ခ်ားခ်ပ္ခ္(Čačak) က နဲေရွာသူငယ္ခ်င္း မာကို ဖုန္းဆက္၊ အဲ့ဒီမွာ မာရသြန္အေျပးျပိဳင္ပြဲရွိတယ္ေျပာ၊ ႏွစ္တိုင္းလုပ္ေနက်တဲ့၊ လာခဲ့ဖို႔ဖိတ္၊ တစ္ညအိပ္ရမယ္၊ မနက္အေစာ ၄ နာရီခြဲ သံပတ္ေပး အိပ္ရာထၾက၊ ညကတည္းက လူၾကီး ၂ေယာက္က ၾကိဳႏႈတ္ဆက္ထား၊ အက်ၤ ီအနက္၀တ္ေတာ့၊ ဘာရယ္မဟုတ္ နဲေရွာကလည္း အနက္လိုက္၀တ္၊ အိတ္ေတြထဲ လိုတာေတြထည့္၊ မနက္အေစာၾကီး ေအးလာၿပီ၊ ဘတ္စ္နဲ႔ခရီးမသြားဖူးေသးလို႔ ေပ်ာ္ေန၊ ကားဂိတ္ကို ရထားစီးသြား၊ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ ၅ မိနစ္ပဲက်န္၊ ေျခာက္နာရီတိတိ ကားစထြက္၊ ကား က အၾကီးၾကီးမဟုတ္ ေသးေသးပဲ၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဘးက လူႏွစ္ေယာက္ရွိ၊ ၃ နာရီေလာက္ေမာင္းရ၊ နဲေရွာ က တိမ္ျမင္ရင္ ဓါတ္ပံုမရိုက္ရမေနႏိုင္၊ သံလံုးပစ္ေနတဲ့ ရုပ္တု မည္းမည္းၾကီးေတြ႔လို႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ခိုင္း၊ လမ္းမွာ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္နား၊
ကိုးနာရီေလာက္ ခ်ားခ်ပ္ခ္ ေရာက္၊ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ မာကို ကိုေစာင့္ေန၊ သူလာေတာ့ စကား ခဏထိုင္ေျပာ၊ မိတ္ဆက္ မေတာက္တေခါက္စရပ္ပ္စကီ(Srpskiဆားရ္ဘီးယန္း)စကားေျပာ၊ မာကို အေဖနဲ႔အေမက ရြာက အိမ္ကိုသြားၿပီ၊ သူ႔အိမ္မွာပဲ တစ္ညအိပ္ၾကမယ္တဲ့၊ မာကို႔အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾက နီးနီးေလးပဲ၊ ခ်ားခ်ပ္ခ္က လူသိပ္မရႈပ္၊ မရႈပ္တာကိုမဟုတ္ ရွိကိုမရွိတာ၊ ဒါ ျမိဳ႔လယ္ေခါင္တဲ့ျပတယ္၊ ဆိုင္ေတြေတာ့ ရွိ၊ လူ နည္းနည္းပဲေတြ႕၊ လမ္းေတြက က်ယ္က်ယ္ၾကီးေတြ၊ မာရသြန္ေျပးတဲ့သူေတြလည္း ရင္ျပင္ေရွ႕ကတာထြက္သြားၾကၿပီ၊ မြန္းလြဲ ၃ နာရီေလာက္ေတာ့ ပန္းတိုင္မွာ သြားေစာင့္ၾကည့္ၾကမယ္တဲ့၊ မာကို က လည္း အစက စကားနည္းမလိုနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ စကားေျပာတာ စေပ့စ္လဲ မရိုက္၊ အန္းတားလည္းမေခါက္ဘူး၊ လူက ေနပူထဲ၊ မ်က္ေမွာင္ကအဆံုးထိၾကဳံ႕ထားလည္း သူကေတာ့ မသိဘူး၊ သူ႔ၿမိုဳ႕အေၾကာင္းရွင္းျပတာ သူ႔ေလယူေလသိမ္းနဲ႔ နားမလည္တစ္ခ်က္ လည္တစ္ခ်က္၊ ေခါင္းကေတာ့ ေအာ္တိုကို ျငိမ့္ၿပီးသား ၁ စကၠန္႔တစ္ခါေလာက္၊ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဟုတ္၊
ေရာမေခတ္က spa ရွိတယ္တဲ့ နက္ျဖန္သြားၾကည့္ၾကမယ္တဲ့၊ အိမ္ေတြေဆာက္မလို႔ တူးရင္းနဲ႔ပဲ ေတြ႕တာဆိုပဲ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီေနရာကို ခ်န္ၿပီး ပတ္ပတ္လည္ အိမ္ေတြေဆာက္ထားၾကတယ္တဲ့၊ ခရီးသြားေတြဆြဲေဆာင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာေပမဲ့၊ အခုထိ အဲဒီမွာ ဘာမွမလုပ္ၾကေသး၊ ဒီအတိုင္း ျခံခတ္ထား၊ မာကို က အားမလိုအားမရျဖစ္ေန၊ ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ဆီ စာပို႔လို႔ရတယ္ေျပာ၊ သူလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပို႔ၿပီး၊
ဒါနဲ႔ မာကိုအိမ္ကိုသြား၊ တိုက္ခန္းေတြပါပဲ၊အစက ခ်ားခ်ပ္ခ္ဆိုေတာ့ ရြာမွတ္လို႔ ရြာကအိမ္ေလးလို ျခံနဲ႔ အပင္နဲ႔၊
မ်က္ႏွာသစ္ေျခလက္ေဆးၿပီး အခန္းထဲ၀င္နား၊ သူတို႔က မနက္စာျပင္ၾက၊ မာကို အေမရွိေသးတယ္၊ အခုမွ ရြာကိုသြားမွာ၊ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္၊ မာကို အေဖနဲ႔ အေမက တိဘက္လည္းေရာက္ဖူးၾက ထိုင္းကိုလည္း သြားလည္ဖူးၾက၊ တိဘက္အေၾကာင္း စာအုပ္အၾကီးၾကီးလာေပး၊ မနက္စာစား စကားေျပာျပန္၊ ၁၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ အိမ္ကထြက္ဖို႔ျပင္ၾက၊ ကားဂိတ္ကိုသြား ေတာင္ႏွစ္ခုၾကားက စီးသြားတဲ့ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း ကားနဲ႔သြားၾက၊ Between the mountains of Ovcar (985m) and Kablar (889m), the river Zapdna Morava shaped and formed the Ovcar-Kablar gorge, one of the most beautiful gorges in Serbia. လို႔ေျပာတာပဲ၊
