ဟယ္..လွလိုက္တဲ့ ဆည္းဆာေနရီကေလး။
သီရိ ကင္မရာထုတ္ၿပီး အျမန္မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးလိုက္သည္။
သီရိ ရိုက္ကူးလိုက္တဲ့ ပံုကေလးက ေက်နပ္အားရစရာပါ။
ရဲရဲနီေနတဲ့ ေနလုံးကေလး ဟိုအေနာက္ကို ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ ့..
ျဖတ္ကနဲ သီရိရင္မွာ နာက်င္လာသည္။ ျမကေလးကို သတိရလာတာေၾကာင့္ပါ။
ေနညိဳရင္ ေရႊဘိုက ျမကေလးကို လြမ္းမိပါသည္။
ဟို ငယ္ငယ္ သီရိ တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က စာေမးပြဲအေျဖလႊာတြင္ မွတ္ခ်က္ေရးခိုင္းရာမွာ ေလာကဓံတရားကို ႀကံ ့ႀကံ ့ခံႏိုင္စြမ္းရွိသူ တရားဓမၼႏွင့္ျပည့္၀သူလို ့ သီရိ က မွတ္ခ်က္ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ဟုတ္ပါသည္။
အသတ္ခံရေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာေတာင္ မတုန္မလွဳပ္ ႏွင့္ ေတးထပ္တပုဒ္ေရးၿပီး ဘုရင္ကို သတိေပးဆံုးမသြားတာမို႔ တရားဓမၼႏွင့္ျပည့္၀သူလို႔ သီရိ မွတ္ခ်က္ေရးခဲ့တာပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္ကေလးမွာေပါ့။
၀င္လုဆဲ ေနေရာင္ေအာက္မွာ..ျမကေလး တေယာက္ ေတးဖြဲ႔ လို႔ ေနသည္။ အခ်ိန္က မိနစ္ပိုင္းမွ်သာျမကေလးအတြက္ က်န္ေတာ့သည္။
၀င္လုဆဲ ေနေရာင္ေအာက္မွာ..ျမကေလး တေယာက္ ေတးဖြဲ႔ လို႔ ေနသည္။ အခ်ိန္က မိနစ္ပိုင္းမွ်သာျမကေလးအတြက္ က်န္ေတာ့သည္။
သာယာ၀တီ ကုန္းေဘာင္ေရႊဘိုမင္းရယ္က သတ္ေစ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ကို ခ်မွတ္ထားတာေႀကာင့္ အမိန္႔နာခံဖို႔ ပါးကြက္အာဏာသားႀကီးက ျမကေလးအနားမွာ အသင့္အေနအထားနဲ ့ ဒုတ္ထမ္းေစာင့္စားေနေလရဲ ့။
၀ါသနာတူမို ့ ျပင္စည္မင္းသားႏွင့္ ေတးဆိုႀက ဖြဲ ့ႀကရာမွာ ဘုရင္ကိုလုပ္ႀကံဖို႕ ပူးေပါင္းျခင္းျဖစ္တယ္လို ့ မလိုသူ ဂံုးစကားကို ဘုရင္က ယုံစားသတဲ့။
ေတာင္စြယ္ ေနကြယ္ရင္ ျမကေေလး လည္မ်ိဳကို ဒုတ္တိုႏွင့္ရိုက္သတ္ေတာ့မည္..။
တေယာက္က ကတၱီပါအိပ္ကိုင္လို ့ခ်ည္ဖို ့ၿကိဳးကိုလဲ တဘက္မွာ ကိုင္ထားေသးသည္။
အလို.. ေနကြယ္ေတာ့မည္။
၀င္လုဆဲ ေနရဲ ့့ အ၀န္းအ၀ိုင္းပတ္လည္ကေန ျမကေလးရဲ ့့ ေသြးေတြစြန္းထင္းက်ေရာက္ေနေရာ့ လား။
ဟင့္အင္း။ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။
မဟာဆီ မဟာေသြးေတြရဲ ့ေသြးးဟာ ေျမမွာ မက်ရဘူးတဲ့။ သီရိ ႀကားဖူးေန၏။ ကတၱီပါအိပ္စြပ္ၿပီးလည္မ်ိဳကို ဒုုတ္တိုႏွင့္ တစ္ခ်က္ထဲ အေသ ရိုက္သတ္တာပါ။
အမိန္႔ေပးေစခိုင္းသူေရာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္က်ဴးလြန္ ရိုက္ႏွက္သူေရာ ရက္စက္သူ လူစိတ္မရွိသူေတြ လို ့ သီရိ အာ္ပစ္လိုက္ခ်င္္မိသည္။
ေတာင္စြယ္ေနမကြယ္ခင္ကေလးမွာ ေနလုံးကေလးမေပ်ာက္ခင္ အခ်ိန္ကေလးရတုံး..မွာ..
