သၾကၤန္ေရာက္ေတာ့မယ္။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြက ဟိုမွာသည္မွာ ၾကားေနရၿပီ။ ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာေတာ့ ေမလင္းသာ ထူးထူးျခားျခား ႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိၿပီ။ အရင္ႏွစ္သၾကၤန္ေတြမွာကေတာ့ ေမလင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေမလင္း ပထမႏွစ္ေက်ာင္းစတက္တဲ့ႏွစ္ေပါ့။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကေန ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ပထမႏွစ္စတက္ရေတာ့ ကိုႀကီးနဲ႔ ေမလင္းက အတူတူပဲ။ ၁၀တန္းကုိတစ္ႏွစ္တည္းအတူတူေအာင္ခဲ့ၾကတာ။ ရန္ကုန္သၾကၤန္ဆိုတာကို တစ္ခါမွ မႀကံဳဘူးေသးတဲ့ ကိုႀကီးေရာ ေမလင္းေရာ ရန္ကုန္သၾကၤန္ရက္ေတြကို ရန္ကုန္သူရန္ကုန္သားေတြနဲ႔ အတူတူႏႊဲခ်င္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ တီဗီကလာတဲ့ သတင္းေတြကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတာ။ သၾကၤန္မ႑ပ္ေတြမွာ ေရပက္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ မ႑ပ္ေတြကို လာၾကတဲ့ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္၊ ရုပ္ရွင္မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ရင္း ေရစိုစို ဒီဇိုင္းဆန္းဆန္းနဲ႔ လွေနၾကတဲ့သူေတြကိုၾကည့္ၿပီး သိပ္အားက်တာပဲ။ သူတို႔လို သၾကၤန္ရက္ေတြလည္ခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေမလင္း စိတ္ကူးေလးေတြျပည့္၀ေတာ့မယ္။ ေမေမ့ကို ခြင့္ေတာင္းထားတယ္ေလ။ ကိုႀကီးလည္းပါတယ္၊ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္း ေမေမေရာ၊ ညီမေလးေတြ မိုးသူတို႔ ဇာျခည္တို႔လည္းပါမယ္ဆိုေတာ့ ေမေမက စိတ္ခ်တယ္။ တစ္ရက္လည္ခြင့္ေပးတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ မ႑ပ္ထိုင္ဖို႔လည္း ခြင့္ျပဳတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ေမလင္း သိပ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ဒီဇိုင္းလွလွေလး၀တ္မယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီ နီနီရဲရဲေလးမ်ားဆိုးၿပီးလည္ရမယ္ဆို ေမလင္းရဲ႕အသား၀င္း၀င္း၀ါ၀ါေလးနဲ႔ ေရစိုစိုမွာ အလွပိုေနမွာပဲ။ မင္းသမီးေတြေလာက္ေတာ့ ေမလင္း ဘယ္လွပါ့မလဲေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမလင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကသားပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေမလင္းတို႔ ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ သၾကၤန္ရက္ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။
နက္ျဖန္အတြက္ ညေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာ ၆မိုင္ခြဲက ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းမိုးႏိုင္အိမ္မွာ လူစုၾကမွာေလ။ မိုးႏိုင္အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူေတြေတာင္ေတာ္ေတာ္စံုေနၿပီ။ ေမလင္းတို႔ ၿမိဳ႕ကပဲ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါေသးတယ္။ ေနမ်ဳိးတဲ့။ မိုးႏိုင္ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ မိုးသူ၊ ဇာျခည္၊ မိုးႏိုင္ေမေမရယ္၊၊ မိုးႏိုင္ရယ္ ေနာက္ထပ္ ခပ္ငယ္ငယ္ေကာင္မေလးသံုးေယာက္ေလာက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေယာက်္ားေလးသံုးေယာက္ မိုးႏိုင္အကို၀မ္းကြဲေတြတဲ့၊ မိုးႏိုင္ေမေမကို အခုမွျမင္ဖူးေပမယ့္ ေပ်ာ္တတ္ပံုရတဲ့ အန္တီကခင္ခင္မင္မင္ပါပဲ။ မိုးႏိုင္ညီမေလးေတြကလည္း ေမလင္းနဲ႔ ခုမွ ေတြ႕ဖူးၾကတာ။ တကယ္ဆို ေမလင္းက လူခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ရယ္၊ အခုက ရန္ကုန္သၾကၤန္လည္ခ်င္လြန္းလို႔သာ၊ ကိုႀကီးလည္းပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးတည္းကအိမ္မွာ၀င္ထြက္ေနတဲ့ မိုးႏိုင္ရယ္ သူ႔ညီမေလးေတြရယ္ေၾကာင့္သာ လိုက္လည္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။