တူရကီေတြ စစ္ျပဳတုန္းက ဘုရားေက်ာင္းေတြကို ဒီေတာင္ၾကားေတြထဲမွာ ပုန္းေအာင္းရင္းေဆာက္ထား၊ လြတ္ခဲ့ၾက၊ အဲဒီေတာင္ၾကားမွာတင္ ဘုရားေက်ာင္းေတြ ၁၁ ေက်ာင္းေလာက္ရွိ၊ ဒီ ခ်ားခ်ပ္ခ္ကေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဗိုနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္၊ ေတာင္ေတြ၊ အဖုဖု၊ အထစ္ထစ္နဲ႔၊ ကားလမ္း ဘယ္ညာ ေတာင္ေတြ၊ ေတာင္ေတြၾကားထဲ၊ ျမစ္ရယ္ ကားလမ္းရယ္က အၿပိဳင္၊ ကားရပ္ေတာ့ မာရသြန္ပန္းတိုင္ဘယ္နားလည္းေမး၊ ေခြးေလးေတြ ၃ ၄ ေကာင္ ကလည္းေတြ႕ျပန္၊ ေနရာတကာ အေကာင္ပေလာင္ေတြကခင္၊ ေခြးတစ္ေကာင္က ေရွ႕ကလမ္းျပသြား၊ ခဏခဏရပ္ၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္၊ ပါလာတဲ့ ဘီစကစ္ခ်ေကြ်း၊ ဒီေခြးကနဲနဲပိန္၊ မာရသြန္ေျပးတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပန္း၀င္ကုန္ၾကၿပီ၊ ေမာေနတဲ့ သူေတြ ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာ ပစ္လွဲ၊ သီခ်င္းေတြအက်ယ္ၾကီးဖြင့္၊ ခဏေနဆုေပး၊ ၿပီးေတာ့၊ ေတာင္ၾကားေတြထဲက ဘုရားေက်ာင္းေတြသြားမလို႔ ျပင္၊ ေတာင္တစ္ခုေပၚကိုတက္၊ လမ္းေတြကေတာ့ ခင္းထားပါၿပီ၊ ေဆာင္းတြင္းႏွင္းေတြက်ရင္ ဒီဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ဘယ္လိုေနၾကလဲ ေတြးမိ၊ ဘယ္လို ေတာင္ေအာက္ဆင္းၾကမလဲ နဲေရွာေမးမိ၊ သူက ေတာင္ေတြေပၚကေန sleigh ေတြစီးၿပီးဆင္းလာၾကမွာေပါ့တဲ့၊ လာေနာက္ေန၊ အဲလိုသာစီးရင္ ေအာက္က ျမစ္ထဲတန္းေနမွာပဲ၊
အရင္တုန္းကလက္ရာအတိုင္းထားသလို၊ အေဆာက္အသစ္ေလးေတြလဲရွိ၊ ပန္းေတြအလွစိုက္ထား၊ ဘုရားေက်ာင္းထဲ၀င္ေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ဂ်ီးဆပ္ပံုကားခ်ပ္ေလးနဲ႔ အျပာေရာင္ပန္းကိုင္ထားတဲ့ ကေလးငယ္ပံုလက္ေဆာင္လာေပး၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္ျပဳ၊ ေနာက္ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခု၊ ေနာက္ ေတာင္တစ္ေတာင္၊ စက္ဘီးစီးျပိဳင္ပြဲေတြလည္းလုပ္ေန၊ မာကို အသိ တစ္ခ်ဳိ႕ စက္ဘီးေတြနဲ႔အနားကျဖတ္သြား၊ တခ်ဳိ႕ အသက္ၾကီးၾကီးအမ်ဳိးသမီးေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို အဲဒီအရြယ္ အိမ္ထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနေနၾကၿပီ၊ ခုေတာ့သူတို႔က စက္ဘီးစီးျပိဳင္တုန္း၊
ေနာက္ဘုရားေက်ာင္းက နဲနဲပိုၾကီး၊ ဘုရားေက်ာင္းက ေသာ့ပိတ္ထား၊ ေနာက္ဘက္မွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ၂ ပါး စပ်စ္သီးစားေန၊ မာက႔ိုကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးထလာၿပီး ႏႈတ္ဆက္၊ ထိုင္ေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးက စပ်စ္သီးစားရင္ မ်က္လံုးက လူကိုေ၀့ၾကည့္၊ မ်က္လံုးျပာျပာက စူးစူးေတာက္ေတာက္ၾကီး၊ မာကိုက ေျပာျပ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကလို႔ေျပာ၊ အဲဒီ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြက ေရွးက်၊ ေဘာင္းဘီရွည္ေတာင္ ေပးမ၀င္ခ်င္၊ အ၀တ္ပိုင္းေရွ႕မွာ စည္းကာၿပီးမွေပး၀င္ခ်င္၊ ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္ေလ လို႔ ေျပာ၊ ေသာ့လိုက္ဖြင့္ေပး၊ မာကိုက အဂၤလိပ္လို သမိုင္းကားခ်ပ္ေလးလာေပးဖတ္၊ မာကို ဘုရား၀တ္ျပဳတုန္း၊ နဲေရွာနဲ႔ အျပင္ဘက္မွာေစာင့္ေန၊
က်န္ခဲ့တဲ့ မ်က္လံုးျပာျပာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက နဲေရွာကို စကားလာေျပာ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ရုရွားဘုန္းၾကီး၊ ေမာ္စကိုကတဲ့ စကားေျပာသံေျပာင္းသြားပါတယ္ထင္ေန၊ ရုရွားလိုေျပာေနၾက၊ နဲေရွာလည္းရုရွားလိုေျပာ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံကလည္းေမး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘူးရ္မာ(Burma) ယူ ကို အူးသံထြက္၊ ဘူးရ္မာလို႔ေျပာေတာ့ ရွရွားဘုန္းၾကီးက ေကာင္းေကာင္းသိ၊ ျမန္မာအစိုးရအေၾကာင္းကို သိတယ္လို႔ဆို၊ ရုရွားနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈေတြ ဘယ္လိုဆိုတာေတြသိ၊ ျပန္ေဆြးေႏြးေန၊ အခ်ိန္သာရရင္ ႏိုင္ငံေရးေတာင္ေျပာခ်င္၊ စကားေျပာသံနားေထာင္ေတာ့မွ ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔၊ ၾကည့္ရတာ ျငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းရွိ၊ တစ္ခုပဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ မုတ္ဆိတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးၾကီးေတြထားၾက၊ မ်က္စိထဲရႈပ္၊
ဘုန္းၾကီး၂ပါးပဲရွိတယ္ထင္၊ ေနာက္ေတာ့ ပန္းအိုးလွလွအိမ္ထဲက သီလရွင္အမ်ဳိးသမီးၾကီးထြက္လာ၊ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာအားရႏႈတ္ဆက္၊ ခ်ားအို(ေခ်ာင္း)၊ ေဒၚဘီဂ်ိန္းညာ ႏႈတ္ဆက္စကားအကုန္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ ရိုးရာဂါ၀န္၀တ္စံုျပည့္၀တ္ထားတဲ့အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ျပံဳးလို႔ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီေပးပါေစလို႔ ႏႈတ္ဆက္၊ စရပ္ပ္စကီနဲ႔ မၾကားဘူးေသးေတာ့ မသိလိုက္၊ နဲေရွာျပန္ေမး၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆို ဘုရားေက်ာင္းကန္၀န္းထဲမွာ တျခားေနရာေတြထက္ ပိုေအးခ်မ္း၊ လူေတြကလည္း