ကေလးေတြကို ျပံဳးေပ်ာ္ေစလိုသူ ဂ်ဳိကာ "Smiley"

"ကေလးေတြဟာ ေမြးကင္းစကေလးငယ္နီတာရဲေလးအရြယ္ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္းအရြယ္ႀကီးလာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ စကားေတြ တီတီတာတာ ေျပာလာခဲ့မယ္။ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ စတင္သင္ယူလာေတာ့မယ္။ အဲဒီကေန စလို႔ မဆံုးတဲ့ သင္ယူမႈေတြျပည့္ေနတဲ့ ေလာကႀကီးထဲ တိုး၀င္ရပါေတာ့မယ္။ ကေလးရဲ႔ သင္ယူမႈစတင္ေတာ့မယ့္ ပထမဆံုးအဆင့္မွာ အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။ မိဘရဲ႕လက္ကေန ျပင္ပေလာကဆီက အသစ္အသစ္ေသာလူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔စိတ္၀င္မသြားေစဖို႔၊ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းေလးေတြကို ေၾကာက္လန္႔မသြားဖို႔ သတိထားသင့္ပါတယ္။ အတန္းပညာအတြက္ ေက်ာင္းစာတစ္ခုထဲသာမဟုတ္ပဲ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစရာသီခ်င္းေလးေတြ၊ ကစားနည္းေလးေတြကို သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေလးေတြနဲ႔ အတူတူ သီဆို၊ ေဆာ့ကစားဖို႔လိုအပ္လွပါတယ္။ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ့္ ကေလးငယ္ေလးေတြအတြက္ ျပဳလုပ္တဲ့အစီအစဥ္ေလးေတြမွာ သင္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေတြကို ပါ၀င္ဆင္ႏြဲဖို႔ တိုက္တြန္းေပးပါ။ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ပူေဖါင္းအဆင္တန္ဆာေလးေတြ ဖန္တီးေပးမယ့္ပြဲအတြက္ သင့္ကို ဖိတ္ၾကားလိုက္ပါတယ္"

သင္တို႔ရဲ႕
Clown Smiley (Klovn Smehuljko)

ကၽြန္မ လက္ထဲကို ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ဖိတ္စာေလးတစ္ေစာင္ပါ။ ဖိတ္စာမွာ ေရးထားတဲ့ စာသားေလးေတြက စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းေနတာနဲ႔ပဲ အဲဒီဖိတ္စာေလးမွာ ပါတဲ့ ေနရာ၊ အခ်ိန္အတိုင္း ကၽြန္မေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အခန္းေလးထဲကို တံခါးဖြင့္ လွမ္း၀င္လိုက္တာနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ခိုးခုိးခစ္ခစ္ရယ္သံေလးေတြေပါ့၊ ကၽြန္မဆီအေျပး၀င္လာၾကတယ္။ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မပါေရာေယာင္ေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့ၿပီ။ တလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြရဲ႕အၾကည့္ေတြက တစ္ေနရာတည္းမွာ ဆံုဆည္းေနၾကတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ အေရွ႕မွာ အ၀ါေရာင္ အက်ီဖားဖားပြပြႀကီးကို ၀တ္ဆင္ထားသူတစ္ေယာက္ ဂ်ဳိကာ(clown)တစ္ဦးရွိေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ စႏၵရားခလုတ္ေလးေတြေပၚမွာ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနလိုက္တာ။ စႏၵရားတီးေနတဲ့ အဲဒီ ဂ်ဳိကာ ဟာ ကိုယ္ကို လႈပ္ခါလို႔ သီခ်င္းလည္း ဆိုေနပါတယ္။ ေရာင္စံုျခယ္ထားတဲ့သူရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ပဲ ရႊင္ျမဴးစရာ၊ သူ႔ရဲ႕ ေတးသံဟာ ကခုန္ျမဴးတူးခ်င္စရာ ေကာင္းေနလိုက္တာ။ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ရွိလိုက္တာ။ ကေလးေတြလည္း ကခုန္ေနၾကၿပီေပါ့။  သီခ်င္းသံေလးလြင့္ပ်ံေနပါတယ္။