ေမလင္းတို႔ကားက အင္းလ်ားေဘးက လမ္းေတြထဲ၀င္ၿပီး ေနာက္ထပ္အသိေတြ၀င္ေခၚရေသးတယ္။ အခုမွ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခါစမို႔ ဘယ္လမ္းေတြမွန္းမမွတ္မိပါဘူး။ ေရေတြက ပက္ေနၾကၿပီ။ ေမလင္းလည္း တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုလို႔ေပါ့။ ကိုႀကီး၊ မိုးႏိုင္ နဲ႔ ေနမ်ဳိးတို႔ကေတာ့ သီခ်င္းေတြေအာ္ဆို၊ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကပံုပဲ။ သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လို႔ေနတယ္။ ေမလင္းပဲ တစ္ခါမွ သၾကၤန္မလည္ဘူးလို႔လားပဲ၊ မနက္ပိုင္းခဏေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ခ်မ္းေနၿပီ၊ ခ်မ္းၿပီး တကိုယ္လံုးတုန္ေနေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးက ေမလင္းကို ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။ အင္းလ်ားလမ္းေရာက္ေတာ့ ကားေတြကအမ်ားႀကီးပဲ၊ မ႑ပ္တစ္ခုတစ္ခု ေရပက္ခံရဖို႔ကို ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ကားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာင္မဟုတ္ဘူး ရပ္ေတာင္ထားရတာ၊ မေစာင့္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြကေတာ့ ကားေပၚကဆင္းၿပီး မ႑ပ္ရွိတဲ့ေနရာကိုသြားၾကတယ္။ ေမလင္းကေတာ့ မဆင္းရဲဘူး။ ကိုႀကီးကလည္း ကားေပၚမွာ ရွိမေနဘူး၊ ကိုႀကီးက စိတ္မရွည္လို႔၊ ပ်င္းလာလြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႕ သီခ်င္းေတြအက်ယ္ႀကီးေအာ္ဆိုပါတယ္။ ကိုႀကီး အရက္ေတြမ်ားေသာက္ထားသလားပဲ၊ ကိုႀကီး အသံႀကီးကေအာင္တယ္၊ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္လိုပဲ အသံေကာင္းတယ္။ အစေတာ့ တျခားကားေတြကေကာင္ေလးေတြက ဒီအတိုင္းပဲၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရယ္ၾကေမာၾကဒီေလာက္ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုႀကီး အသံက ဆိုရင္းဆိုရင္း …
~ ေအးစက္ေသာလက္မ်ားနဲ႔ ေပြ႕ဖက္ထား ~ ငရဲကိုေဖာက္ထြက္ ~
အသံျမွင့္ၿပီး ဆိုလိုက္တယ္။ အားလံုးကလည္း ေဟ့ … ေဟ့ လို႔ လိုက္ၿပီးေအာ္လိုက္ၾကတာ အသံေတြဟိန္းထြက္သြားတာပဲ။ ေမလင္းမွာ မႀကံဳစဖူး အံၾသလို႔ေနမိခဲ့ပါရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းအရင္းအျခာေတြက်ေနတာပဲ၊ ဖက္ရမ္းႏႈတ္ဆက္ေနလိုက္ၾကတာ။
~ ေရွ႕မွာ ေသျခင္းရဲ႕တံခါးမ်ား ~ အနားမွာ ေသျခင္းရဲ႕ တံခါးမ်ား ~
ကိုႀကီးလိုပဲ အားလံုးလည္းစိတ္မရွည္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ကိုႀကီးကေရွ႕ကဆို က်န္တဲ့သူေတြက ေနာက္ကလိုက္ဆိုၾကနဲ႔ အတိုင္အေဖာက္ညီေနလိုက္ၾကတာ။
ခဏေနေတာ့ ကားေတြသြားလို႔ရေတာ့ ေမလင္းတို႔ကားလည္းထြက္ဖို႔ျပင္တယ္။ သီခ်င္းဆိုရင္း တျခားကားက ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေရာေႏွာၿပီး ကိုႀကီး ဘယ္ေရာက္သြားလည္းမသိလိုက္ဘူး။ ေမလင္းမွာ ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ႔၊ ေပ်ာ္ရတဲ့အေပ်ာ္ၾကားထဲမွာ ေမလင္း ေတြးမထားမိတဲ့ ပူပန္စိုးထိတ္မႈေတြဘယ္ကဘယ္လိုမ်ား ေရာက္လာၾကပါလိမ့္။
“မိုးႏိုင္ .. ကိုႀကီးကို ရွာပါဦး၊ ေခၚပါဦး၊ ကားထြက္ေတာ့မယ္”
မိုးႏိုင္ကို အလန္႔တၾကားေအာ္ေျပာမိတယ္။
“ကိုကိုသာ ကိုကိုသာ၊ လာဟ သီခ်င္းပဲဆိုမေနနဲ႔ ကားထြက္ေတာ့မယ္၊ လာလာ”
~ တံခါးမ်ားလည္း ပိတ္လိုက္ပါေတာ့ ~
ဒါေတာင္မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး ကိုႀကီးက သီခ်င္းဆက္ဆိုေနတုန္းပဲ။ သီခ်င္းသံၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ ကိုႀကီးလက္ကိုဆြဲၿပီး မိုးႏိုင္ ကားဆီကိုအေျပးေရာက္လာပါတယ္။ ကိုႀကီး ေတာ္ေတာ္မူးေနတဲ့ပံုပဲ။ ခုမွ ေန႔လည္ပိုင္းေတာင္မေရာက္ေသးဘူး၊
“ေမလင္း နင့္ကိုႀကီးေတာ့ မလြယ္ဘူး ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီဟာ၊ ခုမွ ဘာမွေတာင္မလည္ရေသးဘူး၊ သူက မူးေနၿပီ၊ စိတ္ညစ္ပါတယ္”
“ဟင္၊ ကိုႀကီးဘယ္တုန္းကေသာက္လိုက္တာလဲ၊ အရက္ေတြယူလာတာလား၊ ေမလင္းလည္းမသိလိုက္ဘူး”
“ယူတာေတာ့ယူလာတာေပါ့ဟာ နည္းနည္းပါးပါးေပါ့၊ အရမ္းေအးရင္ေသာက္ရေအာင္လို႔ပါ၊ နင့္ကိုႀကီးက တစ္ခါတည္းအမ်ားႀကီးေမာ့လိုက္တာေဟ၊ ငါ ေျပာတာလည္းမရဘူး။ ေလပါတယ္ ကိုကိုသာရာ၊ တကယ္ပဲ”