ပိုေအးခ်မ္း၊ အေျပာအဆို၊ အမူအက်င့္ေတြပါ သာမန္လူေတြနဲ႔မတူ၊ ေနာက္ေတာ့ ရုရားဘုန္းေတာ္ၾကီး ကို ေခၚတယ္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၀တ္ရုံနက္ၾကီး တလႊားလႊားနဲ႔ ကားဆီကိုသြား၊ သူက ဧည့္သည္ကိုး၊ ျပန္ေတာ့မလို႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းႏႈတ္ဆက္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြရဲ႔ လည္ဆြဲ ခေရာစ့္ေတြက ေရႊေရာင္အၾကီးၾကီး၊ တခမ္းတနားၾကီးေတြ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကီး၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြလည္း ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္လိုသလားပဲ၊ တခ်ဳိ႕ဘုန္းၾကီးေတြမဆြဲ၊ တခ်ဳိ႕ကဆြဲထား၊ ၀ါၾကီးတာနဲ႔ ဆိုင္မလားပဲ၊ အေတြးကေရာက္၊ မေတြးနဲ႔၊ အဲလိုမေတြးတာပိုေကာင္း၊ ပန္းသီးၾကိတ္စက္အၾကီးၾကီး ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္၊ ထပ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ၾက၊
ဘယ္နားၾကည့္ၾကည္ေတာင္ေတြက အျမင့္ၾကီး၊ ေအာက္ကေနလွမ္းျမင္ရတဲ့ ေတာင္ေပၚက ခေရာစ့္ပံုဘုရားေက်ာင္းကို zoom ဆြဲၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္၊ သဘာ၀အေလွ်ာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ဂူေပါက္ၾကီးေတြလည္း လွမ္းျမင္ရ၊ ခ်ားခ်ပ္ခ္က ေတာင္တက္သမား (အေဖကလည္း နာမည္ၾကီးေတာင္တက္သမားတဲ့) ေတာင္တက္ရင္းျပဳတ္က်ဖူး၊ ဒါဏ္ရာရတာေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့၊ မာကိုေျပာ၊ ေနာက္ထပ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲက်န္ေသး၊ ဆက္မသြားႏိုင္ေတာ့၊ ၂ ေက်ာင္းပဲ သြားခဲ့ရ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ၂ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္ေနမွ အကုန္ႏွံ႔မယ္ထင္၊ ျပန္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ဖို႔ၾကာမွာစိုးလို႔ မာကိုက ခ်ားခ်ပ္ခ္ကို ျပန္မယ့္ကားတစ္စီးကိုေမး၊ စံုတြဲတစ္တြဲ အသက္ၾကီးၾကပါၿပီ၊ အဖုိးအဖြားအရြယ္ပဲ၊ သူတို႔က ၀မ္းသာအားရ၊ လမ္းၾကံဳလိုက္ခဲ့ၾကတဲ့၊ ကားေမာင္းတဲ့လူအဖိုးၾကီးက ဖုန္း၃လံုး တစ္လံုးက လာလိုက္၊ တစ္လံုးေျပာလိုက္၊ သံုးခုလံုး လွည့္ေျပာ၊ ဖုန္းေတြကလည္းတခ်ိန္လံုးလာေန၊ သူ႔အမ်ဳိးသမီးၾကီးက ေဆးလိပ္ေသာက္မလို႔ မီးျခစ္ကို သူကထုတ္ေပး၊ တားလဲ မတားတဲ့အျပင္၊ သူကေတာင္ မီးျခစ္ေပးလိုက္ေသးလို႔ ေတြးလိုက္ျပန္၊ ေဆးလိပ္နံ႔မခံႏိုင္၊ ဒါနဲ႔ ခ်ားခ်ပ္ခ္ေရာက္၊ အျပန္က ပိုျမန္သလိုထင္၊
ခ်ားခ်ပ္ခ္ေရာက္ေတာ့ ညေနငါးနာရီထိုးခါနီး၊ ျပပြဲတစ္ခုဖြင့္ပြဲတဲ့၊ နဲေရွာ၊ မာကို အေျပးသြားၾက၊ ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္မ၀င္စား၊ ပန္းခ်ီျပပြဲဖြင့္ပြဲေတြရဲ႕သေဘာအတုိင္း ကိန္းခမ္းႀကီးႀကီး၊ စကားဆန္းဆန္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္အႏုပညာေတြ အစြမ္းကုန္ အမႊန္းတင္ၾက၊ ဖြင့္ပြဲေတြထက္ ပန္းခ်ီကားလွလွေလးေတြပဲသေဘာက်၊ ဖြင့္ပြဲၿပီး ၀င္ၾကည့္၊ ၀င္၀င္ခ်င္းမွာ လက္ေကာက္၀တ္ကို အစိမ္းေရာင္စကၠဴစေလး လာစည္းေပး၊ ကိုယ္ကေတာ့ လက္ခံလိုက္၊ အသာတၾကည္၊ နဲေရွာလက္ကို အျပာေရာင္၊ နဲေရွာက မႀကိဳက္၊ ဘာအတြက္လည္းေမး၊ အတြင္းမွာ သိရပါမယ္လို႔ေျပာ၊ အတြင္းမွာ လူေတြ သိပ္ရႈပ္၊ နဲေရွာက စကၠဴစေလး ၿဗိကနဲ ဆုတ္ျဖဲ၊ ဒါကို လက္ခံမွ ဒီထဲ၀င္ရမယ္၊ ဒီထဲမွာ လူေတြကို ခြဲျခားကန္႔သတ္၊ မႀကိဳက္ပါဘူးတဲ့၊ ကိုယ္ကေတာ့ ဂ်ဴးေတြကိုခြဲခြဲျခားျခားသိရေအာင္ လက္ေမာင္းမွာအမွတ္အသား၀တ္ဆင္ခိုင္းတာ သြားသတိရ၊ အတြင္းမွာ အဲဒီ artist တစ္ဦးရဲ႕ သုေတသန အျပာ၊ အစိမ္းလက္စည္း စကၠဴစေတြအေၾကာင္း ရွင္းျပထား ဖတ္ၾကည့္ နားမလည္ပါ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ေနၾက၊ ဟုိနားဒီနား၊ ပလပ္စတစ္ဇလံုေသးေသး ၂လံုးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၂ခုထပ္ၿပီး အေပါက္ေလးဟထား၊ အတြင္းမွာ တီဗီေသးေသးေလးထည့္ထား နားက်ပ္ကိုအျပင္ထုတ္တား၊ တခ်ဳိ႕အထဲမွာ နားက်ပ္ပဲထား၊ အသံစမ္းနားေထာင္ႏိုင္၊ artist ေတြကိုနားမလည္၊ သူတို႔စိတ္ကူးေတြနားမလည္၊ ကိုယ္ကေတြးရတာမႀကိဳက္၊
အျပန္လမ္းမွာ မာကိုက ဒီျပပြဲဘယ္လိုျမင္လဲတဲ့၊ ႀကိဳက္လားတဲ့၊ ဘယ္လိုမွ မျမင္ပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္၊ တကယ္ပဲ၊ နဲေရွာက အဲဒီ ပလပ္စတစ္ဇလံုနဲ႔၊ ေကာေဇာကိုလိပ္ၿပီး ေခါင္မိုးနဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အင္စေတာ္ေလးရွင္းႀကိဳက္တယ္ဆိုပဲ၊ ေအးကလည္းေအး၊ ေခါင္းလဲကိုက္၊ ေျခေတြလက္ေတြမသယ္ခ်င္ေတာ့၊
