္ေလး(Gingerbread house)

ႏူးညံ့လွတဲ့အိမ္ပံုကိတ္မုန္႔ေလးေတြကို စုန္းမအိမ္လို႔ ဂ်ာမန္ေတြကေခၚၾကတယ္၊ ဂ်ာမန္စာေရးဆရာ ဂရင္းမ္ရဲ႕ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ “ဟန္ဆဲလ္နဲ႔ ဂရဲ႔တဲလ္” ပံုျပင္ထဲက ကိတ္မုန္႔အိမ္ေလးေတြကို ခရစ္စမတ္မွာျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္။

၁၂. ပူတင္းထဲက ကံေကာင္းျခင္းေတြ

ပူတင္းမဖုတ္ခင္အေရာအေႏွာထဲမွာ လက္စြပ္၊ ၾကယ္သီး၊ အပ္ခ်ဳပ္လက္စြပ္နဲ႔ ေရႊျပားပိုက္ဆံအေေၾကြေစ့ေလးေတြျမွပ္ထားၿပီး ပူတင္းဖုတ္ၾကတယ္၊ ကံေကာင္းသူ/ ကံမေကာင္းသူ တစ္ဦးဦးက အဲဒီပစၥည္းေလးေတြတစ္ခုခုကို ရခဲ့ရင္ ပစၥည္းေလးေတြရဲ႔ ညႊန္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္အတိုင္း လက္ထပ္ျခင္း၊ အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိၾကီး၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ျခင္းေတြ အဲဒီႏွစ္အေတာအတြင္း ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ဆိုတယ္။

၁၃. ရူးရဲသစ္လံုးပုံမုန္႔အခ်ဳိပြဲ (Yule Log)ဟာ တိုင္းျပည္အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ မုန္႔အခ်ဳိပြဲျဖစ္ေနပါၿပီ

အစျပဳခဲ့တာက ခရစ္စမတ္မွာမီးပံုပြဲလုပ္ရင္း သစ္လံုးကိုမီးေလာင္ကြ်မ္းေစၾကတယ္၊ သစ္လံုးကရလာတဲ့ ျပာမႈန္႔ေတြဟာ ထူးျခားဆန္းျပားတဲ့စြမ္းအားေတြရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္၊ ဒီရိုးရာဓေလ့ကို ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ ၁၁၈၄ ခုႏွစ္က စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ...
ခရစ္စမတ္ကာလမွာ ဘာေတြလုပ္ၾကလဲ?
ေပ်ာ္ ?
မေပ်ာ္ ?
ပံုမွန္ ? 
------------------
phyophyo said :
ဘာမွမလုပ္  လက္ေဆာင္ေလးလဲၾကရုံသာ၊
မေပ်ာ္ :(

source : http://www.rd.com/your-america-inspiring-people-and-stories/13-things-you-didnt-know-about-christmas-traditions/article187296.html

ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ http://popularmyanmarnews.com/epaper/archives/13302

Read More

ပုံေဖာ္ၾကတဲ့အခါ

“ရွင္ .. ဘယ္ေနရာမွာလဲ၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ကၽြန္မတို႔ workshop အခ်ိန္ေလး နည္းနည္းေျပာင္းလိုက္ၾကတယ္၊ ေန႔လည္ ၂နာရီခြဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး အခု ၁နာရီခြဲမွာ စခ်င္တယ္၊ သူတို႔ ဆရာမေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေက်ာင္းကိုျပန္၀င္ၾကရမွာမို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းေရွ႕ကိုတိုးလိုက္ရတယ္၊ ရွင္ အဆင္ေျပမလားပဲ၊ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြ စံုေနၾကၿပီ၊ သူတို႔ ရွင့္ကိုေစာင့္ေနၾကတယ္၊ ကၽြန္မတို႔ Art Caffe မွာပဲ ရွိေနၾကမယ္ေနာ္” အီဗန္နာက ဖုန္းထဲကေန ခပ္သြက္သြက္ေျပာတယ္၊

ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းျပန္တယ္၊ “အီဗန္နာ .. ငါ အိမ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ အျပင္ေရာက္ေနတယ္၊ ဆာဗာစင္တာကေနေတာ့ သိပ္မေ၀းဘူး၊ ငါ အျမန္ဆံုးလာခဲ့မယ္၊ အိမ္မွာ ပစၥည္းေတြ ယူၿပီးရင္ နာရီ၀က္အတြင္း ေရာက္ေအာင္လာခဲ့မယ္၊ ကေလးေတြကို မင္း ပဲ ၾကည့္ထိန္းထားေပးပါ၊ အိုေက၊ ေတြ႕ၾကမယ္”

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ သရုပ္ျပ ကူညီေပးမဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားတယ္၊ အခ်ိန္က ခ်က္ခ်င္းကပ္ေနေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းဆရာမေလး စနဲရွာနာ နဲနဲေနာက္က်မယ္တဲ့၊ အကူအညီေတာင္းတားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ ယဲလီနာ ကလည္း သူ အျမန္ဆံုးလာခဲ့ပါမယ္ လို႔ ဆိုတယ္။

အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ အိတ္ႀကီး အိတ္ေသးေတြထဲ ထည့္တယ္၊ လိုအပ္တဲ့

ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြအႀကီးအေသး အေရာင္စံုေတြကတစ္အိတ္၊ မီးပူ ႏွစ္ခု၊ စကၠဴလိပ္ေတြရယ္၊ ကတ္ေက်းေလးေတြရယ္၊ သစ္သား board တစ္ခု၊ extension cord ေတြရယ္၊ workshop အၿပီး ကေလးေတြကိုျပရမယ့္၊ (အထူးသျဖင့္ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ရမယ့္) ဗီဒီယုိဖိုင္ကိုလည္း ေမ့မသြားေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာသတိေပးရင္း မွတ္စုစာရြက္ေသးေသးေလးကို ထုတ္ၾကည့္တယ္၊ အဲဒီဖိုင္ကို သူ ညေတြမအိပ္ပဲ ႀကိဳးစားပမ္းစားတည္းျဖတ္ခဲ့တာ၊ ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို ျပသဖို႔ laptop ကိုလည္း မပါမျဖစ္ ယူတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္း မီလန္က အိမ္ကိုေရာက္လာၿပီ၊ အသင့္ျဖစ္ၾကၿပီ၊ ဒီလိုနဲ႔ ပစၥည္းပစၥယေတြ သယ္ပိုးၾကရင္း ဆာဗာစင္တာဆီသို ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္၊ နာရီကိုၾကည့္တယ္၊ ၁နာရီခြဲဖို႔ ၁၀မိနစ္၊ ဆာဗာစင္တာက နီးနီးေလးပါ၊ သူတို႔အတြက္ အခ်ိန္ကိုက္ ေရာက္ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္တေလွ်ာက္ ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြနဲ႔ စကၠဴေတြဟာ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ဟုိဒီမြစာၾကဲေနၾကၿပီ၊ ဒီေန႔ လုပ္တဲ့ workshop က လူငယ္ေလးေတြကို ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး စိတ္၀င္စားလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ၾကဖို႔ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္က စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို ျပန္ၿပီးအသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြရယ္၊ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္စကၠဴစေတြရယ္၊ သဘာ၀အေလွ်ာက္ေၾကြက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြရယ္၊ ေပါင္းၿပီး ပလတ္စတစ္အလွပန္းျခင္းေလးေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သရုပ္ျပေပးမယ့္ workshop ပါ၊ ဒီ workshop ေတြကို GreenScreenFest အဖြဲ႔သားေတြက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္၊ GreenScreenFest က သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုေတြကို လူတိုင္းၾကည့္ရႈႏိုင္ေအာင္ ၃ ရက္လံုး မနက္ ၉ နာရီကေန ည၉နာရီအထိတခ်ိန္လံုးျပသေပးခဲ့ၾကတယ္၊

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆာဗာစင္တာရဲ႕ အ၀င္ေပါက္ ညဘက္ျခမ္းေလးထဲက Art Caffe ထဲကို၀င္သြားၾကေတာ့ ေကာ္ဖီဘားေရွ႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ အေယာက္ ၃၀ ေလာက္ တစ္စုကိုေတြ႕တယ္၊ အိုး... ကေလးေတြ နည္းမွမနည္းပါပဲ၊ လူငယ္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတာင္ မတိမ္းမယိမ္း ထြားထြားက်ဳိုင္းက်ဳိင္းလူငယ္ေလးေတြ၊ မိန္းကေလး ေယာက်္ားေလး တစ္၀က္စီေလာက္ပဲ၊ အီဗန္နာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး “ေဟာ ... လာၾကၿပီ” လို႔ ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ အားလံုး ၿပိဳင္တူလွည့္ၾကည့္ၾကတယ္၊ ေနာက္ထပ္ ကေလးေတြ ႏွစ္ဖြဲ႔ေတြ႕တယ္၊ ပရိုဂ်က္တာေရွ႕မွာ ရွင္းျပေနတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ကေလးေတြ တစ္ဖြဲ႔ရယ္ ေနာက္တစ္ဖြဲ႔က ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းပဲ သူတို႔ workshop ေတြ အသီးသီး တက္တက္ၾကြၾကြ လုပ္ေနၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္သြက္သြက္ပဲ ကေလးေတြကို မိတ္ဆက္ရင္း သရုပ္ျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ စရေတာ့တယ္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးငယ္ေတြအရြယ္က ထိန္းရသိမ္းရအခက္ဆံုးပဲ၊ သူတို႔ စိတ္ပါ၀င္စားလာေအာင္ေျပာဆိုဖို႔ဆိုတာ သိပ္ခက္တယ္၊ အာရုံတစ္ခုတည္းမွာ သူတို႔ၾကာရွည္ မထားႏိုင္ဘူး၊ ခု ဒီမွာ ဒါလုပ္ေနေပမဲ့ ခဏေလးနဲ႔ တျခားဟာ ေျပာင္းလုပ္ဦးမယ္၊ လူႀကီးေတြေျပာဆိုဆံုးမတာကိုဟုတ္မဟုတ္ ျပန္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္ ဆန္႔က်င္လာတတ္ၾကတဲ့ အရြယ္ေလးေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဒါကို သိထားပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ workshop နဲ႔ သူတို႔ ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ စြဲေဆာင္ထားႏိုင္မလဲ ကၽြန္ေတာ္ စမ္းသပ္ၾကည့္ရမွာပဲ၊

ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕မွာ ေဘး၀ဲယာ၊ အလယ္၊ စားပြဲရွည္ေလးေတြ ဆက္ထားတဲ့ စားပြဲေလးေတြမွာ စုစုစည္းစည္းထိုင္ေနၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ စားပြဲရွည္တစ္ခုရွိတယ္၊ အီဗန္နာက “ရွင္ .. ကၽြန္မ ျပင္ဆင္ထားတာ အားလံုးအဆင္ေျပရဲ႕လားပဲ၊ သူတို႔ေလးေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္မထင္တယ္၊ ကဲ အဆင္ေျပပါေစရွင္” လို႔ ဆိုတယ္၊ ကေလးငယ္ေတြ အားလံုးကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္ရင္း “ကဲ ကိုယ္တို႔ေတြ အင္မတန္ရိုးရွင္းၿပီး စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့ အလုပ္လုပ္ၾကရေအာင္၊ ကိုယ့္ကို မင္းတို႔ကူၾကမွျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ ဘာမွလုပ္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားစလိုက္တာနဲ႔ ကေလးေတြဆီက အသံထြက္လာၾကတယ္၊ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာၾကတယ္၊ လည္ပင္းေလးေတြ ဆန္႔ထြက္လာၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးေတြကို ပလပ္စတစ္အိပ္ႀကီး၊ အိပ္ေသး အေရာင္စံု၊ နဲ႔ စကၠဴ၊ သတင္းစာ ေတြကို အစု ၃ စု ခြဲၿပီးေပးလိုက္တယ္၊ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြကို ပန္းအိုးတစ္ခုစာ အျမင့္ေလာက္ ကပ္ေက်းေလးေတြနဲ႔ ညွပ္ထားေပးပါလို႔ ေျပာတယ္၊ စကၠဴစေလးေတြကိုေတာ့ ႀကိဳက္သလို ပံုစံေလးေတြ ညွပ္လို႔ရတယ္၊ စိတ္တိုင္းက်လုပ္ပါဆိုေတာ့ သူတို႔ ရယ္ေမာၾကတယ္၊ မဆိုးလွပါဘူး၊ ကေလးေတြ သြက္သြက္လက္လက္ ကပ္ေက်းေလးေတြနဲ႔ညွပ္ၾကတယ္၊ သူတို႔ ညွပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္စားပြဲေပၚမွာ သစ္သား board အျပားကို တင္၊ အဲဒီေပၚမွာ စကၠဴျပား အၾကီးကို ျဖန္႔ခ်ၿပီး မီးပူကို extension cord သံုးၿပီး တပ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ “ပထမဆံုးဘယ္အဖြဲ႔ အရင္လာမလဲ၊ အျပာေရာင္၊ အနီေရာင္ ပလပ္စတစ္ယူလာခဲ့ေပးပါ” ဆိုေတာ့ ဘယ္ဘက္အဖြဲ႔က ကေလးတစ္ေယာက္မတ္တပ္ထရပ္တယ္၊

“ကဲ အခု ဘယ္သူ အိမ္အလုပ္လုပ္သလဲ ဆိုတာ သိရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေပါ့”

ကေလးေတြ ညံညံစီစီ ရယ္ေမာၾကတယ္၊

“ပလပ္စတစ္အျပာေရာင္၊ အနီေရာင္ေလးႏွစ္ခုကို ဒီလိုျပန္႔ေအာင္ျဖန္႔မယ္၊ ေဟာဒီ စကၠဴျပားၾကီးကို အေပၚက ဖံုးကာၿပီး ကိုယ္တို႔မီးပူတိုက္မယ္၊ ေၾကေနတဲ့ အက်ီကို ဆန္႔သြားေအာင္တိုက္သလိုပါပဲ၊ မတူတာတစ္ခုက စကၠန္႔ပိုင္းေလးပဲ ဖိလိုက္၊ ေဘးကိုေရႊ႕ေပးလိုက္ လုပ္ရမယ္”

“ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာ အေမ့ကို မီးပူကူတိုက္ေပးေနၾကပါ၊ အခု ကၽြန္ေတာ့္ လက္ရာကိုျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အပိုမေျပာဘူးဆိုတာ အားလံုးသိၾကမွာပဲ” လို႔ ေက်ာင္းသားေလးက အရႊန္းေဖာက္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ တဟားဟားရယ္ပါတယ္၊ ပလပ္စတစ္ျပားေလးေတြက အပူေငြ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ၿပီး အေရာင္မတူေတာ့ အရစ္အလိမ္ဒီဇိုင္းေလးေတြေပၚၿပီးကပ္သြားၾကတယ္၊ “အိုး .. သိပ္ေတာ္တဲ့ သားလိမၼာေလးပဲ”  ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီးမြမ္းတယ္၊ အားလံုး လက္ခုပ္တီးၾကတယ္၊

“ေနာက္တစ္ဖြဲ႔က ဘယ္သူလာမလဲ၊ စကၠဴစေလးေတြပါယူလာခဲ့ေနာ္၊ ပလပ္စတစ္ ဒီဇိုင္းလွလွပါတဲ့ အိတ္တစ္ခုကိုယ့္မွာ ရွိေနတယ္ ၊ ဒါကို ကုိယ္သံုးမယ္၊ အ၀ါေရာင္ ပလပ္စတစ္ေလးပါယူခဲ့ေပးပါဦး”

ေနာက္ကေလးတစ္ေယာက္ ထလာတယ္၊ သြက္သြက္လက္လက္ပါပဲ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လည္း ရွိေနၾကပံုေပါက္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေၾကာက္ရြံ႕ဟန္မရွိၾကသလို၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း စိတ္၀င္တစားလိုက္လုပ္ၾကပါတယ္၊ တျခား ဆရာမတစ္ေယာက္ကေမးတယ္၊ သူ႔ကေလးေတြတစ္ဖြဲ႔ကိုလည္း ဒီမွာ လာစုခ်င္တယ္တဲ့၊ ပရိုဂ်က္တာနဲ႔ရွင္းျပေနတဲ့ ကေလးေတြတစ္စု ဒီဘက္ကို ေျပာင္းလာၾကတယ္၊ ခံုေလးေတြ သူတို႔ဘာသာဆြဲယူၿပီး လာထိုင္ၾကတယ္ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၾကၿပီ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဒီကေလးေတြကို ထိန္းရေတာ့တာပဲ စနဲရွာနာနဲ႔ ယဲလီနာလည္း ေရာက္မလာၾကေသးဘူး၊ ကေလးေတြက စိတ္၀င္တစားရွိၾကေတာ့ မဆိုးလွပါ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနပါတယ္၊

ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိေနတဲ့ ေနၾကာပန္းပံုပါေနတဲ့ ပလပ္စတစ္အိတ္က ပန္းပံုေနရာတ၀ိုက္ကို ျဖတ္ယူတယ္၊ ေနၾကာပန္းေပၚမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးေတြ ထပ္တယ္၊ အေပၚက ပလစ္စတစ္အ၀ါေရာင္ေလး ကပ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ စကၠဴျပားႀကီးနဲ႔ကာတယ္၊ မီးပူနဲ႔ဖိလိုက္ ေရႊ႕လိုက္ ကေလးမေလးက သြက္သြက္ေလးလုပ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ စကၠဴစႀကီးကိုဖယ္တယ္၊ စကၠဴစေအာက္မွာ ပလပ္စတစ္ေတြေပ်ာ္ၿပီး သစ္ရြက္ေပၚမွာကပ္ရင္း ေပၚလာတဲ့ ဒီဇိုင္းအခက္အႏြယ္ေလးကို သူေလးက အံ့ၾသၿပီး .. “အိုး .. လွလိုက္တာ” လို႔ လႊတ္ကနဲ ေရရြတ္တယ္၊ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕က ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚတယ္၊ လူငယ္ေလးက “ကၽြန္ေတာ္အျဖဴေရာင္ေလးယူခဲ့မယ္၊ အျဖဴေရာင္မသံုးရေသးဘူး” လို႔ သူ႕စိတ္ကူးကိုေျပာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အားပါးတရေထာက္ခံလိုက္တယ္၊ “အိုေက .. သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ မီးပူတိုက္ၾကဦးစို႔ရဲ႔”၊ လူငယ္ေလးရဲ႔ ပလပ္စတစ္အျပာစေလး ကပ္ၿပီးတဲ့အခါ၊ ပလပ္စတစ္အထူအပါး အေနေတာ္ျဖစ္သြားၿပီ၊ ပန္းအိုးေလးလုပ္ၾကဖို႔ အသင့္ျဖစ္ၿပီ၊ အလ်ား၊ အနံ ညီညာေအာင္ ကပ္ေက်းနဲ႔ ညွပ္ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အ၀ အက်ဥ္းအက်ယ္ပန္းအိုးအရြယ္ေလာက္ လိပ္ၿပီး အဆက္ေနရာအတြင္းပိုင္းမွာ စကၠဴျပားကိုခံတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေပၚကေန မီးပူနဲ႔ဖိတယ္၊ အဆက္ေနရာက ကပ္သြားၿပီ၊ ဒါနဲ႔ စလင္ဒါပံုျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းအိုးကို ေထာင့္ေလးေတြေနရာအတြက္ စကၠဴျပားကိုပဲခံၿပီး အရာေပးတယ္၊ ပန္းအိုေလး ေလးေထာင့္စပ္စပ္က်ေအာင္ပါ၊ အ၀ိုင္းေလးလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီ အဆင့္ကိုေက်ာ္လို႔ရတယ္လို႔ ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကေတာ့ အ၀ိုင္းေလးႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။