ကိုႀကီး ကားေပၚခုန္တက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲ ပစ္လွဲၿပီး အိပ္ေတာ့တာပဲ။ ကားထဲမွာျဖင့္ ေရေတြက ၀င္ေနတာ၊ ကိုႀကီးကို ဆဲြယူၿပီး ေမလင္းေပါင္ေပၚကို တင္ထားေပးရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အင္းလ်ားလမ္း မ႑ပ္ေတြထင္ပါရဲ႕၊ ကားဆက္တိုက္ေမာင္းလို႔ေတာ့ရသြားတယ္။ မ႑ပ္တစ္ခုေရွ႕ေရာက္တိုင္း မီးသတ္ပိုက္လံုးႀကီးေတြက ေရအားက ျပင္းလိုက္တာ၊ ေမလင္းမွာ ကိုႀကီးကိုလည္းေပါင္ေပၚတင္ထားရေသးတယ္၊ ကိုႀကီးနားထဲကိုလည္းေရ၀င္မွာစိုးေတာ့ ဦးထုပ္နဲ႔ေရာ၊ လက္နဲ႔ပါကာထားေပးရတာ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကာမထားႏိုင္ပါဘူး၊ ရန္ကုန္သၾကၤန္ဆိုတာ တစ္ခါမွလည္း ၾကံဳဖူးခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါႀကီးႀကီး ယူလာရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူး။ ေမလင္း၀တ္လာတာကိုလည္းၾကည့္ပါဦး၊ ပန္းေရာင္နဲ႔အသားေရာင္အပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ အသားႏုႏုခ်ည္သားအက်ႌေလး၊ ဒူးအထက္ထိေရာက္ေနတဲ့ အသားေရာင္စကပ္ေဘာင္းဘီတိုေလးရယ္ ကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနၾကတာဆိုလို႔ ကိုႀကီးရယ္ ေမလင္းရယ္ႏွစ္ေယာက္ပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြအားလံုး မ႑ပ္တစ္ခုျဖတ္တိုင္း ခုန္ေပါက္ေနၾကတာပဲ။ အမိုးဖြင့္ကားေနာက္ခန္းမွာ ေမလင္း ေျခေထာက္စင္းၿပီးထိုင္ေနေတာ့ ဒူးအထက္စကပ္ေဘာင္းဘီးေလးက ေမလင္းရဲ႕ ေပါင္တစ္၀က္သာသာရယ္၊ ေမလင္းေပါင္ေပၚမွာ ကိုႀကီး အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ပံုစံကိုျမင္တဲ့သူေတြက သိမွမသိႏိုင္ဘဲ။ အမူးလြန္ေနၾကတဲ့ အတြဲတစ္တြဲလို႔ထင္သြားၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေမလင္းရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြဆီ ေရပိုက္ေတြနဲ႔ မရပ္မနားတိုးၿပီးပက္ၾကတယ္။ ေျခသလံုးသားေတြ၊ ေပါင္ေတြမွာဆို နီရဲက်ိန္းစပ္လို႔ေနပါၿပီ။ ကိုႀကီးနားထဲကိုလည္းေရ၀င္မွာစိုးလို႔ ပိုတိုးၿပီး ကာထားေပးရတယ္။ ေျခေထာက္ေတြဆိုမလႈပ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုႀကီးကေတာ့ ဒါေတြမသိႏိုင္ပါဘူး။ တျခား ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အေပ်ာ္လြန္ေနၾကတာ၊ ေမလင္းတို႔ကို လွည့္မၾကည့္အားၾကဘူး။ ေမလင္းမွာသာ ေျခေထာက္ေတြမွာ က်ိန္းစပ္ၿပီးနာလြန္းလာလည္း လႈပ္လို႔လည္းမရတာမို႔ ဒီအတိုင္းၿငိမ္ေနရတာပဲ၊ သၾကၤန္ေရေတြထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသူေတြၾကားထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္က်လာေတာ့တယ္။ သၾကၤန္ေရထဲမွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ ေမလင္းလို ငိုရတဲ့သူ ရွိႏိုင္ပါ့မလား။
ေနာက္မွ မိုးႏိုင္ကသတိရသြားပံုနဲ႔ ေမလင္းနဲ႔ ကိုႀကီးအနားေရာက္လာပါတယ္။
“ကိုကိုသာ့ကို ငါ့ေပါင္ေပၚတင္ထားလိုက္မယ္။ နင္ ေျခေထာက္ေရႊ႕လိုက္ဦး”
ေမလင္း ေျခေထာက္ေတြကို ေကြးယူၿပီးဖြက္ထားလိုက္ပါတယ္။ နီရဲေနတဲ့ ေမလင္းေျခေထာက္ေတြဟာ ထံုက်ဥ္လို႔ေတာင္ေနေလရဲ႕။ ကိုႀကီးကို သူ႔ေပါင္ေပၚထင္ထားရက္ႀကီးနဲ႔ ကားကိုယ္ထည္ႀကီးတျဗန္းျဗန္းပုတ္ၿပီး ကိုႀကီးနာမည္ကို အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေနေတာ့တယ္။
“ကိုကိုသာ .. ကိုကိုသာေရ၊ ခုမွ မနက္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္ဟ .. ထ ၾကည့္ပါဦး၊ ေအာ္ ငါ့ႏွယ္ .. ငါ့ႏွယ္ စိတ္ညစ္တယ္ေဟ့”
“ရွင္တို႔ ခုထြက္သြားစမ္း၊ ကၽြန္မတို႔က ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ျပန္မလို႔ ကားေစာင့္ေနတာ”
“လုပ္မေနပါနဲ႔ လာစမ္းပါ” ဆိုၿပီး အဲဒီလူႀကီးေတြက ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးစကားေတြေျပာထြက္လာေတာ့တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ကခဏေလးနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ၊ ခပ္ေအးေအးေနတတ္တယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေနမ်ဳိးက ခ်က္ခ်င္းပဲ အုတ္ခဲတစ္လံုးစြဲကုိင္ေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးကလည္း “တိတ္စမ္း၊ ခင္ဗ်ားတို႔ထြက္သြားစမ္း၊ ကားနံပါတ္မွတ္ထားတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တိုင္မယ္”ဆိုၿပီး ေအာ္ေတာ့တာ၊ ေမလင္းက ကိုႀကီးကို အတင္းဆြဲ၊ မိုးသူတို႔လည္း ေနမ်ဳိးကို ခ်ဳပ္ထားနဲ႔၊ အေျခအေနေတြက ခ်က္ခ်င္းကို ရႈပ္ေထြးကုန္ေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အဲဒီကားက ေမာင္းထြက္သြားပါတယ္။ အိုး လန္႔လိုက္တာ … သၾကၤန္မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတဲ့အေပ်ာ္ကနည္းနည္းေလးပဲ၊ တကယ့္ကို ရင္ထိတ္စရာေတြခ်ည္းပါလား။ အဲဒီထက္ပိုၿပီး ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ဘာမွမျဖစ္ခဲ့လို႔သာ ကံေကာင္းေသးရဲ႕။ ေမလင္းအရင္က စိတ္ကူးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြမပါခဲ့ဘူး။ ေပ်ာ္စရာဘယ္မွာတဲ့လဲ သၾကၤန္ရယ္။
