ဘုရားရွင္ လက္ထက္က သမားေတာ္ဇီ၀က ဆိုတာ ရွိတယ္ သမီးရဲ့။ သမီဖြားဖြားက ေမေမေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အထိ (၁၃ႏွစ္ ၁၄ႏွစ္ ထိ) ေန႔လည္ေန႔ခင္း သားအမိ အားလပ္တဲ့အခါ ေျပာျပတတ္တယ္။ ခု သူ့အေႀကာင္း အက်ဥ္းခ်ံဳးေျပာျပခ်င္တယ္။ ဘုရားရွင့္လက္ထက္ေတာ္ကတည္းက ခြဲစိတ္ခ်ဳပ္လုပ္တဲ့ အတတ္ပညာ ရွိခဲ့့ေႀကာင္းသိထားရေအာင္လို႔..။
ဒီလိုကြဲ႕ ..
ရာဇျဂီဳလ္ျပည္ ဗိမၺိသာရ မင္းႀကီးလက္ထက္မွာ သာလ၀တီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတေယာက္ကို ကေျခသည္အရာထားလို႕ မင္းမူးမတ္မ်ား တစ္ညကို အသျပာတစ္ေထာင္ေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးႀကတဲ့အထဲမွာ သားေတာ္ အဘယမင္းသားလဲ ပါ၀င္ေနတယ္။ (အဇာတသတ္က တစ္ေယာက္) တစ္ေန႔ေတာ့ သာလ၀တီမွာ အဘယမင္းသားရဲ႔ သေႏၶ စြဲကပ္တည္ရွိေနတဲ့အတြက္ ကေျခသည္မဟာ မက်န္းမာဟန္ေဆာင္ၿပီးအခန္းေအာင္းေနတယ္ကြဲ႔။ ဆယ္လျပည့္တဲ့အခါ တင့္တယ္လွပတဲ့ သားေယာက်္ားေလးကို ေမြးဖြားေပမဲ့ မရွိအပ္လို႔ ယူဆၿပီး သားကို ကြ်န္မ တို႔အား စြန္႔ ပစ္ေစပါတယ္။ကြ်န္မေတြက လူသြားလမ္းတခုက အမွိဳက္ပံုမွာ အလြယ္တကူ စြန္႔ပစ္လိုက္္သတဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ အဘယမင္းသားကလဲ အေႀကာင္းတစ္ခုခုေႀကာင့္ အဲဒီ အမွဳိက္ပံုနားေရာက္ရွိလာၿပီး က်ီးငွက္တို႔ ၀ိုင္းအုံထိုးဆိတ္ေနတဲ့ အထုပ္တခုကို စိတ္၀င္တစား ႀကည့္ရွဳ မိပါေရာ။ ေမြးကင္းစ ကေလးသူငယ္မွန္း သိေတာ့ (ငါႏွင့္ ထိုက္လို႔ ရေပသည္ )လို႔ ႏွစ္လုံးမူကာ သိမ္းပိုက္ ေမြးၿမဴထားတယ္။
“အသက္ရွိေသးရဲ့လား" လို႔ အဘယမင္းသားရဲ႔ အေမးစကားေႀကာင့္ အမ်ားက ကေလးနာမည္ကို "ဇီ၀က"လု႔ိဘဲ လြယ္လြယ္ ေခၚလိုက္ႀကေတာ့တယ္ တဲ့။
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အဘယမင္းသားကို “ခမည္းေတာ္ သားရဲ့ မိခင္ အဘယ္သူျဖစ္သနည္း" လို႔ ေမးေတာ့တာေပါ့။ အဘယမင္းသားကလဲ မကြယ္မ၀ွက္ “ဇိ၀က သင့္မိခင္ကို ငါမသိ အမွဳိက္ပံုတြင္ က်ီးငွက္တို႔ ၀ိုင္းအံုသျဖင့္ ငါ ေကာက္ယူ ေမြးၿမဴထားျခင္းျဖစ္သည္" လို႔ အမွွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ ငါ့မွာ တြယ္တာစရာမိခင္ဘခင္ မရွိ ငါ့ကိုယ္ငါ အားကိုးရမည္။ ပညာရွာ၇မည္ လို႔ ေတြးေတာၿပီး ဘယ္လိုပညာမ်ိဳးကို သင္ယူမလဲ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ေဆးပညာမွတpfပါး သူ႔အက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး ရွိေစမည့္ အျခားေသာ ပညာေရးကို မျမင္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး တကၠသိုလ္ျပည္ကို ဦးတည္ ထြက္ခြာ ခဲ့တယ္။ ဒီသာပါေမာကၡဆရာ့ထံမွာ ေကာင္းစြာပညာသင္ႀကားၿပီး ၇ႏွစ္ရွိတ့ဲအခါ