ၿပီးရင္ေတာ့ ေအာက္ခံအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြထုတ္ပိုးသလိုပါပဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အနားႏွစ္ခုကို အတြင္းဘက္ကိုဖိတယ္၊ ေနာက္ အနံႏွစ္ဘက္ အတြင္းဘက္ကို ဖိၿပီးထပ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အသင့္ယူလာတဲ့ လက္ကိုင္နဲ႔ သစ္သားေလးေထာင့္ပံုစံတုံးစားပြဲေပၚမွာ ေထာင္တယ္၊ ပန္းအိုးေလးကို ေစာက္ထိုးထား၊ စြပ္လိုက္ၿပီး စကၠဴျပားကာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မီးပူဖိတယ္၊ ဒါဆို အတြင္းဘက္ကို ေလးဘက္ေလးတန္ ေခါက္စေလးေတြ ပံုစံက်က် ကပ္သြားၾကၿပီ၊ စကၠဴျပားကာရတာကေတာ့ ပလပ္စတစ္ေတြ အပူျပင္းျပင္းမထိေအာင္ ၿပီးေတာ့ မီးပူမွာ ကပ္ၿပီး ပံုစံပ်က္မသြားေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ ပန္းအိုးပံုစံေလးေပၚလာၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ထိပ္ပိုင္းေလးကို ဒီဇိုင္းေလးေတြေဖာ္ၿပီးညွပ္ထုတ္ပစ္ဖို႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚတယ္၊ မိန္ကေလးေတြက နည္းနည္းအႏုစိတ္တာဆို ပိုၿပီး စိတ္ရွည္ၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ကေလးမေလးက ၾတိဂံပံု ထိပ္ခ်ြန္ေလးေတြပံုေဖာ္ၿပီး ညွပ္တယ္၊ စက္၀ိုင္းျခမ္းပံုစံေလးေတြညွပ္သြားလဲ လွတာပါပဲ၊ ၿပီးသြားတဲ့အခါ ပန္းအိုးေလး ရုပ္လံုးေပၚလာၿပီး၊ အနီေရာင္ စကၠဴစေလးကို ပန္းပံုေလးေတြညွပ္ၿပီး ပန္းအိုးေပၚမွာ ကပ္ရင္း မီးပူထိပ္ခြ်န္းေလးနဲ႔ အသာဖိတယ္၊ ပန္းပြင့္ေလးကပ္သြားတယ္၊ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ပံုေလးႏွစ္ခု အေသးအႀကီး ညွပ္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ မီးပူထိပ္ေလးနဲ႔ပဲ ဖိတယ္၊ သစ္ရြက္ေလးႏွစ္ရြက္နဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးပါတဲ့ ပလပ္စတစ္ပန္းအိုးေလး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခဲ့ၾကၿပီ၊ အားလံုးကို အနီးကပ္ၾကည့္ၾကဖို႔ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလိုက္တယ္၊ ကေလးေတြ တစ္ေယာက္ဆီ ကိုင္ၾကည့္ၾကတယ္၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ တို႔ထိၾကည့္တယ္၊ မီးပူ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ေပ်ာ့ၿပီး ေပ်ာ္၀င္ကာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုထပ္ၿပီးေပၚလာတဲ့ အစင္းအရစ္ေလးေတြ ကိုင္ၾကည့္ရတာ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။

“ကဲ၊ ဒါဆို ပန္း၀န္းက်င္က အပိုျဖစ္ေနတဲ့ ပလပ္စတစ္ေတြ စကၠဴစေတြ နဲ႔ သဘာ၀ကေပးတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးေတြပါသံုးၿပီး ပလပ္စတစ္ပန္းအိုးလွလွေလးေတြ အခုပဲ စုေပါင္းလုပ္ၾကည့္ၾကၿပီးၿပီ၊ အခု အဖြဲ႔ တစ္စုဆီက ကိုယ္တိုင္ လုပ္ၾကည့္ေပးၾကပါဦး၊ ကိုယ္ ေနာက္ထပ္ပန္းအိုး သံုးအိုးလိုေနတယ္ အိမ္မွာ ပန္းပင္ ၃ ပင္ အပင္ခြဲဖို႔ ရွိေနတယ္ကြ” လို႔ ေနာက္လိုက္ေတာ့ ကေလးေတြ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေမာၾကတယ္၊ “ဆရာ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလွဆံုး ပန္းအိုးေလးေတြ လုပ္ေပးလုိက္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေဆာင္ေပါ့” လို႔ ကေလးေတြက ဆိုတယ္၊ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္အတြင္း ၿပီးေအာင္ ေျပာရတဲ့အတြက္ ပန္းအိုးေလးက ေသေသသပ္သပ္ႀကီးေတာ့ျဖစ္မေနပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကေလးေတြက သေဘာက်လို႔ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာရပါတယ္။

စနဲရွာနာနဲ႔ ယဲလီနာတို႔လည္းေရာက္လာၾကၿပီ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကေလးေတြကို ကူညီေပးေနၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က လူငယ္ေလးေတြ စုရံုးၿပီး ပံုသ႑ာန္ က်က်နန ပန္းအိုးေလးေတြ ပံုေဖာ္ေနၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ သိပ္လွတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးပါပဲ၊

လမ္းေဘးအုတ္ခံုမွာ ထိုင္ရင္း ေဆးလိပ္ေတြ ဖြာရင္း၊

စကားဆန္းဆန္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို သင္ယူရြတ္ဆိုရင္း၊

ေဆးလိပ္တိုအမႈိက္စေတြ စြန္႔ပစ္ရင္း၊

စီးကရက္မီးခိုးေငြ႔ေတြ႕နဲ႔အတူ ကိုယ့္ရဲ႕အနာဂါတ္ပတ္၀န္းက်င္ကို မႈန္၀ါး၀ါးပံုေဖာ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ...

သူတို႔ကိုပါ .. ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။          ။

ေအာင္ပင္လယ္မဂၢဇင္း

အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၂၂၊

မတ္လ ၂၀၁၁

Special thanks to My Beloved Husband:

GreenScreenFest - http://www.greenscreenfest.org/

Read More

အကုတ္အျခစ္ေကာင္းတဲ့ေခြးေလးလဲ့ရာကို ေက်ာယားရင္ ကုတ္ခိုင္းရေကာင္းမလားပဲ ..

ငယ္ငယ္က တူေလးဆိုျပတဲ့ သီခ်င္းသတိရမိေသးတယ္၊

~ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ကြယ္ .. က်ားေလးႏွစ္ေကာင္ကို၀ယ္ ~
~ ေယာကၡမအတြက္ တစ္ေကာင္ေပးမယ္ ~
~ တစ္ေကာင္ကို ေက်ာယားေတာ့ ကုတ္ခိုင္းမယ္ ~ တဲ့ .. ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္၊ သူဆိုျပတုန္းက။

Read More

Campaign To End Violence Against Children

Campaign To End Violence Against Children - Childhood Cartoo... - Care2 News Network
Change your Facebook profile picture to a cartoon from your childhood and invite your friends to do the same. There should be no human faces on Facebook but an invasion of memories to raise awareness to end Violence Against Children.

“ႀကိဳက္တဲ့ ကာတြန္းကားေတြ” ... က်န္ေနေသး ..

Read More

သံလိုက္စက္ကြင္းထဲက ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာ .. က်ဳပ္ရဲ႕ လူးဘာ