ချမာ ေတးတပုဒ္ကို အမွီေရးထုတ္ဖို ့စိတ္အားထက္သန္ေနေလရဲ့။
“ေလာကဓံရွစ္ပါး ၊ဘုရားပေဟာရာ” တဲ့။
ဘုရားရွင္ က ေဟာေျပာသြန္သင္ခဲ့ၿပီးမို ့ျမကေလး ခံႏိုင္ရည္ရွိပါသတဲ့။
ဒါဟာ ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္တတ္တဲ့ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေတြ ဆိုတာ အသင္မင္းႀကီးသာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ထားရစ္ပါ ေတာ့တဲ့။
“ ျဖစ္ပ်က္ၿမဲဓမၼတာ ေသခ်ာစြာ မွတ္စြဲ ၊
သတၱ၀ါတို ့မည္သည္ ၊ မတည္ၾကည္ ေဖါက္ျပန္တတ္ၿမဲ၊”
သတၱ၀ါတိုင္းဟာ ဒီလိုပါဘဲ။အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖါက္ျပန္ေျပာင္းလဲေနႀကတာ ဓမၼတာပါ လို ့ ျမကေလးေျပာေနသည္။
“ ငါမင္းလို ့ ျပဳျပန္လွ်င္ ၊ခံရသူအသစ္ပ ၊
အျဖစ္ျဖစ္အတန္တန္။လြဲသင့္ေပတန္”
ငါဘုရင္ဘဲလို ့ ထင္သလို စီရင္ခ်က္ခ်မယ္ဆိုရင္လဲ ျမကေလးက ခံရမွာပါ ေရႊနန္းရွင္ရယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ ့ သခၤါရတရားလို ့ ရွဳမွတ္ပြားမ်ားထားသူမို ့ ျမေလးကမၿဖံဳပါဘူး..” လို ့ တစာစာေျပာရင္း ဆိုရင္း
ေတးဖြဲ ့ေနရွာတာပါ။
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကေလးကေတာ့ …
“သခၤါရ လမ္းမွန္ကို ေရႊဥာဏ္္ေတာ္ရွဳအံုးရွင့္ ေလး တဲ့။
ျမကေလးရယ္။
“မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေပၚအေရာက္ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကြန္ယက္ကို ျဖန့္က်က္လို ့ ၾကည့္ပါဦး”လို႕
ရွင္ဘုရင္ကိုျမကေလးက ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ အသနားခံ သတိေပး ဆုံးမစာ ေရးထားခဲ့၏။
ျမကေလး ေရးဖြဲ ့ခဲ့တဲ ့ ပတ္ပ်ိဳး သီခ်င္းခံ စတာေတြအမ်ားအျပားထဲမွာ ဒီေတးထပ္ကေလးက ေနာက္ဆုံး လူသတ္ကုန္းမွာ ေရးဖြဲခဲ့ ့တာပါ။ အခ်ိန္လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရလို႔ ထင္ပါရဲ့ ေတးထပ္ကေလးက ပိုဒ္မစုံရွာဘူး။
(ဒါမွမဟုတ္ သမိုင္းဆရာတို ့ မွတ္တမ္္းမျပဳခဲ့ႏိုင္သလားမဆိုႏိုင္ပါ။ )
မနာလို အူတိုသူ ေမာင္းမေတြစကား ဘုရင္ဆိုသူက အေကာင္းထင္သတဲ့။ ေခါင္းမရွိတဲ့မင္း လို ့သာ သီရိ ဆိုလိုက္ခ်င္ေတာ့။
အလို..ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္ပါေပါ့လား။
ကတၱီပါအိပ္ကိုင္ထားသူက “ၾကာတယ္ ၾကာတယ္ လာေလဟဲ ့” တဲ့။
ျမကေလးကို ရာဇ၀တ္ေကာင္သဖြယ္ ဆံပင္ဆဲြေခၚၿပီးေခါင္းကေန အိပ္ကို စြပ္ခ်လိုက္ၿပီ။
ႀကိဳးကိုလဲ ခ်ည္ေႏွာင္ေနၿပီ။
ျမကေလးကေတာ့.. ေရႊနန္းရွင္ႏွင့္ ဒဂံုဆံေတာ္ရွင္ဘုရားေရာက္ရွိစဥ္ ျပဳခဲ့ဖူးသည့္ အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းအလွဴေတာ္ကို ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့ဆင္ခ်င္ရင္း … ျငိမ္သက္စြာ ေခါင္းကေလးေမာ့ေပးလိုက္သည္။
ပါးကြက္အာဏာသားက ဒုတ္ႀကီးကို အားရွိပါးရွိ လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ၿမဲၿမဲကိုင္ပင့္ေျမွာက္လိုက္ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ကတၱီပါအိပ္စြပ္ထားတဲ ့ ျမကေလးလည္ပင္းဆီကို…တစ္ခ်က္တည္း…..။
ေနညိဳရင္ ေရႊဘိုက ျမကေလးကို လြမ္းမိေတာ့သည္။ ။
“ျမေလးဆိုတဲ့ အေနာက္မိဖုရားရယ္က..
ေက်ာက္စီဓါး ရယ္နဲ ့ အပါးေတာ္မွာ ရံ
..သူေတးဖြဲ ့တာ ..သူေရးခဲ့တာ ..
ပတ္ပ်ိဳး ..သီခ်င္းေတာ္ခံ..”
ခင္ေမသစ္
၂၊ ၄၊ ၂၀၁၂