“ဆရာ ေဆးအတတ္ပညာ ၿပီးဆုံးပါၿပီလား “ ေမးတယ္။ ဆရာက တူရြင္းတစ္ေခ်ာင္းေပးၿပီး
“အခ်င္း ဇီ၀က ဤတူရြင္းကို ယူ၍ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ေဆးဘက္မ၀င္သည့္ အပင္ကို တူးယူးခဲ့ “
ခိုင္းေစသတဲ့။ ဇီ၀ကလဲ ေလးရက္တိုင္တိုင္ ရွာေပမဲ့ ဘယ္မွာမွ ေဆးဘက္မ၀င္တဲ့အပင္ ရွာမရ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အသုံး၀င္ေနတာမို႔ို႔ “ဆရာ မေတြ႔ပါ" လို႔ ေလွ်ာက္သတဲ့
“ေကာင္းၿပီ။ ဇီ၀က အသင္ ပညာစံုၿပီးျဖစ္၍ ေဆးကုသခြင့္ ငါေပးၿပီ။ ျပန္လိုက ျပန္ေလာ့" လို႔ ဆိုတယ္။
ဒါနဲ႔ ေဆးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့ ေဆးသမားေလး ဆရာ ဇီ၀ကဟာ သာေကတျပည္ေရာက္ေတာ့ ဦးစြာ ေဆးကုဖို႔ လူနာတေယာက္ ရရွိလိုက္တယ္။ သာေကတျပည္သူေ႒းႀကီးကေတာ္ရဲ့ ဦးယဥ္းေခါင္းခဲနာ ကို ေထာပတ္မွာ ေဆးမ်ား ေပါင္းထည့္ စပ္ယူၿပီး ႏွာႏွပ္ ေပးပါသတဲ့။ ၇ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေခါင္းကိုက္ ေရာဂါဟာမမန္းရ မမွဳတ္ရဘဲ တခဏခ်င္းေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာသြားပါသတဲ့ကြယ္။ ဒီေတာ့ အသာျပာေလးသိန္း ေဆးဘိုးရပါတယ္။ဇီ၀ကဟာ ရလာတဲ့ေဆးဘိုး၀ါးခ ေလးသိန္းကို ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ေရာက္တဲ့ဲအခါ အဘယမင္းသားထံခစားၿပီး “တႀကိမ္သာ ေဆးကုရေသးသည့္ လာဘ္ဦးကို ကြ်န္ဳပ္အားေမြးၿမဴေသာ ေက်ူဇူးရွိသည္ျဖစ္၍ သိမ္းေတာ္မူပါ” လို႔ အပ္သတဲ့။ အဘယမင္းသားက မသိမ္းပါဘူး။
"သင္ရေသာ ဥစၥာသည္ သင့္ အဖို႔သာ ျဖစ္ပါေစ” လို႔ ျငင္းပယ္လိုက္တယ္။
‘ဒီ့ေနာက္ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးရဲ႔ ျမင္းသရိုက္နာကို ကုပါတယ္။ လက္သည္းထိပ္မွာ ပါလာတဲ့ ေဆး မွ်ေလာက္နဲ႔ မင္းႀကီးရဲ႕အနာ အရွင္းေပ်ာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မင္းႀကီးက ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ဥစၥာေငြေႀကး ေပးေသာ္လည္း အဘိုးအဘြား ဥစၥာကို မယူေကာင္း မယူထိုက္ပါလို႔ ျငင္္းပယ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရာဇၿဂိဳလ္ သူေ႒းႀကီးရဲ့ ေခါင္းကိုက္နာကိုေတာ့ အိပ္ယာမွာ ပက္လက္သိပ္ၿပီး ႏွာ ၏ အာႏုေဘာ္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေစသတဲ့။ ေမ့ေဆးသေဘာပါ။ ၿပီးရင္ ဦးေရကို ဓါးနဲ႔ ျခစ္လႊာၿပီး ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားေနတဲ့ ပိုးႏွစ္ေကာင္ကို ဖယ္ရွားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဦးေရကို ျပန္ေစ့ပိတ္ၿပီး ေဆးလူးပါတယ္။ ၂၁ရက္အႀကာမွာ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။ ရရွိလာတဲ့ အသျပာ ႏွစ္သိန္းထဲက တ၀က္ကို မင္းႀကီးအား ေပးအပ္ပါသတဲ့။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ဗာရာဏသီသူေ႒းသားတစ္ယာက္ ခေလးတို့ ဘာ၀ဦးေခါင္းေဇာက္ထိုး ေဆာ့ကစားရာမွာ အူထုံးသြားလို႔ ဗိုက္ကိုခြဲ ၿပီး ထုံးေနတဲ့ အူကို ေျဖေပးပါသတဲ့။ ၿပီးမွ ေနရာမွန္ ျပန္ထားၿပီး ခြဲထားတဲ့ ဗိုက္ကိုျပန္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ေဆးလိမ္းႀကံထားေပးၿပီးတာနဲ႔ ၂ရက္အႀကာမွာဘဲ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ သမီးအဖြားေျပာတာက နားေရာဂါ ေ၀ဒနာ ကို ႏွစ္ခ်ီ ခံစားေနရတဲ့ သူေ႒းမတေယာက္ရဲ႔ နားထဲက ပိုးေကာင္ကို ဗံုသံတစ္မ်ိဳးေပးၿပီး ေခ်ာ့ၿမွဴ ေခၚထုတ္တာနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္္ လို႔ ဆိုတယ္။ ေနာက္ စမၸာနဂိုရ္ျပည္က စႏၵပေဇၨာတမင္းရဲ႔ ေရာဂါကိုေတာ့ ေထာပတ္နံ႔ မရေအာင္ အနံ႔ေဖ်ာက္ၿပီး ေဆးေပါင္းစံု ျပြမ္းေႏွာလို႔ တိုက္ေႀကြးရ တယ္။ ဒီမင္းက အေစာကတဲက ေထာပတ္နံ႔ မခံႏိုင္ဘူးေျပာထားတာမို႔ သူကလဲ ေထာပတ္မပါဘဲ ေဆးစီရင္လို႔ မရတာေႀကာင့္ ေဆးတိုက္ၿပီးရင္ ေျပးဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားတာေလ။ ဇီ၀ကတို႔ ဥာဏ္သြားပံုမ်ား။ မင္းဆိုတာ စိတ္မထင္ရင္ သတ္မွာကိုး။ ေဆးေသာက္ထားတဲ့သူက ေလႀကိဳ႕ထိုးတဲ့အခါ ေထာပတ္႔ နံ႔ ထြက္ပါေလေရာ ဇီ၀ကကို သတ္ေစ မိန္႔တာဘဲေလ။
အစကတည္းက ဇီ၀က က ဘုရင့္ထံ ၿမိဳ႔တခါးေတြကို ဇီ၀ကလာရင္ ဖြင့္ထားေပးဖို႔ ႀကိဳ ခြင့္ ေတာင္းထားတာကြဲ႔။ ဘာရမလဲ။ ဇီ၀က က ဘဒၵ၀တီဆင္မကိုစီး ေျပးလိုက္တာ တစ္ခါတည္း ရာဇၿဂိဳလ္ေရာက္ေရာဘဲတဲ့။ ေရာဂါ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ သိ၀ိတိုင္းျဖစ္ အသျပာ တသိန္းထိုက္တဲ့ ပုဆိုးကို ကံေတာ့ပါသတဲ့။ ရွင္ဘုရင္ေတြမွ ၀တ္ရတဲ့ပုဆိုးေလ။ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ ဇီ၀ကဟာ ဘိုးေတာ္ ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးကို မင္းနဲ႔ထိုက္သည္လို႔ တသိန္းတန္ပုဆိုးကို