ဒီရက္ပိုင္း လူးဘာနဲ႔ မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာေနၿပီ၊ မေန႔ကေတာ့ က်ဳပ္ဆီ သူ ဖုန္းဆက္တယ္၊ ေတြ႔ၾကပါစို႔လို႔ သူက ေခၚတယ္၊ လူးဘာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မဆို ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတာပါပဲ၊ ဖုန္းထဲမွာလည္း သူ႔အသံက ရႊင္လန္းတက္ၾကြဆဲပဲ၊ က်ဳပ္ကိုလည္း ခင္ခင္မင္မင္ရွိဆဲ၊ လူးဘာက က်ဳပ္ကို အေတာ္ႀကီးခင္ရွာတယ္၊ က်ဳပ္တို႔ အလုပ္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ မအားလို႔ မေတြ႕ျဖစ္ၾကရင္ေတာင္ သူဘာလုပ္လုပ္ က်ဳပ္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီးစီကာပတ္ကံုး ေျပာေျပာေနေတာ့တာ၊ သ႔ူ အမ်ဳိးသမီးဆံုးသြားၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္ မိန္းမထပ္ယူေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း က်ဳပ္ကိုအရင္ဆံုးေျပာျပတာပဲ၊ တိုင္ပင္တာေတာ့ မဟုတ္ေခ်ဘူး၊ အသိေပးရုံပဲ၊ သူက သူ႔စိတ္နဲ႔ သူ႔ဘာသာ သြက္သြက္လက္လက္ ဆံုးျဖတ္တတ္တဲ့သူမ်ဳိး၊ သူ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးလည္း အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ အေတာ့္ကိုဂရုစိုက္တာ၊ Mala Krsna ရြာက Najdan circles မွာ မိနစ္၂၀ေလာက္ရပ္ရင္ ေလျဖတ္တာေပ်ာက္တယ္၊ အေၾကာအျခင္ေတြကိုက္ခဲတာ၊ အဖ်ားအနာေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာႏိုင္တယ္၊ အဲဒီရြာက စက္၀ိုင္းေတြမွာ ကမၻာမွာ အမဓါတ္ေရာင္ျခည္ အျပင္းဆံုးေနရာဆိုပဲ၊ တစ္ခါရပ္ၿပီးရင္ လိုအပ္မယ္ထင္ရင္ ေနာက္ႏွစ္ပတ္အၾကာ ျပန္ရပ္လို႔ရတယ္၊ ကိုယ့္အလွည့္က်ဖို႔ကို ႏွစ္ရက္ေလာက္ တန္းစီေစာင့္ရေသးတယ္တဲ့၊ သတင္းေတြမွာပါလာတာနဲ႔ သူ .. အဲဒီ ရြာကိုသြားဖို႔ စံုစမ္းၿပီးၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး အဲဒီဓါတ္ေရာင္ျခည္စက္၀ိုင္းေတြမွာ သြားရပ္ေတာ့တာပဲ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ သူ႔ေလာက္မသြက္ႏိုင္ဘူး၊ က်ဳပ္လို ႏွလံုးထဲ pacemaker ထည့္ထားရတဲ့သူကလည္း အဲဒီေနရာမွာရပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးတဲ့၊ pacemaker တပ္မထားေတာင္ သူ႔လို အထူးအဆန္းတယ္လည္း စိတ္မ၀င္စားလွပါဘူး၊ က်ဳပ္ရဲ႔ ေန႔ေတြတိုင္းက ရိုးရိုးစင္းစင္းပဲ ကုန္ဆံုးသြားတာ၊ စားတဲ့အစားအစာ၊ ၀တ္တဲ့အ၀တ္အစား၊ ဖတ္တဲ့သတင္းစာ၊ နားေထာင္တဲ့ သတင္းလိုင္း၊ က်ဳပ္အိမ္ကိုလာလည္တဲ့ မိတ္ေဆြ၊ က်ဳပ္ကသြားလည္တတ္တဲ့မိတ္ေဆြ၊ မနက္မိုးလင္းလာတာနဲ႔ ေျပာျဖစ္တဲ့စကားေတြ တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ေန႔ အတူတူပဲ၊ ဘာမွကိုမကြဲျပားတာ၊ မိုးလင္းတာနဲ႔"ေကာင္းေသာမနက္ခင္းပါ" ဆိုတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကအစ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီး "ေကာင္းေသာညပါ" ဆိုတဲ့ စကားအဆံုး တစ္ေန႔တစ္ေန႔ေျပာျဖစ္တဲ့ စကားလံုးေတြက အဟုတ္ကိုပဲ သိပ္မကြာလွဘူး၊ ယုတ္စြအဆံုး က်ဳပ္ရဲ႔မိန္းမ၊ သူနဲ႔ေတာင္ အိုေအာင္မင္းေအာင္၊ တကယ့္ကို ရိုးေျမက်ေပါင္းရေတာ့မွာဗ်ဳိ႕၊ က်ဳပ္မိန္းမ မာရီယာကလည္း က်န္းမာလိုက္တာမွ ေခါင္းကိုက္ႏွာေစးေတာင္ အင္မတန္ျဖစ္ခဲတတ္တာကိုး၊ က်ဳပ္ကမွ ႏွလံုးမေကာင္းလို႔ တစ္တစ္ေတာက္ေတာက္ စက္ေလး ထည့္ထားရတာကလား၊ အဲဒီေတာ့ လူးဘာလို ေနာက္မိန္းမေလး အေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ယူဖို႔ ဘယ္လိုမွ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရိုးရိုးစင္းစင္းေန႔ရက္ေတြထဲ က်ဳပ္ ... မိန္းမအေဟာင္းနဲ႔ တလႈပ္လႈပ္ .. ခရီးဆက္ေနရတုန္းပဲ။

က်ဳပ္တို႔ လူးဘာအိမ္ေရွ႕ေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ သူက လမ္းမေပၚမွာ ေျခကားယား လက္ကားယားရပ္လို႔ ၾကိဳေနၿပီ၊ "ေဟး .. မီလန္ .. ငါ .. ဒီမွာေဟ့၊ လာေဟ့၊ လာၾကေဟ့၊ ကားကို ဒီဘက္မွာရပ္၊ ဟိုဘက္ကို ေခါင္းတည္" လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ခရီးဦးႀကိဳျပဳတယ္၊ ၿပီးေတာ့ “ေဘးက ကားကို..." ဆိုၿပီး လူးဘာက အသံႏွိမ့္ၿပီး ဆက္ေျပာတယ္၊ "သတိထားဗ်ဳိ႕၊ ဒီကားက ေဘးအိမ္က ငဂ်စ္တစ္ေကာင္ရဲ႕ကား တန္ဘိုးႀကီးတယ္၊ ထိမိခိုက္မိရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး၊ ျပာၿပီသာမွတ္"  လို႔ လမ္းသရဲစကားလံုးဆန္ဆန္လည္း သံုးႏွဴန္းေသးရဲ႕၊ လူးဘာက အျမဲဒီလိုပါပဲ၊ က်ဳပ္ .. ခပ္ဖြဖြျပံဳးလိုက္မိေသးတယ္၊ မာရီယာကေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ လူးဘာကို သေဘာေတြက်ေနေတာ့တာ၊ က်ဳပ္ေတာင္ မနာလိုျဖစ္မိတယ္၊ က်ဳပ္နဲ႔မ်ားဆို မာရီယာ ဒီေလာက္ဟက္ဟက္ပက္ပက္ႀကီးရယ္တာ မေတြ႔ဖူးပါဘူးဗ်ာ၊ မိန္းမေတြမ်ား အဲဒါခက္တာပဲ၊ အေျပာသြက္သြက္၊ အလွမ္းသြက္သြက္ေယာက်္ားမ်ားဆို အရည္လဲ့လဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ မ်က္စိတဆံုး လိုက္ၾကည့္ေနတတ္ၾကတာ။

လူးဘာက က်ဳပ္ပခံုးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ၾကီးဖက္ၿပီး သူ႔ အိမ္ဆီဆြဲေခၚတယ္၊ က်ဳပ္မလည္း သူ႔ လို႔ လိုက္သြက္ႏိုင္ေအာင္ မနည္း ႀကိဳးစားေနရတယ္၊ က်ဳပ္က လႈပ္လွီလႈပ္လဲ့ရယ္၊ လမ္းၾကားေလးကေန သူ႔အိမ္ဆီ၀င္ရတယ္၊ က်ဳပ္တို႔လို႔ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ ျခံေလးထဲမွာ ပန္းျခံေလးလည္းရွိတယ္၊ က်ဳပ္တစ္ေခါက္ေတာ့ေရာက္ဖူးပါေသးတယ္၊ အခု အိမ္ကိုမြမ္းမံထားတယ္၊ အခန္းေတြ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အေတြ႕ဆံုးပံုစံျပင္ထားတယ္လို႔ ဖုန္းထဲမွာေျပာခဲ့ေသးတယ္၊ ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္၊ လူးဘာက ဆိုဖာဆက္တီေတြကိုလည္း တစ္ပတ္တစ္ခါ ေလာက္ေျပာင္းတတ္တယ္၊ တသမတ္တည္းဘယ္ေတာ့မွ မထားဘူး၊ တစ္မ်ဳိးတည္းၾကာၾကာျမင္ရရင္ စိတ္ၿငီးေငြ႔ၿပီး စိတ္ပ်င္းတယ္ဆိုပဲ၊ သူေျပာမွပဲ က်ဳပ္လည္း စိတ္ပ်င္းတယ္ဆိုတာၾကားဖူးေတာ့တာ၊ သူကေတာ့ စိတ္ေပ်ာ္ေနေအာင္ အျမဲ အသစ္အဆန္းေလးေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားေနရမွ က်န္းမာသတဲ့၊ က်ဳပ္ဆို ဘယ္လိုလုပ္မလည္း၊ က်ဳပ္ဧည့္ခန္းမွာရွိတဲ့ ၀က္သစ္ခ်သား ဆက္တီအိုႀကီးဆို မာရီယာ့အေမ၊ က်ဳပ္ေယာကၡမႀကီးရွိကတည္းက အဲဒီေနရာမွာပဲ ဒီပံုစံအတိုင္းပဲ အပံုလိုက္ႀကီးခ်ထားတာ၊ အခုလည္း ဒီလိုပဲ၊ ေနာက္လည္း ေျပာင္းဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူး။

အိမ္ေရွ႕ေရာက္လို႔ တံခါးလည္းဖြင့္ေရာ မတိုးမက်ယ္သီခ်င္းသံနဲ႔အတူ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ ေျပးထြက္လာတယ္၊ အသံကလည္းစာေနတာပဲ၊ "၀ုတ္ ၀ုတ္" ေတာင္မဟုတ္ဘူး အသံက"အုတ္ အုတ္"  လို႔ အသံေသးေသးေလးနဲ႔ ေဟာင္တယ္၊ က်ဳပ္တို႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုခါေနတာပဲကိုး၊ အဲဒီေခြးေလးခါလိုက္တိုင္း သူ႔ကိုယ္ေသးေသးေလးက အေပၚကိုေျမာက္ေျမာက္တက္သြားေသးတာ၊ ခါလိုက္ အေပၚေျမာက္တက္လိုက္နဲ႔၊ က်ဳပ္တို႔ကိုယ္ေပၚကိုလည္း ခုန္တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္၊ ေခြးမေလး နာမည္က လဲ့ရာ တဲ့၊ လူးဘာက သူ႔ျမင္ကြင္းမွာ ခပ္လႈပ္လႈပ္ အရာေတြရွိမွ သေဘာက်တာ အဲဒါကိုၾကည့္ပါလား၊ ခပ္လႈပ္လႈပ္ ေခြးတစ္ေကာင္ေတာ့ေမြးထားလိုက္ေသးတယ္၊ က်ဳပ္မိန္းမ မာရီယာကေတာ့ ေျပာပါရဲ႕၊ ေခြးေလးေမြးရေအာင္ ေၾကာင္ေလးေမြးရေအာင္နဲ႔၊ ပူဆာဖူးတယ္၊ က်ဳပ္ကလည္း မ်က္စိအင္မတန္ ေနာက္တတ္တာ၊ မ်က္စိထဲ လႈပ္လႈပ္ေတြ ျမင္ေနရရင္ကို ေဒါသကထြက္လာေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ က်ဳပ္စိတ္တိုရင္ အျမီးကကိုင္ၿပီး လႊင့္ပစ္မိမွာ၊ ႏွလံုးထဲထည့္ထားတဲ့ စက္လည္း က်ဳပ္ကိုကယ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ပဲ က်ဳပ္ႏွလံုးေရာဂါထၾကြမွာ စိုးရိမ္လို႔ပဲလား၊ ေခြးေတြေၾကာင္ေတြ အျမီးက ကိုင္ေပါက္လႊင့္ပစ္မွာ ေၾကာက္လို႔လားေတာ့မသိဘူး၊ မာရီယာလည္း ေနာက္ေတာ့ မပူဆာေတာ့ပါဘူး၊ အသံတိတ္သြားတယ္။