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျခလက္ေဆး ၊ နဲေရွာနဲ႔ မာကိုတို႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေရခ်ဳိးခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ ဒီ ၂ ခန္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္၊ ေရခ်ဳိးခန္းေထာင့္နားက အသံ တေတာက္ေတာက္ၾကား၊ ေရက်သံလဲျဖစ္မယ္ထင္၊ ေရကလဲက်မေန၊ ေတာ္ေတာ္နီးနီးက အသံ၊ ဘာရယ္မသိ ေက်ာထဲက စိမ့္ကနဲ ေၾကာက္လိုက္ေသး၊ သရဲေျခာက္တာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ၊ ခေရာစ့္ကေတာ့ လည္ပင္းဆြဲထားသား၊ တစ္ခါတစ္ရံ သရဲေျခာက္လို႔ ေျခာက္ေနမွန္း ကိုယ္ကမသိလိုက္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေတြရွိေနႏိုင္တာပဲလို႔ စဥ္းစား၊ ပိုေၾကာက္၊ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက ေျပးထြက္၊ အိပ္ခန္းထဲ ပစၥည္းေတြရွင္း၊ အက်ၤ ီလဲ၊ အလွနည္းနည္းျပင္၊ တကယ္နည္းနည္းေလး၊
သူတို႔ ၂ေယာက္ညစာျပင္၊ နဲေရွာက ၾကက္ဥကို ၾကက္သြန္ ထည့္ေၾကာ္ေပး၊ ၾကက္သြန္ထည့္ေၾကာ္မွၾကိဳက္၊ ေနာက္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္၊ ေဆာ့စ္၊ ခ်ိစ့္၊ အသားျပား၊ အသားလံုး၊ အသားေခ်ာင္း၊ ဒါေတြမႀကိဳက္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲစား၊ ဒိန္ခ်ဥ္ေသာက္၊ ၿပီးေတာ့ မာကိုက သူ႔ပန္းခ်ီကားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ဆြဲထုတ္လာ၊ နဲေရွာက ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပး၊ ကိုယ္ကလည္း ေလွ်ာက္ေျပာ၊ ေကာင္းတာေလး မ်ားမ်ားေျပာ၊ အေကာင္းခ်ည္းပဲေျပာေနလည္း ေလေပါလြန္းတယ္ထင္မွာစိုး၊ တကယ္လည္း စ္တ္၀င္တစားၾကည့္၊ abstract ေတြလည္း မႀကိဳက္၊ ပံုတူဆြဲထားတာေတြ တကယ္တူရင္ ႀကိဳက္၊ ၁၀ ကားေလာက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မ်က္စိကဖြင့္မရေတာ့၊ နဲေရွာေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္အိပ္၊ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ၀င္ေျပာ၊ ၿပီးေတာ့ တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္၊
မိုးလင္းေတာ့ အခန္းဆီးဆြဲမၾကည့္၊ မေန႔က သြားခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္ေတြက ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ၊ မႈိင္းျပာျပာ မႈန္ရီရီ၊
မနက္စာစား ၿပီး ပစၥည္းေတြတစ္ခါတည္းယူ၊ ေရာမေခတ္က ေရကူးကန္တဲ့၊ အဲဒါကို သြားၾကည့္၊ ၿမိဳ႔ထဲက ဘုရားေက်ာင္းသြား၊ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုရွိ၊ ကိုယ္ပါဧည္သည့္ေတြေနာက္ကေနရာ၀င္ယူၾကည့္ၾက၊ ၿမိဳ႔ေလးက လူလည္း သိပ္မရွိဘူး၊ အဲလိုပဲလားဆိုေတာ့ အဲလိုပဲတဲ့၊ ရာသီဥတုကလည္း အပူ၊ အေအး သိပ္ျမန္၊ ေနၾကီးျပင္းၿပီး ပူလို႔ ၊အကၤ် ီခြ်တ္၊ ၿပီး မိုးကအံု႔လာ၊ စိမ့္ေနေအာင္ေအးလာျပန္၊ ပန္းပြင့္ေတြက အ၀ါ၊ ခရမ္း၊ ပန္းေရာင္၊ အေရာင္ေတြခပ္မ်ားမ်ား၊ အိမ္ပံုစံေလးေတြသေဘာက်၊ စိတ္ကူးနဲ႔ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ေရြး၊ ဒါေတာ့ႀကိဳက္တယ္၊ ဒါေတာ့မႀကိဳက္၊
ေနတိုးဗံုးၾကဲခဲ့တဲ့ေနရာ အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္ကစာ ဖတ္ၾကည့္၊ သူတို႔စာနဲ႔ပဲ ေရးထား၊ နားလည္မလား ၾကိဳးစားဖတ္ၾကည့္ ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္နားမလည္ေသး၊ အျပန္ ကားလက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ ကားဂိတ္သြား၊ ကားက ေစာင့္ရဦးမယ္၊ မေစာင့္ခ်င္၊ လူတစ္ဦးက ဘဲလ္ဂရိတ္သြားမယ့္ကားရွိတယ္၊ လိုက္မလားတဲ့၊ ဒီလို ဆြဲတဲ့ကားေတြလည္းရွိ၊ အဲဒီကားနဲ႔ပဲ ျပန္ခဲ့၊ မိုးေတြရြာလာ၊ ကားေမာင္းတဲ့သူ စကားမ်ားမ်ားေျပာ၊ နားမခံႏိုင္၊ သည္းမခံႏိုင္လြန္းလို႔ ေခါင္းစြပ္နဲ႔ကာထား၊ သူ႔အသံၾကီးက ၀ရုန္းသုန္းကားနားထဲ၀င္၊ သူနဲ႔ ခရီးသည္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေျပာ၊ အမ်ဳိးသမီးက ဘဏ္မွာလုပ္၊ ဒါေတာ့ နားလည္လိုက္ေသး၊ ကားေမာင္းတဲ့သူက ပင္စင္ယူၿပီး ခ်ားခ်ပ္ခ္နဲ႔ ဘဲလ္ဂရိတ္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ဳိးမွာ ဒီလို ခရီးသည္ေတြရွာ၊ နဲေရွာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အစိုးရအေၾကာင္းျပစ္တင္ေျပာဆိုေနၾကတယ္တဲ့၊
ေအာ္ ... ဒီလိုေၾကာင့္ကိုး .... ၊
ၾကားရတာ ေခါင္းကိုက္၊
---------------------------------
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ားခ်ပ္ခ္ ခရီးစဥ္တစ္ခု ၿပီးခဲ့လိုက္။
ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ခ်င္ရင္ ...