အရင္က သၾကၤန္ရက္ေတြဆို ေမေမ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ေမေမနဲ႔အတူ လိုက္တယ္။ ေမေမနဲ႔ အတူ မုန္႔လံုးေလးေတြလံုးၿပီး မုန္႔လံုးေရေပၚလုပ္စားၾကတယ္၊ ေဘးအိမ္ေတြကို ေ၀ေပးၾကတယ္။ ေရပက္ရမယ့္သူမရွိေတာ့ ေမေမ့ကိုပဲေရေလာင္းရတယ္။ ေမေမကလည္း ေရျပန္ေလာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမေမ့ကို ေျခသည္းလက္သည္းညွပ္ေပးတယ္။ ေမေမက အဲဒီအခ်ိန္ဆို ရွက္ၿပံဳးေလးျပံဳးလို႔ ေနတာေပါ့။ သၾကၤန္အတက္ေန႔ဆို ေမေမက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကိုရွင္းလင္းပါတယ္။ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ေလးေတြကို တစ္ဆူစီ ေရသပၸါယ္တယ္။ အဲဒီအခါ ေမလင္းလည္း ဂြမ္းေလးနဲ႔ ေရသပၸါယ္တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ထဲ ေရေမႊးျဖန္းေသးတယ္။ ေမလင္းကေတာ့ ေမေမ့ေဘးကေန ေမေမ့ကို ကူသလိုလိုနဲ႔ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီးေျပာေနတတ္တာေပါ့။ ၿပီးရင္ေတာ့ သၾကၤန္အားလပ္ရက္ေတြမွာ ေမေမနဲ႔အတူစာဖတ္၊ စာေရး ဒီလိုေလးပဲ၊ အဲဒီရက္ေလးေတြမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးလိုက္တာ၊ အဲဒီလို ေပ်ာ္စရာသၾကၤန္ရက္ေလးေတြကို ေမလင္းက တန္ဘိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိ ဥပကၡာျပဳခ်င္ခဲ့ေသးတာ။
“ေမလင္း ျပင္ေလဟာ၊ ဒီေန႔မ႑ပ္ထိုင္မွာေလ၊ ပိုက္ဆံသြင္းထားၿပီးသားေနာ္”
ေမလင္း ေခါင္းကိုပဲ ခပ္သြက္သြက္ယမ္းျပလိုက္ေတာ့တယ္။
“ကိုႀကီး ညီမေလး မလိုက္ေတာ့ဘူး၊ ကိုႀကီးလည္း သြားမေနနဲ႔၊ ညီမေလး မေပ်ာ္ဘူး၊ မေပ်ာ္တတ္ဘူး”
ကိုႀကီးကေတာ့ တဟားဟားရယ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေမေမ့ကို မေန႔ကအေၾကာင္းေတြ သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္ လုိ႔လည္းေျပာေသးတယ္။
ဟုတ္တယ္၊ အျပင္က လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ သၾကၤန္ကို ေမလင္း မေပ်ာ္ပါဘူး။
အိမ္ထဲမွာပဲ ေမေမနဲ႔ စကားပိက်ိပိက်ိေျပာလိုက္၊ ေကာ္ဖီေလးေဖ်ာ္ကာ၊ စာအုပ္ဖတ္လိုက္ ေကာ္ဖီေလးေသာက္လိုက္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ။ အဲဒါကပဲ ေအးခ်မ္းတဲ့အေပ်ာ္ေလးေတြေပါ့။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္က ပိေတာက္ပန္းရနံ႔ေလးေတြရယ္၊ အနီးအနားက ကေလးတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေရကစားရင္းေနာက္ေျပာင္ၾကတဲ့အသံေလးေတြရယ္။ ဟိုကသည္က လြင့္ေျမာလာတတ္တဲ့ သၾကၤန္သီခ်င္းသံေတြရယ္၊ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေမလင္းသာအတြက္ သၾကၤန္ရက္ေတြက လွပျပည့္စံုေနၿပီးသားပါ။ ပူေလာင္စိုးထိတ္မႈေတြကင္းတဲ့ သၾကၤန္ရက္ေတြထဲမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရေကာင္းမွန္းလည္း ေမလင္းသာ သိသြားခဲ့ပါၿပီ။ သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ ၀င္ႏႊဲၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသူ အားလံုးလည္း အႏၱရာယ္ကင္းကင္းေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းမိပါၿပီ။ ။
--------------------------------
ဒီေန႔အႀကိဳေန႔ေပါ့။ မနက္ပိုင္းလမ္းထဲမွာ ကေလးေတြေရပက္ေနၾကတာၾကည့္ၿပီး ေမလင္း ရင္ထဲတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လို႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့ၿပီ။ ပိေတာက္ပန္းရနံ႔ေလးေတြလည္း သင္းပ်ံ႔ႀကိဳင္လႈိင္ေနတာပဲ။ ေမေမ ဒီေန႔မနက္ေစာေစာေစ်းထဲမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြရလုိ႔ ၀ယ္လာၿပီး ဘုရားမွာ ကပ္ထားၿပီေလ။ ေမေမက အတာအိုးေလးျပင္ေနပါတယ္။ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္း မိုးႏိုင္ေရာက္လာပါတယ္။ ေမလင္း အလွျပင္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေမေမက ဘာမွေတာ့မေျပာပါဘူး။ အရာရာစိတ္ပူတတ္တဲ့ေမေမက စိတ္ေတာ့ပူေနဦးမလားပဲ။ ကိုႀကီးကိုေတာ့ ကားေသခ်ာေမာင္းဖို႔ တဖြဖြမွာေနတာ၊ ေမလင္းကိုဂရုစိုက္ဖို႔လည္း ပါေသးရဲ႕။ ေမလင္းရယ္ ကိုႀကီးရယ္ မိုးႏိုင္ရယ္ သံုးေယာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံေရွ႕က မ႑ပ္ဆီကို အရင္သြားၾကတယ္။ အိုး .. ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ တကယ့္ သၾကၤန္ရက္လိုပါပဲလား။ ေရေတြပက္ေနလိုက္ၾကတာ ရႊဲရႊဲကို စိုလို႔။ မ႑ပ္ေပၚမွာလည္း အနက္ေရာင္မ်က္မွန္ အနက္ေရာင္လူငယ္တစ္ေယာက္ ဆိုေနတယ္။ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ အနက္ေရာင္လူငယ္ေတြေရာ ေရာင္စံုဒီဇိုင္းေတြနဲ႔ ကေလးလူႀကီးအမ်ားႀကီးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလိုက္ၾကတာ။ သီခ်င္းသံေတြရယ္ စင္ေအာက္ကလိုက္ဆိုၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ အသံေတြေရာ နားထဲမွာဆူညံလို႔ ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲ။ ေနာက္ထပ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မ႑ပ္ဖြင့္ပြဲခဏၾကည့္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေမလင္းတို႔ သိပ္မၾကာဘူး ျပန္ေရာက္လာၾကေတာ့ ေမေမကေတာ့ စိတ္ေအးသြားတဲ့ပံုစံေလးနဲ႔။ နက္ျဖန္အတြက္ ညေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာ ၆မိုင္ခြဲက ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းမိုးႏိုင္အိမ္မွာ လူစုၾကမွာေလ။ မိုးႏိုင္အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူေတြေတာင္ေတာ္ေတာ္စံုေနၿပီ။ ေမလင္းတို႔ ၿမိဳ႕ကပဲ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါေသးတယ္။ ေနမ်ဳိးတဲ့။ မိုးႏိုင္ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ မိုးသူ၊ ဇာျခည္၊ မိုးႏိုင္ေမေမရယ္၊၊ မိုးႏိုင္ရယ္ ေနာက္ထပ္ ခပ္ငယ္ငယ္ေကာင္မေလးသံုးေယာက္ေလာက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေယာက်္ားေလးသံုးေယာက္ မိုးႏိုင္အကို၀မ္းကြဲေတြတဲ့၊ မိုးႏိုင္ေမေမကို အခုမွျမင္ဖူးေပမယ့္ ေပ်ာ္တတ္ပံုရတဲ့ အန္တီကခင္ခင္မင္မင္ပါပဲ။ မိုးႏိုင္ညီမေလးေတြကလည္း ေမလင္းနဲ႔ ခုမွ ေတြ႕ဖူးၾကတာ။ တကယ္ဆို ေမလင္းက လူခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ရယ္၊ အခုက ရန္ကုန္သၾကၤန္လည္ခ်င္လြန္းလို႔သာ၊ ကိုႀကီးလည္းပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးတည္းကအိမ္မွာ၀င္ထြက္ေနတဲ့ မိုးႏိုင္ရယ္ သူ႔ညီမေလးေတြရယ္ေၾကာင့္သာ လိုက္လည္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။
ေမလင္းတို႔ကားက အင္းလ်ားေဘးက လမ္းေတြထဲ၀င္ၿပီး ေနာက္ထပ္အသိေတြ၀င္ေခၚရေသးတယ္။ အခုမွ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခါစမို႔ ဘယ္လမ္းေတြမွန္းမမွတ္မိပါဘူး။ ေရေတြက ပက္ေနၾကၿပီ။ ေမလင္းလည္း တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုလို႔ေပါ့။ ကိုႀကီး၊ မိုးႏိုင္ နဲ႔ ေနမ်ဳိးတို႔ကေတာ့ သီခ်င္းေတြေအာ္ဆို၊ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကပံုပဲ။ သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လို႔ေနတယ္။ ေမလင္းပဲ တစ္ခါမွ သၾကၤန္မလည္ဘူးလို႔လားပဲ၊ မနက္ပိုင္းခဏေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ခ်မ္းေနၿပီ၊ ခ်မ္းၿပီး တကိုယ္လံုးတုန္ေနေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးက ေမလင္းကို ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။ အင္းလ်ားလမ္းေရာက္ေတာ့ ကားေတြကအမ်ားႀကီးပဲ၊ မ႑ပ္တစ္ခုတစ္ခု ေရပက္ခံရဖို႔ကို ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ကားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာင္မဟုတ္ဘူး ရပ္ေတာင္ထားရတာ၊ မေစာင့္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြကေတာ့ ကားေပၚကဆင္းၿပီး မ႑ပ္ရွိတဲ့ေနရာကိုသြားၾကတယ္။ ေမလင္းကေတာ့ မဆင္းရဲဘူး။ ကိုႀကီးကလည္း ကားေပၚမွာ ရွိမေနဘူး၊ ကိုႀကီးက စိတ္မရွည္လို႔၊ ပ်င္းလာလြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႕ သီခ်င္းေတြအက်ယ္ႀကီးေအာ္ဆိုပါတယ္။ ကိုႀကီး အရက္ေတြမ်ားေသာက္ထားသလားပဲ၊ ကိုႀကီး အသံႀကီးကေအာင္တယ္၊ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္လိုပဲ အသံေကာင္းတယ္။ အစေတာ့ တျခားကားေတြကေကာင္ေလးေတြက ဒီအတိုင္းပဲၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရယ္ၾကေမာၾကဒီေလာက္ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုႀကီး အသံက ဆိုရင္းဆိုရင္း …
~ ေအးစက္ေသာလက္မ်ားနဲ႔ ေပြ႕ဖက္ထား ~ ငရဲကိုေဖာက္ထြက္ ~