~ သဘာ၀ေလာကႀကီးမွာကြယ္ ~
အလွဆံုးအေရာင္ေလးေတြရွိတယ္ ~
အလွဆံုးငွက္ေလးေတြရွိတယ္ ~ အလွဆံုး ေရာင္စံုေဘာလံုးေလးေတြရွိတယ္~ အလွဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္~
အဲဒီအလွဆံုးေတြ ... ငါ ... အားလံုးပိုင္ဆိုင္တယ္ ~ ငါ့အနားမွာ ၀ိုင္းပတ္ကခုန္ေနၾကတယ္ ~
ငါလည္း ကခုန္မိေတာ့မယ္ ~
ကဲ ကဲ ... ငါ အခုပဲ ကခုန္လိုက္ပါၿပီ ~

ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးပါပဲ။ ျပံဳးခ်ုဳိေနတဲ့ ေဆးေရာင္ျခယ္ႏႈတ္ခမ္း၊ ကာတြန္းရုပ္ေတြ ေရာယွက္ထားတဲ့ အ၀ါေရာင္အက်ီ၊ အနီရဲရဲ ေဖာင္းေဖာင္းကားကားဆံပင္ ေရာင္စံုအျပင္အဆင္ေတြၾကားမွာေပါ့၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လြန္းလွတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ကၽြန္မ ခံစားနားလည္ႏိုင္လိုက္တယ္။ အဲဒီ ဂ်ဳိကာ ကို ကၽြန္မ စိတ္၀င္စားသြားခဲ့ပါၿပီ။ ကေလးေတြကို ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေစသူတစ္ဦးရဲ႕ အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ သိပ္ကို သိခ်င္သြားခဲ့ၿပီ။ စကားေျပာၾကည့္တဲ့အခါ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ စကားကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာဆိုတတ္သူျဖစ္တာကိုလည္း ကၽြန္မ သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ ႏွလံုးသားက ႏူးညံ့ေႏြးေထြးမႈအရိပ္ေတြ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတယ္။ ကေလးငယ္ေတြကို ၿပံဳးေပ်ာ္ေစတဲ့ အစီအစဥ္ေလးေတြလည္း ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အစီအစဥ္ေလးေတြ ဖန္တီးေနခဲ့တဲ့သူျဖစ္တဲ့ ဆားဘီးယားႏိုင္ငံ၊ ဘဲလ္ဂရိတ္ၿမိဳ႕က ဂ်ဳိကာ Clown Smiley ရဲ႕ ကေလးေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးေနတဲ့ performance ေလးေတြအေၾကာင္းကို Clown Smiley ေျပာျပတဲ့အတိုင္းပဲ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ေခတ္ေဟာင္း၊ ေမာ္ဒန္၊ ဂ်က္ဇ္ နဲ႔ ဘဲေလး အကသင္တန္းေက်ာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။  အဲဒီေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာမေသမခ်ာ မေရမရာနဲ႔ပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ တရားထိုင္တာေတြကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားေနခဲ့ၿပီ။ ဘုရားေက်ာင္းမွန္မွန္သြားပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းမွာ သီလရွင္တစ္ဦးနဲ႔ တရားဓမၼအေၾကာင္းအႀကိမ္မ်ားမ်ား ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေလးပဲရွိေသးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ စိတ္ေက်နပ္မႈရခဲ့တယ္။ အဲဒီသီလရွင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို အမ်ားႀကီး လမ္းညႊန္သင္ျပခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမးမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္မသိေသးဘူးရယ္ေပါ့။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဓမၼဆ၇ာတစ္ဦးဆီ သြားၿပီးအၾကံဥာဏ္ေတာင္းဖို႔ ေလးေလးနက္နက္တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတာ့နည္းနည္းရႈပ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္သြားပါတယ္။ ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႔ ခဲ့တဲ့ ဓမၼဆ၇ာဆီက အင္မတန္ေကာင္းတဲ့လမ္းညႊန္မႈေလးေတြရခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼဆရာက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။