ကိုးနာရီေလာက္ ခ်ားခ်ပ္ခ္ ေရာက္၊ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ မာကို ကိုေစာင့္ေန၊ သူလာေတာ့ စကား ခဏထိုင္ေျပာ၊ မိတ္ဆက္ မေတာက္တေခါက္စရပ္ပ္စကီ(Srpskiဆားရ္ဘီးယန္း)စကားေျပာ၊ မာကို အေဖနဲ႔အေမက ရြာက အိမ္ကိုသြားၿပီ၊ သူ႔အိမ္မွာပဲ တစ္ညအိပ္ၾကမယ္တဲ့၊ မာကို႔အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾက နီးနီးေလးပဲ၊ ခ်ားခ်ပ္ခ္က လူသိပ္မရႈပ္၊ မရႈပ္တာကိုမဟုတ္ ရွိကိုမရွိတာ၊ ဒါ ျမိဳ႔လယ္ေခါင္တဲ့ျပတယ္၊ ဆိုင္ေတြေတာ့ ရွိ၊ လူ နည္းနည္းပဲေတြ႕၊ လမ္းေတြက က်ယ္က်ယ္ၾကီးေတြ၊ မာရသြန္ေျပးတဲ့သူေတြလည္း ရင္ျပင္ေရွ႕ကတာထြက္သြားၾကၿပီ၊ မြန္းလြဲ ၃ နာရီေလာက္ေတာ့ ပန္းတိုင္မွာ သြားေစာင့္ၾကည့္ၾကမယ္တဲ့၊ မာကို က လည္း အစက စကားနည္းမလိုနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ စကားေျပာတာ စေပ့စ္လဲ မရိုက္၊ အန္းတားလည္းမေခါက္ဘူး၊ လူက ေနပူထဲ၊ မ်က္ေမွာင္ကအဆံုးထိၾကဳံ႕ထားလည္း သူကေတာ့ မသိဘူး၊ သူ႔ၿမိုဳ႕အေၾကာင္းရွင္းျပတာ သူ႔ေလယူေလသိမ္းနဲ႔ နားမလည္တစ္ခ်က္ လည္တစ္ခ်က္၊ ေခါင္းကေတာ့ ေအာ္တိုကို ျငိမ့္ၿပီးသား ၁ စကၠန္႔တစ္ခါေလာက္၊ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဟုတ္၊
ေရာမေခတ္က spa ရွိတယ္တဲ့ နက္ျဖန္သြားၾကည့္ၾကမယ္တဲ့၊ အိမ္ေတြေဆာက္မလို႔ တူးရင္းနဲ႔ပဲ ေတြ႕တာဆိုပဲ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီေနရာကို ခ်န္ၿပီး ပတ္ပတ္လည္ အိမ္ေတြေဆာက္ထားၾကတယ္တဲ့၊ ခရီးသြားေတြဆြဲေဆာင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာေပမဲ့၊ အခုထိ အဲဒီမွာ ဘာမွမလုပ္ၾကေသး၊ ဒီအတိုင္း ျခံခတ္ထား၊ မာကို က အားမလိုအားမရျဖစ္ေန၊ ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ဆီ စာပို႔လို႔ရတယ္ေျပာ၊ သူလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပို႔ၿပီး၊
ဒါနဲ႔ မာကိုအိမ္ကိုသြား၊ တိုက္ခန္းေတြပါပဲ၊အစက ခ်ားခ်ပ္ခ္ဆိုေတာ့ ရြာမွတ္လို႔ ရြာကအိမ္ေလးလို ျခံနဲ႔ အပင္နဲ႔၊
မ်က္ႏွာသစ္ေျခလက္ေဆးၿပီး အခန္းထဲ၀င္နား၊ သူတို႔က မနက္စာျပင္ၾက၊ မာကို အေမရွိေသးတယ္၊ အခုမွ ရြာကိုသြားမွာ၊ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္၊ မာကို အေဖနဲ႔ အေမက တိဘက္လည္းေရာက္ဖူးၾက ထိုင္းကိုလည္း သြားလည္ဖူးၾက၊ တိဘက္အေၾကာင္း စာအုပ္အၾကီးၾကီးလာေပး၊ မနက္စာစား စကားေျပာျပန္၊ ၁၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ အိမ္ကထြက္ဖို႔ျပင္ၾက၊ ကားဂိတ္ကိုသြား ေတာင္ႏွစ္ခုၾကားက စီးသြားတဲ့ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း ကားနဲ႔သြားၾက၊ Between the mountains of Ovcar (985m) and Kablar (889m), the river Zapdna Morava shaped and formed the Ovcar-Kablar gorge, one of the most beautiful gorges in Serbia. လို႔ေျပာတာပဲ၊
တူရကီေတြ စစ္ျပဳတုန္းက ဘုရားေက်ာင္းေတြကို ဒီေတာင္ၾကားေတြထဲမွာ ပုန္းေအာင္းရင္းေဆာက္ထား၊ လြတ္ခဲ့ၾက၊ အဲဒီေတာင္ၾကားမွာတင္ ဘုရားေက်ာင္းေတြ ၁၁ ေက်ာင္းေလာက္ရွိ၊ ဒီ ခ်ားခ်ပ္ခ္ကေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဗိုနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္၊ ေတာင္ေတြ၊ အဖုဖု၊ အထစ္ထစ္နဲ႔၊ ကားလမ္း ဘယ္ညာ ေတာင္ေတြ၊ ေတာင္ေတြၾကားထဲ၊ ျမစ္ရယ္ ကားလမ္းရယ္က အၿပိဳင္၊ ကားရပ္ေတာ့ မာရသြန္ပန္းတိုင္ဘယ္နားလည္းေမး၊ ေခြးေလးေတြ ၃ ၄ ေကာင္ ကလည္းေတြ႕ျပန္၊ ေနရာတကာ အေကာင္ပေလာင္ေတြကခင္၊ ေခြးတစ္ေကာင္က ေရွ႕ကလမ္းျပသြား၊ ခဏခဏရပ္ၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္၊ ပါလာတဲ့ ဘီစကစ္ခ်ေကြ်း၊ ဒီေခြးကနဲနဲပိန္၊ မာရသြန္ေျပးတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပန္း၀င္ကုန္ၾကၿပီ၊ ေမာေနတဲ့ သူေတြ ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာ ပစ္လွဲ၊ သီခ်င္းေတြအက်ယ္ၾကီးဖြင့္၊ ခဏေနဆုေပး၊ ၿပီးေတာ့၊ ေတာင္ၾကားေတြထဲက ဘုရားေက်ာင္းေတြသြားမလို႔ ျပင္၊ ေတာင္တစ္ခုေပၚကိုတက္၊ လမ္းေတြကေတာ့ ခင္းထားပါၿပီ၊ ေဆာင္းတြင္းႏွင္းေတြက်ရင္ ဒီဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ဘယ္လိုေနၾကလဲ ေတြးမိ၊ ဘယ္လို ေတာင္ေအာက္ဆင္းၾကမလဲ နဲေရွာေမးမိ၊ သူက ေတာင္ေတြေပၚကေန sleigh ေတြစီးၿပီးဆင္းလာၾကမွာေပါ့တဲ့၊ လာေနာက္ေန၊ အဲလိုသာစီးရင္ ေအာက္က ျမစ္ထဲတန္းေနမွာပဲ၊