အသံျမွင့္ၿပီး ဆိုလိုက္တယ္။ အားလံုးကလည္း ေဟ့ … ေဟ့ လို႔ လိုက္ၿပီးေအာ္လိုက္ၾကတာ အသံေတြဟိန္းထြက္သြားတာပဲ။ ေမလင္းမွာ မႀကံဳစဖူး အံၾသလို႔ေနမိခဲ့ပါရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းအရင္းအျခာေတြက်ေနတာပဲ၊ ဖက္ရမ္းႏႈတ္ဆက္ေနလိုက္ၾကတာ။
~ ေရွ႕မွာ ေသျခင္းရဲ႕တံခါးမ်ား ~ အနားမွာ ေသျခင္းရဲ႕ တံခါးမ်ား ~
ကိုႀကီးလိုပဲ အားလံုးလည္းစိတ္မရွည္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ကိုႀကီးကေရွ႕ကဆို က်န္တဲ့သူေတြက ေနာက္ကလိုက္ဆိုၾကနဲ႔ အတိုင္အေဖာက္ညီေနလိုက္ၾကတာ။
ခဏေနေတာ့ ကားေတြသြားလို႔ရေတာ့ ေမလင္းတို႔ကားလည္းထြက္ဖို႔ျပင္တယ္။ သီခ်င္းဆိုရင္း တျခားကားက ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေရာေႏွာၿပီး ကိုႀကီး ဘယ္ေရာက္သြားလည္းမသိလိုက္ဘူး။ ေမလင္းမွာ ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ႔၊ ေပ်ာ္ရတဲ့အေပ်ာ္ၾကားထဲမွာ ေမလင္း ေတြးမထားမိတဲ့ ပူပန္စိုးထိတ္မႈေတြဘယ္ကဘယ္လိုမ်ား ေရာက္လာၾကပါလိမ့္။
“မိုးႏိုင္ .. ကိုႀကီးကို ရွာပါဦး၊ ေခၚပါဦး၊ ကားထြက္ေတာ့မယ္”
မိုးႏိုင္ကို အလန္႔တၾကားေအာ္ေျပာမိတယ္။
“ကိုကိုသာ ကိုကိုသာ၊ လာဟ သီခ်င္းပဲဆိုမေနနဲ႔ ကားထြက္ေတာ့မယ္၊ လာလာ”
~ တံခါးမ်ားလည္း ပိတ္လိုက္ပါေတာ့ ~
ဒါေတာင္မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး ကိုႀကီးက သီခ်င္းဆက္ဆိုေနတုန္းပဲ။ သီခ်င္းသံၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ ကိုႀကီးလက္ကိုဆြဲၿပီး မိုးႏိုင္ ကားဆီကိုအေျပးေရာက္လာပါတယ္။ ကိုႀကီး ေတာ္ေတာ္မူးေနတဲ့ပံုပဲ။ ခုမွ ေန႔လည္ပိုင္းေတာင္မေရာက္ေသးဘူး၊
“ေမလင္း နင့္ကိုႀကီးေတာ့ မလြယ္ဘူး ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီဟာ၊ ခုမွ ဘာမွေတာင္မလည္ရေသးဘူး၊ သူက မူးေနၿပီ၊ စိတ္ညစ္ပါတယ္”
“ဟင္၊ ကိုႀကီးဘယ္တုန္းကေသာက္လိုက္တာလဲ၊ အရက္ေတြယူလာတာလား၊ ေမလင္းလည္းမသိလိုက္ဘူး”
“ယူတာေတာ့ယူလာတာေပါ့ဟာ နည္းနည္းပါးပါးေပါ့၊ အရမ္းေအးရင္ေသာက္ရေအာင္လို႔ပါ၊ နင့္ကိုႀကီးက တစ္ခါတည္းအမ်ားႀကီးေမာ့လိုက္တာေဟ၊ ငါ ေျပာတာလည္းမရဘူး။ ေလပါတယ္ ကိုကိုသာရာ၊ တကယ္ပဲ”
ကိုႀကီး ကားေပၚခုန္တက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲ ပစ္လွဲၿပီး အိပ္ေတာ့တာပဲ။ ကားထဲမွာျဖင့္ ေရေတြက ၀င္ေနတာ၊ ကိုႀကီးကို ဆဲြယူၿပီး ေမလင္းေပါင္ေပၚကို တင္ထားေပးရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အင္းလ်ားလမ္း မ႑ပ္ေတြထင္ပါရဲ႕၊ ကားဆက္တိုက္ေမာင္းလို႔ေတာ့ရသြားတယ္။ မ႑ပ္တစ္ခုေရွ႕ေရာက္တိုင္း မီးသတ္ပိုက္လံုးႀကီးေတြက ေရအားက ျပင္းလိုက္တာ၊ ေမလင္းမွာ ကိုႀကီးကိုလည္းေပါင္ေပၚတင္ထားရေသးတယ္၊ ကိုႀကီးနားထဲကိုလည္းေရ၀င္မွာစိုးေတာ့ ဦးထုပ္နဲ႔ေရာ၊ လက္နဲ႔ပါကာထားေပးရတာ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကာမထားႏိုင္ပါဘူး၊ ရန္ကုန္သၾကၤန္ဆိုတာ တစ္ခါမွလည္း ၾကံဳဖူးခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါႀကီးႀကီး ယူလာရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူး။ ေမလင္း၀တ္လာတာကိုလည္းၾကည့္ပါဦး၊ ပန္းေရာင္နဲ႔အသားေရာင္အပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ အသားႏုႏုခ်ည္သားအက်ႌေလး၊ ဒူးအထက္ထိေရာက္ေနတဲ့ အသားေရာင္စကပ္ေဘာင္းဘီတိုေလးရယ္ ကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနၾကတာဆိုလို႔ ကိုႀကီးရယ္ ေမလင္းရယ္ႏွစ္ေယာက္ပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြအားလံုး မ႑ပ္တစ္ခုျဖတ္တိုင္း ခုန္ေပါက္ေနၾကတာပဲ။ အမိုးဖြင့္ကားေနာက္ခန္းမွာ ေမလင္း ေျခေထာက္စင္းၿပီးထိုင္ေနေတာ့ ဒူးအထက္စကပ္ေဘာင္းဘီးေလးက ေမလင္းရဲ႕ ေပါင္တစ္၀က္သာသာရယ္၊ ေမလင္းေပါင္ေပၚမွာ ကိုႀကီး အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ပံုစံကိုျမင္တဲ့သူေတြက သိမွမသိႏိုင္ဘဲ။ အမူးလြန္ေနၾကတဲ့ အတြဲတစ္တြဲလို႔ထင္သြားၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေမလင္းရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြဆီ ေရပိုက္ေတြနဲ႔ မရပ္မနားတိုးၿပီးပက္ၾကတယ္။ ေျခသလံုးသားေတြ၊ ေပါင္ေတြမွာဆို နီရဲက်ိန္းစပ္လို႔ေနပါၿပီ။ ကိုႀကီးနားထဲကိုလည္းေရ၀င္မွာစိုးလို႔ ပိုတိုးၿပီး ကာထားေပးရတယ္။ ေျခေထာက္ေတြဆိုမလႈပ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုႀကီးကေတာ့ ဒါေတြမသိႏိုင္ပါဘူး။ တျခား ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အေပ်ာ္လြန္ေနၾကတာ၊ ေမလင္းတို႔ကို လွည့္မၾကည့္အားၾကဘူး။ ေမလင္းမွာသာ ေျခေထာက္ေတြမွာ က်ိန္းစပ္ၿပီးနာလြန္းလာလည္း လႈပ္လို႔လည္းမရတာမို႔ ဒီအတိုင္းၿငိမ္ေနရတာပဲ၊ သၾကၤန္ေရေတြထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသူေတြၾကားထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္က်လာေတာ့တယ္။ သၾကၤန္ေရထဲမွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ ေမလင္းလို ငိုရတဲ့သူ ရွိႏိုင္ပါ့မလား။