လူးဘာက အျပင္အဆင္ေျပာင္းထားတဲ့ အခန္းေတြကိုလုိက္ျပတယ္၊ သစ္လြင္ေတာက္ပေနတာပါပဲ၊ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ျပင္ဆင္ထားတယ္ လို႔ေတာင္ မထင္ရဘူး၊ နံရံမွာသုတ္ထားတဲ့ေဆးေရာင္ေတြကအစ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ၊ ပန္းခ်ီကား၊ ပန္းအိုး၊ ဆက္တီအကုန္လံုး စတိုင္က်က် လတ္ဆတ္ေနတာပဲ၊ သူ႔အိမ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလး၊ အေပၚထပ္ကိုလည္းလိုက္ျပတယ္၊ အဲဒီမွာ အခက္ေတြ႔တာပဲ၊ လူးဘာကေတာ့ လဲ့ရာကို ေပြ႔ခ်ီၿပီး တဒုန္း ဒုန္းနဲ႔ အိမ္ေပၚထပ္ကိုတက္သြားလိုက္တာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို၊ က်ဳပ္မွာ လက္တန္းကို ကိုင္ၿပီး က်ဳပ္ရဲ႔ႏွလံုးကို အသာအယာေခ်ာေမာ့ၿပီး လႈပ္လီလႈပ္လဲ့တက္ရတာ၊ သူကေတာ့ အိမ္ေပၚကေန ျပံဳးျပံဳးႀကီး က်ဳပ္တို႔ကို စီးမိုး ၾကည့္ေနေလရဲ႕၊ မာရီယာလည္း လူးဘာေလာက္ေတာ့ မသြက္ႏိုင္ဘူး၊ မာရီယာ့ကိုယ္လံုးက က်ဳပ္တို႔လက္ထပ္ခါစကအခ်ိန္က ကိုယ္လံုးထက္ သံုးဆမကဘူး အခ်ဳိးအဆကြာျခားသြားၿပီပဲကိုး၊ အေပၚထပ္မွာလည္း တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ မနားတမ္း လိုက္ၾကည့္ရတယ္၊ က်ဳပ္လည္း.. ေရာက္ကတည္းက ခုထိ နားနားေနေနမထိုင္ရေသးဘူး၊ လူးဘာ အိမ္အခင္းအက်င္းလိုက္ၾကည့္ေနရတာ အေတာ့္ကိုေမာတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္း၊ ေအာက္ထပ္ အ၀င္ ပန္းျခံေလးေရွ႕က ဆက္တီမွာထိုင္ၾကတယ္၊ အမိုးမွာ မွန္ခ်ပ္ေတြတပ္ထားတယ္၊ အလင္းေရာင္ကလည္းရ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာေလးပဲ၊ ေနရာမွာ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ထိုင္ၾကမွပဲ လူးဘာကို ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့တယ္၊ ေဘာင္းဘီက ဒူးအထက္နားအထိအတို၊ တီရွပ္အေရာင္လြင္လြင္၊ ရင္ဘတ္မွာ ဒီဇိုင္းလွလွနဲ႔၊ အလို .. ခုမွ ေတြ႔မိရဲ႕ .. လူးဘာက ေငြေရာင္ေရႊေရာင္စပ္ လက္ေကာက္နဲ႔ပါလား၊ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့လူ၊ အဲ .. လည္ပင္းမွာလည္း ဆြဲႀကိဳး .. ဆြဲၾကိဳးလိုအေပ်ာ့လည္းမဟုတ္၊ လက္ေကာက္လို အမာအကြင္းလိုက္၊ လည္ေကာက္လို႔ေခၚရမယ္၊ ဒါကိုလည္း ခပ္ႀကီးႀကီး ၀တ္ထားေသးတယ္၊ အသားအရည္ကလည္း ရႊန္းရႊန္းစိုစိုနဲ႔ လူးဘာႀကီးက အသက္သာႀကီးေရာ၊ တကယ့္ကိုႏုႏုဖတ္ဖတ္ႀကီးပဲ၊ က်ဳပ္နဲ႔မ်ားေတာ့ ကြာျခားပါေပ့၊ မာရီယာဆို တခ်ိန္လံုး ပါးစပ္မပိတ္ဘူး၊ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ပဲ ခုိးခိုးခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္ေမာလို႔ လူးဘာ ဘာေျပာေျပာသေဘာအက်ႀကီး က်ေနတာမ်ားဗ်ာ .. က်ဳပ္ေတာင္ၾကည့္မရခ်င္ေတာ့ဘူး။

"ေကာ္ဖီ လုပ္ေဟ့၊ ဘရန္ဒီလည္းလာ၊ ရွိတာအကုန္သာခ်၊ ဘာဧည္ခံမွာလည္း၊ ေဂၚဒါနာေရာ လူးဘာ"

က်ဳပ္လည္း ရႈသိုးသိုး ေမးပစ္လိုက္တယ္၊ ဒီေတာ့မွ လူးဘာႀကီး ျပဴးျပဴးျပာျပာ ေကာ္ဖီသြားႏွပ္တယ္၊ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ၿပီး ေျပာျပေသးတယ္၊ တဟီးဟီးနဲ႔လည္းရယ္တယ္၊ ေဂၚဒါနာစိတ္ေကာက္ၿပီး သူ႔သားအိမ္သြားေနတယ္ တဲ့၊ အဲဒါပဲ ေဂၚဒါနာကိုလည္း အျမဲျမင္ေနရေတာ့ ရိုးလာလို႔ တမင္စိတ္မဆိုး ဆိုးေအာင္ လုပ္လႊတ္လိုက္တာေနမွာ၊ လူးဘာက ေရခဲေသတၱာထဲကရွိသမွ် အသီးအႏွံေတြယူခ်လာတယ္၊ က်ဳပ္မွ အသီးအႏွံမႀကိဳက္ပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ က်ဳပ္အသီးအႏွံ မႀကိဳက္တတ္တာ သူသတိရသြားၿပီး အသားျပားေတြ၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ျခမ္းေတြပါတဲ့ ပန္းကန္ေတြဆြဲခ်လာတယ္၊ က်ဳပ္လည္း စားေတာ့တာပဲ၊ လူးဘာကေတာ့ ေကာ္ဖီမေသာက္ဘူး၊ ေရတစ္ခြက္ ဖန္ခြက္ႀကီးနဲ႔ ယူလာတယ္၊ ပန္းသီးတစ္လံုး ဂြ်တ္ကနဲ ေကာက္၀ါးတယ္၊ ေရဖန္ခြက္ထဲကို ထိပ္ကအလံုးေလးနဲ႔ စတီးတံတစ္ေခ်ာင္းထည့္ေမႊေနတယ္၊ ပန္းသီ၀ါးေနရင္းနဲ႔ "ဒါ သံလိုက္ေခ်ာင္းေလကြာ၊ ေရဖန္ခြက္ထဲကို ဒီသံလိုက္ေခ်ာင္း ၁၀ စကၠန္႔ေလာက္စိမ္ထား၊ ေမႊခ်င္လည္းေမႊေပါ့၊ ၿပီးမွ ေသာက္ရင္ ေရထဲက ဓါတုဓါတ္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္တယ္၊ ေရေအးျဖစ္ျဖစ္၊ ေရေႏြးေႏြးျဖစ္ျဖစ္ရတယ္၊ ဆူေနတဲ့ေရေတာ့မသံုးရဘူး၊ သံလိုက္ဓါတ္ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့ေရကို ေသာက္ရင္ ေသြးလည္ပတ္မႈေကာင္းၿပီး အကိုက္အခဲေတြေပ်ာက္၊ က်န္းမာအသက္ရွည္တယ္ေဟ့" လို႔ တဆက္တည္းရွင္းျပလိုက္ေသးတယ္။