အရင္တုန္းကလက္ရာအတိုင္းထားသလို၊ အေဆာက္အသစ္ေလးေတြလဲရွိ၊ ပန္းေတြအလွစိုက္ထား၊ ဘုရားေက်ာင္းထဲ၀င္ေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ဂ်ီးဆပ္ပံုကားခ်ပ္ေလးနဲ႔ အျပာေရာင္ပန္းကိုင္ထားတဲ့ ကေလးငယ္ပံုလက္ေဆာင္လာေပး၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္ျပဳ၊ ေနာက္ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခု၊ ေနာက္ ေတာင္တစ္ေတာင္၊ စက္ဘီးစီးျပိဳင္ပြဲေတြလည္းလုပ္ေန၊ မာကို အသိ တစ္ခ်ဳိ႕ စက္ဘီးေတြနဲ႔အနားကျဖတ္သြား၊ တခ်ဳိ႕ အသက္ၾကီးၾကီးအမ်ဳိးသမီးေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို အဲဒီအရြယ္ အိမ္ထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနေနၾကၿပီ၊ ခုေတာ့သူတို႔က စက္ဘီးစီးျပိဳင္တုန္း၊
ေနာက္ဘုရားေက်ာင္းက နဲနဲပိုၾကီး၊ ဘုရားေက်ာင္းက ေသာ့ပိတ္ထား၊ ေနာက္ဘက္မွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ၂ ပါး စပ်စ္သီးစားေန၊ မာက႔ိုကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးထလာၿပီး ႏႈတ္ဆက္၊ ထိုင္ေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးက စပ်စ္သီးစားရင္ မ်က္လံုးက လူကိုေ၀့ၾကည့္၊ မ်က္လံုးျပာျပာက စူးစူးေတာက္ေတာက္ၾကီး၊ မာကိုက ေျပာျပ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကလို႔ေျပာ၊ အဲဒီ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြက ေရွးက်၊ ေဘာင္းဘီရွည္ေတာင္ ေပးမ၀င္ခ်င္၊ အ၀တ္ပိုင္းေရွ႕မွာ စည္းကာၿပီးမွေပး၀င္ခ်င္၊ ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္ေလ လို႔ ေျပာ၊ ေသာ့လိုက္ဖြင့္ေပး၊ မာကိုက အဂၤလိပ္လို သမိုင္းကားခ်ပ္ေလးလာေပးဖတ္၊ မာကို ဘုရား၀တ္ျပဳတုန္း၊ နဲေရွာနဲ႔ အျပင္ဘက္မွာေစာင့္ေန၊
က်န္ခဲ့တဲ့ မ်က္လံုးျပာျပာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက နဲေရွာကို စကားလာေျပာ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ရုရွားဘုန္းၾကီး၊ ေမာ္စကိုကတဲ့ စကားေျပာသံေျပာင္းသြားပါတယ္ထင္ေန၊ ရုရွားလိုေျပာေနၾက၊ နဲေရွာလည္းရုရွားလိုေျပာ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံကလည္းေမး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘူးရ္မာ(Burma) ယူ ကို အူးသံထြက္၊ ဘူးရ္မာလို႔ေျပာေတာ့ ရွရွားဘုန္းၾကီးက ေကာင္းေကာင္းသိ၊ ျမန္မာအစိုးရအေၾကာင္းကို သိတယ္လို႔ဆို၊ ရုရွားနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈေတြ ဘယ္လိုဆိုတာေတြသိ၊ ျပန္ေဆြးေႏြးေန၊ အခ်ိန္သာရရင္ ႏိုင္ငံေရးေတာင္ေျပာခ်င္၊ စကားေျပာသံနားေထာင္ေတာ့မွ ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔၊ ၾကည့္ရတာ ျငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းရွိ၊ တစ္ခုပဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ မုတ္ဆိတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးၾကီးေတြထားၾက၊ မ်က္စိထဲရႈပ္၊
ဘုန္းၾကီး၂ပါးပဲရွိတယ္ထင္၊ ေနာက္ေတာ့ ပန္းအိုးလွလွအိမ္ထဲက သီလရွင္အမ်ဳိးသမီးၾကီးထြက္လာ၊ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာအားရႏႈတ္ဆက္၊ ခ်ားအို(ေခ်ာင္း)၊ ေဒၚဘီဂ်ိန္းညာ ႏႈတ္ဆက္စကားအကုန္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ ရိုးရာဂါ၀န္၀တ္စံုျပည့္၀တ္ထားတဲ့အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ျပံဳးလို႔ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီေပးပါေစလို႔ ႏႈတ္ဆက္၊ စရပ္ပ္စကီနဲ႔ မၾကားဘူးေသးေတာ့ မသိလိုက္၊ နဲေရွာျပန္ေမး၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆို ဘုရားေက်ာင္းကန္၀န္းထဲမွာ တျခားေနရာေတြထက္ ပိုေအးခ်မ္း၊ လူေတြကလည္း ပိုေအးခ်မ္း၊ အေျပာအဆို၊ အမူအက်င့္ေတြပါ သာမန္လူေတြနဲ႔မတူ၊ ေနာက္ေတာ့ ရုရားဘုန္းေတာ္ၾကီး ကို ေခၚတယ္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၀တ္ရုံနက္ၾကီး တလႊားလႊားနဲ႔ ကားဆီကိုသြား၊ သူက ဧည့္သည္ကိုး၊ ျပန္ေတာ့မလို႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းႏႈတ္ဆက္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြရဲ႔ လည္ဆြဲ ခေရာစ့္ေတြက ေရႊေရာင္အၾကီးၾကီး၊ တခမ္းတနားၾကီးေတြ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကီး၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြလည္း ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္လိုသလားပဲ၊ တခ်ဳိ႕ဘုန္းၾကီးေတြမဆြဲ၊ တခ်ဳိ႕ကဆြဲထား၊ ၀ါၾကီးတာနဲ႔ ဆိုင္မလားပဲ၊ အေတြးကေရာက္၊ မေတြးနဲ႔၊ အဲလိုမေတြးတာပိုေကာင္း၊ ပန္းသီးၾကိတ္စက္အၾကီးၾကီး ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္၊ ထပ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ၾက၊