ေနာက္မွ မိုးႏိုင္ကသတိရသြားပံုနဲ႔ ေမလင္းနဲ႔ ကိုႀကီးအနားေရာက္လာပါတယ္။
“ကိုကိုသာ့ကို ငါ့ေပါင္ေပၚတင္ထားလိုက္မယ္။ နင္ ေျခေထာက္ေရႊ႕လိုက္ဦး”
ေမလင္း ေျခေထာက္ေတြကို ေကြးယူၿပီးဖြက္ထားလိုက္ပါတယ္။ နီရဲေနတဲ့ ေမလင္းေျခေထာက္ေတြဟာ ထံုက်ဥ္လို႔ေတာင္ေနေလရဲ႕။ ကိုႀကီးကို သူ႔ေပါင္ေပၚထင္ထားရက္ႀကီးနဲ႔ ကားကိုယ္ထည္ႀကီးတျဗန္းျဗန္းပုတ္ၿပီး ကိုႀကီးနာမည္ကို အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေနေတာ့တယ္။
“ကိုကိုသာ .. ကိုကိုသာေရ၊ ခုမွ မနက္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္ဟ .. ထ ၾကည့္ပါဦး၊ ေအာ္ ငါ့ႏွယ္ .. ငါ့ႏွယ္ စိတ္ညစ္တယ္ေဟ့”
--------------------------------
ေန႔လည္စာစားၿပီး ျပန္ထြက္ၾကေတာ့ ကိုႀကီးကိုၾကည့္ရတာ သိပ္အမူးႀကီးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကိုႀကီးကိုပဲ သတိထားၾကည့္ေနရတာရယ္၊ ခ်မ္းတာရယ္၊ ေရပိုက္ေတြျပင္းလြန္းတဲ့ဒဏ္ေတြနဲ႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္မ႑ပ္အေပၚကိုမွ မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္မွလည္း မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုန႔ဲပဲ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ လသာက ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာ လူစုခြဲၾကတယ္။ မိုးႏိုင္ညီမေလးေတြကလည္း လသာက မ႑ပ္တစ္ခုမွာ သီခ်င္းဆိုတာၾကည့္ၾကဦးမယ္တဲ့။ အဲဒီလုိနဲ႔ သီခ်င္းဆိုတာၾကည့္ၾကျပန္တယ္။ စင္ေပၚကခုန္ေပါက္ၿပီး ကခုန္ၾကသလို စင္ေအာက္မွာလည္း အားလံုးဟာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ခ်ည္းပါပဲ။ မိုးႏိုင္ညီမေလးေတြနဲ႔အတူ ေမလင္းလည္း ခုန္ေပါက္ၿပီးေပ်ာ္ၾကည့္လိုက္တာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလိုလိုေတာ့ရွိသား၊ တစ္ခါတစ္ရံ ခပ္မူးမူးေကာင္ေလးတစ္ခ်ဳိ႕အနားကိုေရာက္လာၿပီး ေရေမႊးေတြ ရႊီးခနဲ ျဖန္းတဲ့အခါမ်ဳိးက်ရင္ေတာ့ ကိုႀကီးတို႔ကလည္း အခ်င္းခ်င္းအရိပ္အကဲျပၿပီး ေမလင္းတို႔ကို ကာထားၾကတဲ့အခါ သူတို႔ေတြလည္းေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္နဲ႔ ေရွာင္ထြက္သြားၾကပါတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္နားေထာင္ၾကရင္းနဲ႔ ညကိုးနာရီေက်ာ္လာၿပီ။ ကိုးနာရီခြဲေလာက္မွာ သီခ်င္းဆိုတာရပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ လသာက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေမလင္းတို႔ ေျခာက္မိုင္ခြဲအိမ္ကိုျပန္ဖို႔ ကားဂိတ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ မိုးႏိုင္ရယ္၊ သူ႔ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ ေနမ်ဳိး၊ ကိုႀကီး၊ ေမလင္း အားလံုးေျခာက္ေယာက္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ကားတစ္စီးက အရွိန္ေလွ်ာ့ေမာင္းၿပီး ေမလင္းတို႔ေဘးကကပ္လိုက္လာတယ္။ ေခတ္ဆန္ဆန္ဒီဇိုင္းေကာင္မေလးသံုးေယာက္နဲ႔ ေကာင္ေလးေတြ သူတို႔ျမင္တာ အဲဒီေလာက္ပဲေနမွာ၊ လိုက္ပို႔ရမလား လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုးေဘးကေနလိုက္ေမးလာပါတယ္။ ကားထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးအမ်ဳိးသားႀကီးေတြ၊ မိုးႏိုင္ညီမေလးေတြက "ေနပါေစ၊ ရတယ္ရွင့္" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ထင္တယ္။ အဲဒီလူႀကီးေတြက လာပါ လိုက္ပို႔မယ္ ကားေပၚတက္ပါဆိုၿပီး ထပ္ေျပာျပန္တယ္။ စိတ္ဆတ္ဆတ္မိုးႏိုင္ညီမေလး မိုးသူက ထေအာ္ေတာ့တယ္။ “ရွင္တို႔ ခုထြက္သြားစမ္း၊ ကၽြန္မတို႔က ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ျပန္မလို႔ ကားေစာင့္ေနတာ”