နားထဲမွာ လူးဘာဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံ သဲ့သဲ့၀င္လာတယ္၊ သီခ်င္းနားေထာင္ရတာ သီခ်င္းဆိုရတာလည္း အင္မတန္ႀကိဳက္တဲ့လူးဘာ၊ သူဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းက .. ဘာတဲ့ မက္ေဒါနားသီခ်င္း Everybody.. "လူတိုင္း.. လာကၾကစို႔ရဲ႕၊ သီခ်င္းေတြဆိုၾကစို႔ရဲ႕၊ လူတိုင္းပဲ .. ႏိုးထစမ္းပါ၊ မင္းတို႔ရဲ႕ ကိစၥ၀ိစၥ လုပ္ပါေတာ့" တဲ့၊ သံစဥ္ျမဴးျမဴး စာသားျမဴးျမဴးက .. ခပ္ျမဴးျမဴး လူးဘာနဲ႔ အစပ္အဟပ္တည့္ေနေတာ့တာပဲ၊ သီခ်င္းသံနဲ႔အတူ က်ဳပ္ေတာင္ အေတာ္ေလး ျမဴးျမဴးၾကြၾကြျဖစ္လာေသးရဲ႕၊ က်ဳပ္က သီခ်င္းေတာ့အႀကိဳက္သား၊ မက္ေဒါနားဆို အသည္းစြဲ၊ မက္ေဒါနားရဲ႕ La Isla Bonita သီခ်င္းကိုႀကိဳက္လြန္းလို႔ အခါခါနားေထာင္ရင္းနဲ႔ တျခားသီခ်င္းေတြပါ အားလံုးလိုလို မွတ္မိကုန္တာေလ၊ ေနာက္ေတာ့ သူ စာရြက္ေတြတစ္ထပ္ႀကီး ဆြဲထုတ္လာတယ္၊ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာမွာရွိတဲ့ သံလိုက္စက္ကြင္းေတြအေၾကာင္းရွင္းျပထားတဲ့ ပံုေတြပါတယ္၊ သံလိုက္အသံုးအေဆာင္ေတြအေၾကာင္းေတြလည္းေရးထားတယ္၊ စာရြက္ေတြဖတ္ၾကည့္ေနရင္းက လူးဘာ က ဂုတ္ပိုးဘက္ လက္ႏွစ္ဘက္ႏႈိက္လိုက္တယ္၊ လက္ထဲ စတီးတုံးေလးႏွစ္တံုးပါလာတယ္၊ သံလိုက္တံုးေလးေတြတဲ့၊ အဲဒါေတြ ဂုတ္ပိုးနားမွာ အက်ီအတြင္းအျပင္ကပ္ထားရင္ ဇက္ေၾကာတက္တာေတြ သက္သာေစတယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္၊ က်ဳပ္ကိုေပးတယ္၊ စမ္းၾကည့္ပါဦးတဲ့၊ ဗိုက္နားဆီ အက်ီထဲကိုလည္းႏႈိက္တယ္၊ သံလိုက္တုံးေလးႏွစ္ခု အတြင္းတစ္ခု အက်ီအျပင္ကတစ္ခုကပ္ထားတယ္၊ ေဘာင္းဘီ ဒူးေခါင္းနားမွာလည္း သံလိုက္တံုးေလးေတြ၊ အိုး .. သံလိုက္တံုးေတြ ဟုိကဒီကထြက္လာပါေရာ့လား၊ ေနာက္ လည္ပင္းကဆြဲႀကိဳးကိုလည္း ျဖဳတ္တယ္၊ က်ဳပ္ကို စိတ္မ၀င္စားဘူးလားတဲ့ ျပတယ္၊ အဲ ဆြဲႀကိဳးမဟုတ္ဘူး၊ လည္ေကာက္ေပါ့၊ အဲဒါကလဲ တိုက္ေတနီယမ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ သံလိုက္လည္ေကာက္ဆိုပဲ၊ နားထဲ သီခ်င္းေနာက္ထပ္တစ္ပုဒ္ စာသားၾကားလိုက္မိေသးရဲ႔၊ "မင္းက ငါ့ရဲ႕ကံေကာင္းတဲ့ၾကယ္ေလးျဖစ္ရမယ္၊ မင္း ဘယ္ေနရာကပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ကိုအလင္းေတြေပး၊ ေတာက္ပလင္းလက္ေစတာေၾကာင့္ေပါ့" တဲ့၊ Lucky Star ဆိုတဲ့သီခ်င္း၊ က်ဳပ္လည္း ပိုျမဴးလာတယ္၊ လူးဘာဧည့္ခံတဲ့ ဘရန္ဒီကလည္း အစြမ္းျပစျပဳလာၿပီ၊ လူးဘာက ဘာအရက္ေသစာမွ မေသာက္ဘူး၊ အယ္လကိုေဟာနည္းနည္းေလးပါတာေတာင္ မေသာက္တတ္တဲ့သူၾကီးပါ၊ သူအႀကိဳက္ဆံုး အရည္ က "ေရ" တဲ့၊ သူ ခဏခဏေျပာဖူးတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုၾကတိုင္း ဘရန္ဒီ၊ ၀ီစကီ၊ ရမ္၊ ဘီယာ အယ္လ္ကိုေဟာမ်ဳိးစံုနဲ႔ မူးယစ္ေ၀သီေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ လူးဘာကေတာ့ ေရတစ္ဖန္ခြက္ၿပီး တစ္ဖန္ခြက္ေသာက္ရင္း အျမဲ လန္းဆန္းတက္ၾကြစြာရွိေနတတ္တာပါပဲ။

က်ဳပ္လည္း သံလိုက္တံုးေတြအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာရြက္ေတြဖတ္တယ္၊ ဇီ၀လွ်ပ္စီးသံလိုက္ကုထံုးတဲ့၊ သံလိုက္အသံုးအေဆာင္ေတြက ကိုယ္ခႏၶာမွာ နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြကို ကုသဖို႔အသံုးျပဳတဲ့ ကုသနည္းျဖစ္တယ္လို႔ဆိုတယ္၊ အဲဒီ ဇီ၀လွ်ပ္စီးသံလိုက္ကုထံုးဟာ က်ဳပ္တို႔ကိုယ္ခႏၶာက ကိုယ္ပိုင္လွ်ပ္စစ္ဓါတ္နဲ႔ လူ႔အေရျပားမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက အပ္စိုက္ကုၾကတဲ့အမွတ္အသား ေနရာတေလွ်ာက္ သံလိုက္စက္ကြင္းေတြေပၚမွာ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုပဲ၊ ဖ်ားနာျခင္းေတြနဲ႔ နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြက လူ႔ကိုယ္ကလွ်ပ္စစ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ သံလိုက္စက္ကြင္းေတြ အဆီအေငၚမတည့္တာနဲ႔ျဖစ္တယ္လို႔ေရးထားေသးရဲ႕၊ ဒီ သံလိုက္ကုထံုးကေတာ့ အဆီအေငၚမတည့္တာေတြကို ျပန္ၿပီးထိန္းညိွေပးတယ္၊ လွ်စ္စစ္ဓါတ္ေတြ ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္တဲ့၊ ေအာက္စီဂ်င္သယ္ေပးတဲ့ ေသြးပရိုတိန္း ေဟမိုဂလိုဘင္ရဲ႕ သံလိုက္စက္ကြင္းယႏၱရားအားနည္းလာၿပီဆို ဒီလိုသံလုိက္ကုထံုးကို အသံုးျပဳရတယ္၊ ေသြးလည္ပတ္စီးဆင္းမႈကို တိုင္းတာၿပီး အေထာက္အပံ့ေပးေသးတယ္ ဆိုပဲ၊ က်ဳပ္ေတာ့ နားလည္ေအာင္မနည္းၾကီး ဖတ္မွတ္ေနရတယ္၊ က်ဳပ္နားထဲမေတာ့ ေနာက္ထပ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က တိုး၀င္ျပန္တယ္၊ Express yourself ဆိုတဲ့သီခ်င္း၊ စာသားေတြက သိပ္ေကာင္းေပါ့၊ "မင္း ... စိန္လက္စြပ္ေတြမလိုပါဘူးကြယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၁၈ကာရက္ေရႊေတြလည္းမလိုပါဘူး၊ ဖန္စီကားေတြဆိုတာလည္း သိပ္ျမန္တာပဲ၊ မင္းသိပါတယ္၊ အဲဒါေတြက ဘယ္ေတာ့မွကို အဆံုးသတ္တယ္ရယ္မရွိဘူး၊ မင္းလိုတာဘာလဲဆိုေတာ့ ၾကံ႕ခိုင္သန္မာတဲ့လက္တစ္စံုပါပဲ၊ မင္းကိုမင္းျမွင့္တင္ဖို႔၊ မင္းကိုမင္း ပလႅင္ထက္က ဘုရင္မေလးအသြင္ခံစားႏိုင္မိေစဖို႔၊ သူ .. မင္းကို ခ်စ္ပါေစကြယ္" ၿပီးေတာ့ စာသားေလးက သိပ္ေကာင္းတာဗ်ဳိ႕၊ "သူ .. ဘယ္လိုခံစားရတယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပပါေစလား၊ ၿပီးေတာ့ မင္းသိလာႏိုင္တာပဲ၊ မင္းအခ်စ္က ဘယ္ေလာက္စစ္မွန္သလဲဆိုတာကိုေပါ့" အိုး က်ဳပ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ စာသားေတြ၊ သီခ်င္းေတြက လူကို အားျဖစ္ေစတယ္၊ က်ဳပ္က တျခားဘယ္ကမွ အားမယူႏိုင္ေတာ့ ဒီလို သီခ်င္းအမိုက္စားေလးေတြနားေထာင္ၿပီး အားယူ အသက္ဆက္ေနရတာဗ်ဳိ႕၊ လူးဘာကေတာ့ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ သူ႔က်န္းမာေရးအတြက္ ပိုးေမြးသလို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနတာကလား။