ဘယ္နားၾကည့္ၾကည္ေတာင္ေတြက အျမင့္ၾကီး၊ ေအာက္ကေနလွမ္းျမင္ရတဲ့ ေတာင္ေပၚက ခေရာစ့္ပံုဘုရားေက်ာင္းကို zoom ဆြဲၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္၊ သဘာ၀အေလွ်ာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ဂူေပါက္ၾကီးေတြလည္း လွမ္းျမင္ရ၊ ခ်ားခ်ပ္ခ္က ေတာင္တက္သမား (အေဖကလည္း နာမည္ၾကီးေတာင္တက္သမားတဲ့) ေတာင္တက္ရင္းျပဳတ္က်ဖူး၊ ဒါဏ္ရာရတာေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့၊ မာကိုေျပာ၊ ေနာက္ထပ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲက်န္ေသး၊ ဆက္မသြားႏိုင္ေတာ့၊ ၂ ေက်ာင္းပဲ သြားခဲ့ရ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ၂ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္ေနမွ အကုန္ႏွံ႔မယ္ထင္၊ ျပန္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ဖို႔ၾကာမွာစိုးလို႔ မာကိုက ခ်ားခ်ပ္ခ္ကို ျပန္မယ့္ကားတစ္စီးကိုေမး၊ စံုတြဲတစ္တြဲ အသက္ၾကီးၾကပါၿပီ၊ အဖုိးအဖြားအရြယ္ပဲ၊ သူတို႔က ၀မ္းသာအားရ၊ လမ္းၾကံဳလိုက္ခဲ့ၾကတဲ့၊ ကားေမာင္းတဲ့လူအဖိုးၾကီးက ဖုန္း၃လံုး တစ္လံုးက လာလိုက္၊ တစ္လံုးေျပာလိုက္၊ သံုးခုလံုး လွည့္ေျပာ၊ ဖုန္းေတြကလည္းတခ်ိန္လံုးလာေန၊ သူ႔အမ်ဳိးသမီးၾကီးက ေဆးလိပ္ေသာက္မလို႔ မီးျခစ္ကို သူကထုတ္ေပး၊ တားလဲ မတားတဲ့အျပင္၊ သူကေတာင္ မီးျခစ္ေပးလိုက္ေသးလို႔ ေတြးလိုက္ျပန္၊ ေဆးလိပ္နံ႔မခံႏိုင္၊ ဒါနဲ႔ ခ်ားခ်ပ္ခ္ေရာက္၊ အျပန္က ပိုျမန္သလိုထင္၊
ခ်ားခ်ပ္ခ္ေရာက္ေတာ့ ညေနငါးနာရီထိုးခါနီး၊ ျပပြဲတစ္ခုဖြင့္ပြဲတဲ့၊ နဲေရွာ၊ မာကို အေျပးသြားၾက၊ ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္မ၀င္စား၊ ပန္းခ်ီျပပြဲဖြင့္ပြဲေတြရဲ႕သေဘာအတုိင္း ကိန္းခမ္းႀကီးႀကီး၊ စကားဆန္းဆန္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္အႏုပညာေတြ အစြမ္းကုန္ အမႊန္းတင္ၾက၊ ဖြင့္ပြဲေတြထက္ ပန္းခ်ီကားလွလွေလးေတြပဲသေဘာက်၊ ဖြင့္ပြဲၿပီး ၀င္ၾကည့္၊ ၀င္၀င္ခ်င္းမွာ လက္ေကာက္၀တ္ကို အစိမ္းေရာင္စကၠဴစေလး လာစည္းေပး၊ ကိုယ္ကေတာ့ လက္ခံလိုက္၊ အသာတၾကည္၊ နဲေရွာလက္ကို အျပာေရာင္၊ နဲေရွာက မႀကိဳက္၊ ဘာအတြက္လည္းေမး၊ အတြင္းမွာ သိရပါမယ္လို႔ေျပာ၊ အတြင္းမွာ လူေတြ သိပ္ရႈပ္၊ နဲေရွာက စကၠဴစေလး ၿဗိကနဲ ဆုတ္ျဖဲ၊ ဒါကို လက္ခံမွ ဒီထဲ၀င္ရမယ္၊ ဒီထဲမွာ လူေတြကို ခြဲျခားကန္႔သတ္၊ မႀကိဳက္ပါဘူးတဲ့၊ ကိုယ္ကေတာ့ ဂ်ဴးေတြကိုခြဲခြဲျခားျခားသိရေအာင္ လက္ေမာင္းမွာအမွတ္အသား၀တ္ဆင္ခိုင္းတာ သြားသတိရ၊ အတြင္းမွာ အဲဒီ artist တစ္ဦးရဲ႕ သုေတသန အျပာ၊ အစိမ္းလက္စည္း စကၠဴစေတြအေၾကာင္း ရွင္းျပထား ဖတ္ၾကည့္ နားမလည္ပါ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ေနၾက၊ ဟုိနားဒီနား၊ ပလပ္စတစ္ဇလံုေသးေသး ၂လံုးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၂ခုထပ္ၿပီး အေပါက္ေလးဟထား၊ အတြင္းမွာ တီဗီေသးေသးေလးထည့္ထား နားက်ပ္ကိုအျပင္ထုတ္တား၊ တခ်ဳိ႕အထဲမွာ နားက်ပ္ပဲထား၊ အသံစမ္းနားေထာင္ႏိုင္၊ artist ေတြကိုနားမလည္၊ သူတို႔စိတ္ကူးေတြနားမလည္၊ ကိုယ္ကေတြးရတာမႀကိဳက္၊
အျပန္လမ္းမွာ မာကိုက ဒီျပပြဲဘယ္လိုျမင္လဲတဲ့၊ ႀကိဳက္လားတဲ့၊ ဘယ္လိုမွ မျမင္ပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္၊ တကယ္ပဲ၊ နဲေရွာက အဲဒီ ပလပ္စတစ္ဇလံုနဲ႔၊ ေကာေဇာကိုလိပ္ၿပီး ေခါင္မိုးနဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အင္စေတာ္ေလးရွင္းႀကိဳက္တယ္ဆိုပဲ၊ ေအးကလည္းေအး၊ ေခါင္းလဲကိုက္၊ ေျခေတြလက္ေတြမသယ္ခ်င္ေတာ့၊