ငါ့ရဲ႕ ကေလးရယ္၊ ဘုရားသခင္ဟာ လူတိုင္းကို စြမ္းရည္ေတြအေျမာက္အမ်ားေပးထားပါတယ္။ ကေလးမွာရွိတဲ့စြမ္းရည္ေတြကို အသံုးမခ်ႏိုင္ေသးရင္၊ ကေလးရဲ႕ စိတ္ႏွလံုး၊ ၀ိညာဥ္အတြင္းပိုင္းထဲထိ နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္း၀င္ပါ။ ဘယ္အရာက စြမ္းရည္လဲ၊ ဘယ္အရာက ကေလးရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးအတြင္းပိုင္းထဲထိ စိတ္ေက်နပ္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးႏိုင္တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္ျဖစ္လာမလဲ။ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ ကမၻာေပၚက စိတ္ႏွလံုး၀ိညာဥ္တိုင္းမွာ အတူေစလႊတ္လိုက္တဲ့ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြရွိေနၾကပါတယ္။ ကေလးတတ္ေျမာက္ထားတဲ့ အက နဲ႔ မရပ္တည္ႏိုင္ရင္လည္း စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေသခ်ာတယ္။ ဘုရားသခင္က ေနာက္ထပ္စြမ္းရည္ေတြျဖည့္ေပးထားပါေသးတယ္။ အဲဒီစြမ္းရည္နဲ႔ ဘုရားသခင္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳႏိုင္တယ္။ လူ႔ေလာကႀကီးကို အလုပ္အေကၽြးျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ တဲ့။ အေျဖကရိုးရိုးရွင္းရွင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ေလာက္ ေျပာျပ၊ ရွင္းျပဖို႔ လိုေနဆဲပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလင္းခလုတ္ဖြင့္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္တာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေလးေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတဲ့အခါ သိပ္ကို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကေလးေတြကို အကသင္ေပးတယ္။ စာသင္ေပးတယ္။ သီခ်င္းဆိုၾကတယ္။ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ အတူရွိေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့ပါးလြတ္လပ္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဳိကာ တစ္ဦး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မသိခဲ့ေသးပါဘူး။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ နယူးေယာက္ နဲ႔ စန္ဒီေရးဂိုးကို ခဏအလည္အပတ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒစၥေနလန္းကိုေရာက္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဂ်ဳိကာေတြ၊ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ေတြ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြ၊ ဗီဒီယိုဖန္တီးရွင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သိကၽြမ္းခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွန္ကန္ဆံုး အလုပ္အကိုင္ကို သိလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လိုအပ္တဲ့ လက္မႈပညာေလ့လာဖို႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။