“လုပ္မေနပါနဲ႔ လာစမ္းပါ” ဆိုၿပီး အဲဒီလူႀကီးေတြက ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးစကားေတြေျပာထြက္လာေတာ့တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ကခဏေလးနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ၊ ခပ္ေအးေအးေနတတ္တယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေနမ်ဳိးက ခ်က္ခ်င္းပဲ အုတ္ခဲတစ္လံုးစြဲကုိင္ေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးကလည္း “တိတ္စမ္း၊ ခင္ဗ်ားတို႔ထြက္သြားစမ္း၊ ကားနံပါတ္မွတ္ထားတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တိုင္မယ္”ဆိုၿပီး ေအာ္ေတာ့တာ၊ ေမလင္းက ကိုႀကီးကို အတင္းဆြဲ၊ မိုးသူတို႔လည္း ေနမ်ဳိးကို ခ်ဳပ္ထားနဲ႔၊ အေျခအေနေတြက ခ်က္ခ်င္းကို ရႈပ္ေထြးကုန္ေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အဲဒီကားက ေမာင္းထြက္သြားပါတယ္။ အိုး လန္႔လိုက္တာ … သၾကၤန္မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတဲ့အေပ်ာ္ကနည္းနည္းေလးပဲ၊ တကယ့္ကို ရင္ထိတ္စရာေတြခ်ည္းပါလား။ အဲဒီထက္ပိုၿပီး ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ဘာမွမျဖစ္ခဲ့လို႔သာ ကံေကာင္းေသးရဲ႕။ ေမလင္းအရင္က စိတ္ကူးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြမပါခဲ့ဘူး။ ေပ်ာ္စရာဘယ္မွာတဲ့လဲ သၾကၤန္ရယ္။
အရင္က သၾကၤန္ရက္ေတြဆို ေမေမ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ေမေမနဲ႔အတူ လိုက္တယ္။ ေမေမနဲ႔ အတူ မုန္႔လံုးေလးေတြလံုးၿပီး မုန္႔လံုးေရေပၚလုပ္စားၾကတယ္၊ ေဘးအိမ္ေတြကို ေ၀ေပးၾကတယ္။ ေရပက္ရမယ့္သူမရွိေတာ့ ေမေမ့ကိုပဲေရေလာင္းရတယ္။ ေမေမကလည္း ေရျပန္ေလာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမေမ့ကို ေျခသည္းလက္သည္းညွပ္ေပးတယ္။ ေမေမက အဲဒီအခ်ိန္ဆို ရွက္ၿပံဳးေလးျပံဳးလို႔ ေနတာေပါ့။ သၾကၤန္အတက္ေန႔ဆို ေမေမက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကိုရွင္းလင္းပါတယ္။ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ေလးေတြကို တစ္ဆူစီ ေရသပၸါယ္တယ္။ အဲဒီအခါ ေမလင္းလည္း ဂြမ္းေလးနဲ႔ ေရသပၸါယ္တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ထဲ ေရေမႊးျဖန္းေသးတယ္။ ေမလင္းကေတာ့ ေမေမ့ေဘးကေန ေမေမ့ကို ကူသလိုလိုနဲ႔ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီးေျပာေနတတ္တာေပါ့။ ၿပီးရင္ေတာ့ သၾကၤန္အားလပ္ရက္ေတြမွာ ေမေမနဲ႔အတူစာဖတ္၊ စာေရး ဒီလိုေလးပဲ၊ အဲဒီရက္ေလးေတြမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးလိုက္တာ၊ အဲဒီလို ေပ်ာ္စရာသၾကၤန္ရက္ေလးေတြကို ေမလင္းက တန္ဘိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိ ဥပကၡာျပဳခ်င္ခဲ့ေသးတာ။
--------------------------------
မနက္ေရာက္ေတာ့ ကိုႀကီးက ေခၚျပန္တယ္။“ေမလင္း ျပင္ေလဟာ၊ ဒီေန႔မ႑ပ္ထိုင္မွာေလ၊ ပိုက္ဆံသြင္းထားၿပီးသားေနာ္”
ေမလင္း ေခါင္းကိုပဲ ခပ္သြက္သြက္ယမ္းျပလိုက္ေတာ့တယ္။
“ကိုႀကီး ညီမေလး မလိုက္ေတာ့ဘူး၊ ကိုႀကီးလည္း သြားမေနနဲ႔၊ ညီမေလး မေပ်ာ္ဘူး၊ မေပ်ာ္တတ္ဘူး”
ကိုႀကီးကေတာ့ တဟားဟားရယ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေမေမ့ကို မေန႔ကအေၾကာင္းေတြ သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္ လုိ႔လည္းေျပာေသးတယ္။
ဟုတ္တယ္၊ အျပင္က လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ သၾကၤန္ကို ေမလင္း မေပ်ာ္ပါဘူး။
အိမ္ထဲမွာပဲ ေမေမနဲ႔ စကားပိက်ိပိက်ိေျပာလိုက္၊ ေကာ္ဖီေလးေဖ်ာ္ကာ၊ စာအုပ္ဖတ္လိုက္ ေကာ္ဖီေလးေသာက္လိုက္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ။ အဲဒါကပဲ ေအးခ်မ္းတဲ့အေပ်ာ္ေလးေတြေပါ့။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္က ပိေတာက္ပန္းရနံ႔ေလးေတြရယ္၊ အနီးအနားက ကေလးတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေရကစားရင္းေနာက္ေျပာင္ၾကတဲ့အသံေလးေတြရယ္။ ဟိုကသည္က လြင့္ေျမာလာတတ္တဲ့ သၾကၤန္သီခ်င္းသံေတြရယ္၊ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေမလင္းသာအတြက္ သၾကၤန္ရက္ေတြက လွပျပည့္စံုေနၿပီးသားပါ။ ပူေလာင္စိုးထိတ္မႈေတြကင္းတဲ့ သၾကၤန္ရက္ေတြထဲမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရေကာင္းမွန္းလည္း ေမလင္းသာ သိသြားခဲ့ပါၿပီ။ သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ ၀င္ႏႊဲၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသူ အားလံုးလည္း အႏၱရာယ္ကင္းကင္းေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းမိပါၿပီ။ ။