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျခလက္ေဆး ၊ နဲေရွာနဲ႔ မာကိုတို႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေရခ်ဳိးခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ ဒီ ၂ ခန္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္၊ ေရခ်ဳိးခန္းေထာင့္နားက အသံ တေတာက္ေတာက္ၾကား၊ ေရက်သံလဲျဖစ္မယ္ထင္၊ ေရကလဲက်မေန၊ ေတာ္ေတာ္နီးနီးက အသံ၊ ဘာရယ္မသိ ေက်ာထဲက စိမ့္ကနဲ ေၾကာက္လိုက္ေသး၊ သရဲေျခာက္တာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ၊ ခေရာစ့္ကေတာ့ လည္ပင္းဆြဲထားသား၊ တစ္ခါတစ္ရံ သရဲေျခာက္လို႔ ေျခာက္ေနမွန္း ကိုယ္ကမသိလိုက္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေတြရွိေနႏိုင္တာပဲလို႔ စဥ္းစား၊ ပိုေၾကာက္၊ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက ေျပးထြက္၊ အိပ္ခန္းထဲ ပစၥည္းေတြရွင္း၊ အက်ၤ ီလဲ၊ အလွနည္းနည္းျပင္၊ တကယ္နည္းနည္းေလး၊
သူတို႔ ၂ေယာက္ညစာျပင္၊ နဲေရွာက ၾကက္ဥကို ၾကက္သြန္ ထည့္ေၾကာ္ေပး၊ ၾကက္သြန္ထည့္ေၾကာ္မွၾကိဳက္၊ ေနာက္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္၊ ေဆာ့စ္၊ ခ်ိစ့္၊ အသားျပား၊ အသားလံုး၊ အသားေခ်ာင္း၊ ဒါေတြမႀကိဳက္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲစား၊ ဒိန္ခ်ဥ္ေသာက္၊ ၿပီးေတာ့ မာကိုက သူ႔ပန္းခ်ီကားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ဆြဲထုတ္လာ၊ နဲေရွာက ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပး၊ ကိုယ္ကလည္း ေလွ်ာက္ေျပာ၊ ေကာင္းတာေလး မ်ားမ်ားေျပာ၊ အေကာင္းခ်ည္းပဲေျပာေနလည္း ေလေပါလြန္းတယ္ထင္မွာစိုး၊ တကယ္လည္း စ္တ္၀င္တစားၾကည့္၊ abstract ေတြလည္း မႀကိဳက္၊ ပံုတူဆြဲထားတာေတြ တကယ္တူရင္ ႀကိဳက္၊ ၁၀ ကားေလာက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မ်က္စိကဖြင့္မရေတာ့၊ နဲေရွာေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္အိပ္၊ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ၀င္ေျပာ၊ ၿပီးေတာ့ တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္၊
မိုးလင္းေတာ့ အခန္းဆီးဆြဲမၾကည့္၊ မေန႔က သြားခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္ေတြက ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ၊ မႈိင္းျပာျပာ မႈန္ရီရီ၊
မနက္စာစား ၿပီး ပစၥည္းေတြတစ္ခါတည္းယူ၊ ေရာမေခတ္က ေရကူးကန္တဲ့၊ အဲဒါကို သြားၾကည့္၊ ၿမိဳ႔ထဲက ဘုရားေက်ာင္းသြား၊ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုရွိ၊ ကိုယ္ပါဧည္သည့္ေတြေနာက္ကေနရာ၀င္ယူၾကည့္ၾက၊ ၿမိဳ႔ေလးက လူလည္း သိပ္မရွိဘူး၊ အဲလိုပဲလားဆိုေတာ့ အဲလိုပဲတဲ့၊ ရာသီဥတုကလည္း အပူ၊ အေအး သိပ္ျမန္၊ ေနၾကီးျပင္းၿပီး ပူလို႔ ၊အကၤ် ီခြ်တ္၊ ၿပီး မိုးကအံု႔လာ၊ စိမ့္ေနေအာင္ေအးလာျပန္၊ ပန္းပြင့္ေတြက အ၀ါ၊ ခရမ္း၊ ပန္းေရာင္၊ အေရာင္ေတြခပ္မ်ားမ်ား၊ အိမ္ပံုစံေလးေတြသေဘာက်၊ စိတ္ကူးနဲ႔ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ေရြး၊ ဒါေတာ့ႀကိဳက္တယ္၊ ဒါေတာ့မႀကိဳက္၊
ေနတိုးဗံုးၾကဲခဲ့တဲ့ေနရာ အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္ကစာ ဖတ္ၾကည့္၊ သူတို႔စာနဲ႔ပဲ ေရးထား၊ နားလည္မလား ၾကိဳးစားဖတ္ၾကည့္ ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္နားမလည္ေသး၊ အျပန္ ကားလက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ ကားဂိတ္သြား၊ ကားက ေစာင့္ရဦးမယ္၊ မေစာင့္ခ်င္၊ လူတစ္ဦးက ဘဲလ္ဂရိတ္သြားမယ့္ကားရွိတယ္၊ လိုက္မလားတဲ့၊ ဒီလို ဆြဲတဲ့ကားေတြလည္းရွိ၊ အဲဒီကားနဲ႔ပဲ ျပန္ခဲ့၊ မိုးေတြရြာလာ၊ ကားေမာင္းတဲ့သူ စကားမ်ားမ်ားေျပာ၊ နားမခံႏိုင္၊ သည္းမခံႏိုင္လြန္းလို႔ ေခါင္းစြပ္နဲ႔ကာထား၊ သူ႔အသံၾကီးက ၀ရုန္းသုန္းကားနားထဲ၀င္၊ သူနဲ႔ ခရီးသည္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေျပာ၊ အမ်ဳိးသမီးက ဘဏ္မွာလုပ္၊ ဒါေတာ့ နားလည္လိုက္ေသး၊ ကားေမာင္းတဲ့သူက ပင္စင္ယူၿပီး ခ်ားခ်ပ္ခ္နဲ႔ ဘဲလ္ဂရိတ္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ဳိးမွာ ဒီလို ခရီးသည္ေတြရွာ၊ နဲေရွာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အစိုးရအေၾကာင္းျပစ္တင္ေျပာဆိုေနၾကတယ္တဲ့၊
ေအာ္ ... ဒီလိုေၾကာင့္ကိုး .... ၊
ၾကားရတာ ေခါင္းကိုက္၊
---------------------------------
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ားခ်ပ္ခ္ ခရီးစဥ္တစ္ခု ၿပီးခဲ့လိုက္။
ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ခ်င္ရင္ ...