ကံေတာ့လိုက္ပါသတဲ့။ ဇီ၀က ဟာ မိခင္ဘခင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ ့ အားမငယ္တတ္ဘူး။ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာမ်ား တကယ္ အတုယူဖို႔ပါဘဲ။ သူ ေဆးပညာသင္မယ္လို႔ လာေတာ့ ေငြေႀကးဥစၥာတျပားတစ္ခ်ပ္မွ ပါလာတာမဟုတ္ဘူးကြဲ႔. အဘယမင္းသားကိုေတာင္ ဘခင္ မဟုတ္တာသိေရာ မေျပာမဆို ထြက္ခ်သြားတာ။ ေဆးပညာသင္ေပးတဲ့ ဆရာ့အိမ္မွာ ေ၀ယ်ာ၀ိစၥအားလုံး မျငီးမျငဴ လုပ္ေပးတာကိုး။ ဆရာကလည္း ခ်စ္ေတာ့ ဆရာစားမခ်န္ အကုန္သင္ေပးတယ္။တဲ့။
ဇီ၀ကဟာ ေနာင္အခါ ဘုရားရွင့္သမားေတာ္လည္း ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ရင္ ဇီ၀ကသာ ကုသရပါတယ္။ (ဘုရားဘဲ ေနမေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မထင္ေလနဲ႔။) ဘုရားက ေဟာထားတယ္ေလ။ ငါဘုရား၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရ ေျမေလ မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါး အစုအေ၀းသာျဖစ္သည့္လူသားစင္စစ္တည္း တဲ့ ေသြးေလေဖါက္ျပန္ရင္ ကိုယ္လက္မအီသာတာ ဘာညာ ျဖစ္မွာဘဲလို႔ ဆိုလိုတာ။ ဘုရားရွင္ ၀မ္းေတာ္လားတဲ့အခါ ၀မ္းခ်ဳပ္ေတာ္မူတဲ့အခါ စသည္တို႔မွာ သမားေတာ္ ဇီ၀က သာ ကုစားရပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ က ေတာင္ေစာင္းကေန ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ လွိမ့္ခ်တံုးက ေျခမေတာ္ ထိခိုက္ပါတယ္။ ဇီဝက ကုသရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သမားေတာ္ ဇီ၀က ရယ္လုိ႔ ရာဇၿဂိဳလ္ ေ၀သာလီ သာ၀တၳိ စသည္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခဲ့ ကာလ တေလွ်ာက္လုံး ရွမ္းရွမ္းေတာက္ နာမည္ႀကီးခဲ့တာလု႔ိ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဇာတသတ္မင္းသားကို ဘုရားရွင့္ေက်ာင္းေတာ္ကို သြားတရားနာဖို႔ လမ္းညႊန္ခဲ့တာလဲ သမားေတာ္ ဆရာ ဇီ၀က ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဇီ၀ကရဲ့ အႀကံဥာဏ္ကိုယူလို႔ အဇာတသတ္မင္းဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တဦး ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ လူသားတို႔၏ အက်ိုးစည္းပြားကို ေဆာင္ရင္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဆရာဇီ၀က ဟာ နိဗၺာန္၀င္ စံေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္ သမီးေရ..။
ေမေမ ခင္ေမသစ္
0 comments:
Post a Comment