က်ဳပ္လည္း ဗဟုသုတရေအာင္ေတာ့ ေလ့လာထားဦးမွ၊ လူးဘာကိုေမးရတယ္၊ ဒီ သံလုိက္ကုထံုးသမိုင္းေၾကာင္းစာရြက္ေပးပါဦး ဆိုေတာ့ သူ အိမ္ထဲ၀င္သြားျပန္တယ္၊ ေနာက္ထပ္ ေရာင္စံုစာရြက္တစ္ထပ္ ဆြဲထုတ္လာျပန္တယ္၊ "သမိုင္းေၾကာင္းကေတာ့ ႏွစ္မ်ဳိး သံုးမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္၊ ဒီမွာဖတ္ၾကည့္တစ္မ်ဳိး" လို႔ လူးဘာကဆိုတယ္၊ လူးဘာေပးတဲ့စာရြက္မွာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ေက်ာ္ခန္႔(၁၅ရာစု)က ဆြဇ္ေဆးဆရာ၊ ၀ိဇၨာေဇာ္ဂ်ီ ပါရာဆဲလ္စာ့ဟာ သံလိုက္ေက်ာက္ ဒါမွမဟုတ္ သံလိုက္ဓါတ္ရွိေနတဲ့ သဘာ၀သတၳဳအပိုင္းအစေတြကိုအသံုးျပဳၿပီး ၀က္ရုးျပန္ေရာဂါ၊ ၀မ္းသြား၊ ေသြးယိုစီးေရာဂါေတြ ကုသေပးခဲ့တယ္လို႔ေရးထားတယ္၊ သံလိုက္ရဲ႕အစြမ္းအစဟာ သံဓါတ္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရွိခဲ့တယ္၊ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာကေန ေရာဂါေတြကို အေ၀းကို ဆြဲငင္ယူပစ္ႏုိင္တယ္ လို႔ အဲဒီေဆးဆရာ ပါရာဆဲလ္စာ့က ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ တဲ့၊ ၁၈ရာစုမွာေတာ့ ၾသစၾတီးယန္းေဆးဆရာ ဖရန္႔ဇ္အန္တြန္မက္စ္မာ က လူနာေတြရဲ႕ပြင့္ေနတဲ့ေသြးျပန္ေၾကာမွာ သံလိုက္ကိုျဖတ္သန္းေစၿပီး ေရာဂါေတြကို ကုသႏိုင္တဲ့ "သံလိုက္ဓါတ္ပညာရပ္"ကို စတင္ခဲ့တယ္၊ ပါရီၿမိဳ႔မွာ သံလိုက္နဲ႔ကုသေပးတဲ့ ေဆးခန္းစတင္ဖြင့္ခဲ့တယ္ လို႔ဆိုတယ္၊ ၁၉ရာစု အလယ္ပိုင္းမွာ သံလိုက္ဓါတ္ပါတဲ့လိမ္းေဆးတစ္မ်ဳိး နယူးေယာက္ေစ်းကြက္မွာ စတင္မိတ္ဆက္ခဲ့တယ္ဆိုပဲ၊ အဲဒီလိမ္းေဆးဟာ ေခါင္းကိုက္၊ အူမႀကီးေယာင္၊ အဆစ္အျမစ္အေၾကာအျခင္ေရာင္ရမ္း၊ ႏွာေစး၊ ေဂါက္ေရာဂါနဲ႔ သြားကိုက္တာေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကင္းတယ္လို႔ ေရးထား ေသးတယ္၊ အိုး .. ဒီသံလိုက္တံုးေတြနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းတဲ့ေရာဂါေတြကလည္း မ်ားပဲမ်ားလွခ်ည့္။

ေနာက္ေတာ့ ၁၈၄၁ခုႏွစ္မွာ အရိုးကုထံုးအတြက္ တစ္ဆင့္တက္ေလ့လာခဲ့တယ္၊ ၁၉၅၀ခန္႔မွာ ဂ်ပန္ေဆးပညာရွင္ ဖူကာဒါ၊ ယာဆူဒါတို႔က အရိုးႀကီးထြားမႈနဲ႔ လွ်ပ္စစ္သံလိုက္ဓါတ္ေတြ ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္ လို႔ ဆိုတယ္၊ ၁၉၇၄ခုႏွစ္မွာ ၾသစၾတီးယန္းဆရာ၀န္အလန္ဒြိဳင္းယာက အရိုးေ၀ဒနာရွင္ ၁၂ဦးခန္႔ကိုသံလိုက္ကုထံုးနဲ႔ ကုသေပးခဲ့တယ္တဲ့၊ အရိုးၾကီးထြားမႈအတြက္လည္း သံလိုက္တံုးေတြ သံုးၾကေသးသတဲ့၊ ပညာရွင္ေတြမ်ား အဲသလို ၾကံၾကံဖန္ဖန္ တီထြင္ၾကံဆေနၾကတာပဲကိုး၊ ၁၉၇၉ခုႏွစ္မွာ FDA က အတည္ျပဳေပးခဲ့ၿပီး အခုလက္ရွိ ဂ်ပန္၊ တရုတ္၊ ၾသစေၾတးလ်နဲ႔ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံေတြမွာ သံလိုက္ကုထံုးကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳေနတယ္ဆိုပဲ၊ ယူအက္စ္နဲ႔ မက္ဆီကိုမွာလည္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာေတြကိုေတာင္ သံလိုက္ကုထံုးနဲ႔ ကုသေနၾကၿပီး ေအာင္ျမင္မႈႏႈန္းကလည္းျမင့္တယ္လို႔ အဲဒီေၾကာ္ျငာစာရြက္ေတြမွာ ေရးသားထားၾကတယ္၊ နားထဲ သီခ်င္းသံ တိုး၀င္ျပန္တယ္၊ အိုး .. က်ဳပ္အႀကိဳက္ La Isla Bonita သီခ်င္း "ငါ မေန႔က ဆန္ပက္ဒရိုအေၾကာင္းအိပ္မက္ မက္တယ္" တဲ့၊ ဆန္ပက္ဒရိုက ဒ႑ရီထဲက စပိန္ကၽြန္းေလးတစ္ကၽြန္းေပါ့၊ “အပူပိုင္းေဒသကၽြန္းေလးမွာ ေလျပည္ညွင္းေတြက တျဖဴးျဖဴး၊ အရိုင္းဆန္တဲ့သဘာ၀နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိလိုက္ပါဘိရဲ႕၊ အဲဒီေနရာက ငါ တမ္းတေနခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးပဲ .. ကၽြန္းငယ္ေလးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ စန္ဘာအက ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ကၾကတဲ့အခါ၊ ေနမင္းႀကီးလည္း ျမင့္သထက္ျမင့္လာဦးမွာ၊ အသံသာသာေတြ ငါ့နားတေလွ်ာက္ တိုး၀င္ျဖတ္သန္းသြားၿပီး မ်က္စိထဲအထိ ခရီးဆန္႔ၾကၿပီ၊ မင္းရဲ႕ စပိန္သားေခ်ာ့ေတးသံေလးေပါ့" တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္သလဲ၊ အိမ္မွာဆို က်ဳပ္ဒီလိုသီခ်င္း ေအးေအးေဆးေဆး နားမေထာင္ရဘူး၊ က်ဳပ္ကလည္းဖြင့္ၿပီဆိုမွေတာ့ ၾကားသာေအာင္ ခပ္လြင္လြင္ေလးဖြင့္ခ်င္တာ၊ မာရီယာက သီခ်င္းရယ္လို႔လည္းမႀကိဳက္၊ သူက နားမခံႏိုင္တာနဲ႔ပဲ က်ဳပ္မလည္း မဖြင့္ရဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ .. တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ရိုးရိုးစင္းစင္းႀကီးကို အိုမင္းလာတာေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား။

"ဒီသံလိုက္တံုးေတြက တကယ္ ထူးျခားဆန္းျပားပဲ ကိုယ့္လူေရ၊ ငါ့ကိုၾကည့္ေလ၊ ငါ့ကို ဒီလို က်န္းက်န္းမာမာၾကီးေတြ႔ေနရတာ မင္း သေဘာက်ရဲ႕မလား၊ ဘယ္လိုလည္း .. မာရီယာအတြက္ ၀ယ္ေပးဖို႔ေလ၊ မာရီယာ ဒူးကိုက္တယ္၊ ခါးနာတယ္ မၾကာခဏညီးျငဴေနသလားပဲ" လို႔ လူးဘာကေမးတယ္။

က်ဳပ္ ပုခံုးကိုပဲ တြန္႔ျပလိုက္တယ္၊ လူးဘာက ဟက္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္တယ္။

တကယ္တမ္း ဒီသံလိုက္တံုးေတြ အစြမ္းထက္မထက္ က်ဳပ္ .. မသိပါဘူး၊ လူးဘာဆီ လာလည္တဲ့ တခဏေလးမွာပဲ က်ဳပ္ စိတ္ေတြ လန္းဆန္းလာတာေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို သိလိုက္တယ္၊ သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ လူးဘာပတ္၀န္းက်င္က ခပ္လႈပ္လႈပ္ေတြေၾကာင့္ေလ။

လူးဘာရဲ႕ကိုယ္ေပၚက သံလိုက္တံုးေတြ ... သံလိုက္တံုးေတြက က်ဳပ္ရဲ႕စိတ္ကို ည်ိ႕ငင္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကပါဘူး၊ က်ဳပ္ကို ရုန္းမရေအာင္ ဆြဲငင္ေနခဲ့ၾကတဲ့ သံလိုက္ဓါတ္ေတြကေတာ့ လူးဘာရဲ႕ကိုယ္ပိုင္သံလိုက္စက္ကြင္းဆီက ထြက္ေပၚေနၾကတာ၊

ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ သံလိုက္တံုးေတြ အစြမ္းထက္မထက္ဆိုတာထက္ လူးဘာရဲ႕ပံုစံကိုပဲ အားက်မိေနတယ္၊ လူးဘာရဲ႕ ေနထိုင္မႈပံုစံ၊ အစားအေသာက္၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မႈေတြ .. အဲဒါေတြ အားလံုး ဟန္ခ်က္ညီညီ စည္း၀ါးတက်ရွိေနတာေၾကာင့္ သူ .. ႏုပ်ဳိက်န္းမာေနတာလို႔ပဲ က်ဳပ္ကေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ။      ။ ။

Mala Krsna (မာလာခရက္စ္နာ) - ဆားရ္ဘီးယားၿမိဳ႔ေတာ္ဘဲဂရိတ္ကေန တစ္နာရီခန္႔ေမာင္းရၿပီး ဆားရ္ဘီးယားအဓိက မီးရထားလမ္းမႀကီးရဲ႕အခ်က္အခ်ာေနရာမွာရွိတဲ့ ရြာငယ္ေလး၊ ကမၻာမွာ အမဓါတ္ေရာင္ျခည္ အျပင္းဆံုးေနရာရွိတယ္လို႔ လူေတြကယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္၊ အဲဒီ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ရွိတဲ့ စက္၀ိုင္းေတြဟာ အခ်င္း ၇မီတာခန္႔က်ယ္တယ္၊ Dry Spa လို႔လည္း ေခၚၾကၿပီး အဲဒီစက္၀ိုင္းေလးေတြမွာ မိနစ္၂၀ခန္႔ရပ္ေနရဖို႔ လူေတြအမ်ားႀကီးတန္းစီေစာင့္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုတယ္

Ref : http://en.tixik.com/mala-krsna-1971401.htm

လႈိင္းသစ္မဂၢဇင္း၊ ဇြန္လ ၂၀၁၁

Read More

Silent Night - Boney M

Read More

အန္တီစု ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္

 အရင္က မိတ္ေဆြအသစ္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕လို႔ မိတ္ဆက္တဲ့အခါတိုင္း ဘယ္ႏိုင္ငံကလည္းေမးရင္ “ျမန္းမာ(Myanmar) ဘူးရ္မာ(Burma)”-သူတို႔အသံထြက္အတိုင္း ေျပာလည္း “ေအာ္” ဆိုၿပီး ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္သြားၿပီး သူတို႔မသိတဲ့ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေရွ႕ဆက္ၿပီး စကားဆက္လို႔မရတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္မိတယ္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းေတြဆက္ေျပာျပခ်င္ေပမဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႔ နာမည္ကိုတပ္ၿပီး မိတ္ဆက္ရတိုင္း စိတ္မေကာင္းဘူး၊ ဒီေန႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိတယ္၊ အျမဲေတြ႔ေနက် ကြ်န္မရဲ႕ဆရာ၀န္မေလးက “မင္းရဲ႔နာမည္မွာ ေအာင္ ပါတယ္၊ မင္းတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္လြတ္ၿပီေနာ္၊ ငါ သတင္းထဲေတြ႕လိုက္တယ္၊ မင္းရဲ႕ ပရဲဇီးမဲ(Last name)နဲ႔တူတယ္၊ မင္း ကို ခ်က္ခ်င္းသတိရလိုက္တယ္၊ ဒါ မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံပဲဆိုၿပီး၊ သူက ႏိုဘယ္ဆုလည္းရထားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ရဲရင့္တာပဲ၊ သူ႔အသြင္အျပင္ကလည္း က်က္သေရရွိတယ္၊ (ဂေရစ့္)ျဖစ္တယ္” တဲ့၊ ကြ်န္မမွာ ေပ်ာ္လိုက္တာ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ “တိုင္းသူျပည္သားေတြက သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္၊ ငါလည္းပဲ သိပ္ခ်စ္တယ္”လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္၊

မေန႔ကလည္း မိတ္ေဆြအသစ္တစ္ေယာက္ေတြ႔တယ္၊ သူကလည္း ျမန္းမာ လို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ “အိုး .. ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေလ၊ ႏိုဘယ္ဆုရွင္ သူ .. ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကလြတ္ၿပီပဲ၊ သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ မင္းကို ေတြ႔ရတာသိပ္၀မ္းသာတယ္”  လို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာတယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဒႆနိကေဗဒပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ဦး၊ ေနာက္မွ ပေရာ္ဖက္ဆာမွန္းသိလိုက္တာပါ၊ သူကေတာ့ အာရွယဥ္ေက်းမႈေတြ စာေရးဖူးတဲ့သူ၊ ဇင္၀ါဒအေၾကာင္းလည္း စာအုပ္ထုတ္ဖူးတယ္တဲ့၊ နဲေရွာအနားမွာမရွိတုန္း ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးျပပြဲ http://www.greenscreenfest.org/ က နဲေရွာရဲ႕စားပြဲေလးမွာထိုင္ေနခ်ိန္မွာ သူက လာႏႈတ္ဆက္တယ္၊၊ ျမန္းမာဆိုတာနဲ႔ အန္တီစုလြတ္တာကိုေျပာတယ္၊ အန္တီစုအေၾကာင္းေတြေမးတယ္၊  ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းေမးတယ္၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ သိေဟာင္းကြ်မ္းေဟာင္းလိုပဲ စကားေတြအက်ယ္ၾကီးအားရပါးရေျပာေတာ့တယ္၊ ေဘးကလူေတြေတာင္ စိတ္၀င္တစားနားစြင့္လာၾကတယ္၊ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေတြေျပာတယ္၊ သူကလည္း အန္တီစုအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္သိထားပါတယ္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြမရွိသေလာက္နည္းတဲ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ အရင္က မိတ္ေဆြအသစ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ရတိုင္း အားငယ္မိတယ္၊ ကြ်န္မႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုေျပာေျပာသိပ္မသိၾကဘူး၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဗဟုသုတအားနည္းတာလည္းပါပါတယ္၊

အခုေတာ့ အန္တီစုေၾကာင့္ ဘာသိဘာသာေနတဲ့သူေတြေတာင္ ကြ်န္မရဲ႕ႏိုင္ငံကို သတိထားမိလာၾကၿပီ၊ စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿပီ၊ ကြ်န္မ အားငယ္တာေတြလည္း ေပ်ာက္သြားမိတယ္၊ ဘ၀မွာ ပိုပိုၿပီး ႀကိဳးစားရပ္တည္ဖို႔ အန္တီစုက အားေတြေပးလိုက္တယ္ လို႔ ခံစားရတယ္၊ ဒီေန႔ ကြ်န္မသိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္၊ အန္တီစု ေၾကာင့္ သိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္၊ ကြ်န္မ ေျပာျပခ်င္မိတယ္၊

“အန္တီစု ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္” ...

မွတ္ခ်က္ - အခုပဲ သတင္းမွာလာေနတယ္၊ အန္တီစုလြတ္တဲ့ေန႔ညေနက ဗီဒီယိုပါ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က်န္းမာပါေစ၊ စည္းကမ္းရွိပါ” ဆိုတဲ့ အန္တီစုကို ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ေနၾကတဲ့စကားသံေတြ စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္ၾကားေနရတယ္။

Read More

Be Peaceful Aunty Su and Myanmar Civilians !!

အန္တီစုနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ !!

Read More

Mary's Boy - Boney M Christmas song

♫ Mary's boy child Jesus Christ, was born on Christmas Day. ♪
♪ And man will live for evermore, because of Christmas Day. ♫

Read More

ေႏြဦး၊ ေဆာင္းဦးနဲ႔ အသြင္ေျပာင္းအပင္ေလးေတြ

၀က္သစ္ခ်ပင္(oak tree) ေႏြဦးမွာ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔	၀က္သစ္ခ်ပင္အရြက္ကေျခာက္သြားရင္ေတာင္ေၾကြမက်ပဲ ေတာ္ေတာ္ခိုင္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ Saint ေတြကို ဆုေတာင္းပြဲလုပ္တဲ့အခါၾကရင္၀က္သစ္ခ်ပင္ အခက္ေတြနဲ႔ ဂ်ဳံႏွံေလးေတြစည္းထားတဲ့သစ္ခက္ေတြကို ဘုရားေက်ာင္းမွာေ၀ၾကတယ္၊ အိမ္ေတြမွာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးထားၾကတယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ လာဘ္ရႊင္တယ္အယူအဆနဲ႔ပါ	ေဆာင္းဦးမွာ အရြက္ေတြေျခာက္သြားၿပီ
သစ္ၾကားသီးပင္ (walnut)	စကဲလာျခံထဲကအပင္ေတြက သိပ္ေတာ့မသီးဘူး၊ ေနပူဒဏ္ကိုသိပ္မႀကိဳက္ဘူး၊	အဲဒီမွာ ကြင္းျပင္ၾကီးလိုျဖစ္ေနေတာ့ အသီးသိပ္မရွိဘူး၊ ရွိသေလာက္ခူးရတာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ခူးၿပီးသားေျခာက္ၿပီးသားသစ္ၾကားသီးစားရတာထက္ ေအာက္မွာေၾကြက်ေနတာ လိုက္ရွာၿပီး ထုစားရတာ၊ ပိုခ်ဳိတယ္၊ ပိုလတ္ဆတ္သလိုပဲ
Hazalnut ျမန္မာလိုေတာ့ ဘာနတ္ေခၚမွန္းမသိပါဘူး		Hazalnut ကိုေတာင္ သစ္ၾကားသီးထက္ပိုၾကိဳက္တယ္၊ oven ထဲထည့္ .. ၿပီးေတာ့ ကိတ္မုန္႔ထဲထည့္ဖုတ္တယ္၊ အရမ္းေမႊးတာပဲ
	Hazalnut ေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲခူးလို႔ရတယ္	ကိုယ္ကေတာ့ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗာဒံသီးထုစားလာတာဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထုစားရတဲ့အရသာကိုပဲ ပိုႀကိဳက္တယ္ :D
ခ်ယ္ရီသီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်ဳိတယ္	ပန္းသီးေတြကေတာ့ သိပ္မခ်ဳိဘူး၊ ခ်ဳိတာ ၂ ပင္ေလာက္ပဲရွိတယ္၊ ဂရုစိုက္မယ့္သူလည္းမရွိ ပစ္ထားရေတာ့ အသီးေတြသိပ္လည္းမႀကီးသလို အခ်ိန္မတန္ခင္ေၾကြေၾကြက်ကုန္တယ္၊ အဲဒီပန္းသီးေတြကိုႀကိတ္ၿပီး ပန္းသီးဗီနီဂါေလာက္ပဲလုပ္ၾကတယ္၊
စေတာ္ဘယ္ရီပင္ေလး၊ သံုးေလးလံုးသီးလို႔ ခူးစားၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ခ်ဳိတယ္၊ ငွက္ခ်ီၿပီး သူ႔ဘာသာအေစ့က် ေပါက္ေနတာတဲ့	၀က္သစ္ခ်ပင္	ထင္းရႈးတို႔၊ ႏွင္းဆီတို႔ ဟိုဟိုဒီဒီပင္ေတြ

Read More