ဂ်ဳိကာေကာင္းတစ္ဦး၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ေလ့လာရမယ့္နယ္ပယ္ေတြက မ်က္လွည့္အတတ္၊ ေဘာလံုး(ပူေဖါင္း)အရုပ္ဖန္တီးမႈ၊ ရုပ္ေသးအတတ္၊ မိတ္ကပ္မ်က္ႏွာဖံုးေဆးျခယ္၊ သရုပ္ေဆာင္၊ အက၊ သီခ်င္းဆို၊ ကေလးကစားနည္းဖန္တီးမႈ၊ ဂီတတူရိယာတီးခတ္မႈေတြ တတ္ကၽြမ္းရပါမယ္။ အဲဒါေတြက ေက်ာင္းမွာသင္တဲ့ဘာသာရပ္ေတြပါ။ အကုန္လံုးသာတူညီမွ်ကၽြမ္းက်င္မယ့္သူေတာ့မရွိႏိုင္ပါဘူး။ artist တစ္ဦးစီဟာ အဲဒီထဲကမွ ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုး၊ ကိုယ့္အတြက္အကၽြမ္းက်င္ဆံုး ဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ပိုၿပီး သိထားေလေလ ကေလးေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးအစီအစဥ္ေလး လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္အခြင့္အေရးပုိၿပီး ႀကီးမားေလပဲေပါ့။ အဲဒါက ကေလးေတြကို ပိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္။ ဂ်ဳိကာသင္တန္းေက်ာင္း၊ အကယ္ဒမစ္ေက်ာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာမရွိေသးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေလ့လာပါတယ္။ စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ ဒီဗီဒီ၊ ဗီဒီယိုေခြေတြၾကည့္တယ္။ အင္တာနက္ကေနလည္း လိုအပ္တာရွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ကာလတိုသင္တန္းေလးေတြသြားတက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းႀကီးလွတယ္။ အခ်ိန္ နဲ႔ ေငြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖဳန္းႏိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္း၊ သင္တန္းကာလတိုေလာက္ပဲ တက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္နာမည္လား၊ စမဲဟူးလ္ရ္ကို(Smehuljko) "အၿပံဳး" ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ သီလရွင္ ေပးတဲ့နာမည္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီးတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တရားဓမၼအေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ သူမဟာ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ေနတဲ့ တကယ့္ ရတနာတစ္ပါးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုစီအတြက္ စိတ္ေက်နပ္စရာအေျဖ သူမမွာ အျမဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အေျဖေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၀ိညာဥ္အနက္ရႈိင္းဆံုးအထိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ၿပံဳးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူမဟာ ကၽြန္ေတာ့္အေမလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေမ မွတ္ခ်က္ေပးသလို အျမဲၿပံဳးခ်ဳိေနတဲ့ ကေလးပဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာပါတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္သေဘာက်တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂ်ဳိကာ အလုပ္အတြက္ နာမည္ကို စမဲဟူးလ္ရ္ကို လို႔ပဲ ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အစပိုင္းမွာ လမ္းေပၚကေဖ်ာ္ေျဖသူေတြ၊ ဆပ္ကပ္ပညာရွင္ေတြ၊ လူရႊင္ေတာ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္သေလာက္ တီဗီမွာ၊ ျပဇာတ္ရုံမွာ၊ ကေလးေမြးေန႔ပါတီပြဲေလးေတြက ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြမွာ၊ အဲဒီလို ေနရာတိုင္းမွာ လိုက္ၾကည့္ပါတယ္။ အားလံုးက ဆက္စပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဂ်ဳိကာဇာတ္ေကာင္စတိုင္လ္ဖန္တီးႏိုင္တာဟာ အဲဒီပြဲေလးေတြကလည္း  အကူအညီေပးခဲ့လို႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္လား၊ ရွိတာေပါ့။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ပညာရွင္ေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ။ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အီတာလ်ံ Artist အာတူရိုဘရာခ်က္တီ(Arturo Brachetti)ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ (အျမန္ဆံုးေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ artist အျဖစ္ ၂၀၀၆ နဲ႔ ၂၀၀၇မွာ Guinness Book မွတ္တမ္း၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္) သူက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထိပ္ဆံုးက လူရႊင္ေတာ္၊ မ်က္လွည့္ဆရာပါ။ သူက ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာက ေျပာသလို ပညာရပ္အားလံုးကို ညီညီမွ်မွ်တတ္ကၽြမ္းသူ ႏိုင္ငံတကာအႏုပညာရွင္အနည္းငယ္ထဲက တစ္ဦးပါ။ သူ႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈက ၾကည့္ရႈသူေတြရဲ႕စိတ္ႏွလံုးထဲအထိ ထိေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ နည္းပညာကၽြမ္းက်င္မႈက သူ႔ရဲ႕ ဖန္တီးမႈကို ျပည့္စံုေစသလို၊ အ၀တ္အစား၊ စင္ျမင့္အျပင္အဆင္၊ စင္ေပၚက effect ေတြဟာ ေမွာ္မ်က္လွည့္ဆန္ၿပီ၊ အေကာင္းဆံုးနတ္သမီးပံုျပင္ေတြထဲကလို ထူးျခားလွတယ္။ ျပင္သစ္က ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အိုလံပီယာခန္းမမွာ သူ႔ရဲ႕ ပြဲၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အကုန္အစင္နားမလည္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလွပဆံုး performance တစ္ပြဲပါပဲ။

နည္းပညာပိုင္း ေလ့က်င့္ထားရသလို၊ ဂ်ဳိကာတစ္ဦးမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုရွိရပါတယ္။ အဲဒီႏွလံုးသားက ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြဖန္တီးေပးႏိုင္ရမယ္။ ကေလးေတြဟာ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေလးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားဆီက တိုက္ရိုက္လာတာပါ။ ဂ်ဳိကာတစ္ဦးက ဟန္ေဆာင္ေနမယ္၊ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနမယ္ဆိုရင္ သူတို႔က ခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိပါတယ္။ သူတို႔ကို လိမ္ညာလွည့္ျဖားၿပီး ဖန္တီးကျပလို႔မရပါဘူး။ ကေလးေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ဂ်ဳိကာေတြလည္း ကေလးႀကီးေတြပါပဲ။

ပြဲတစ္ခုလံုးေဖ်ာ္ေျဖရတာကို အႀကိဳက္ဆံုးပါ။ ကေလးေတြအမ်ားႀကီး အတူတူရွိေနၾကတဲ့အခါ စြမ္းအင္ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ အဲဒီစြမ္းအင္က ပြဲတစ္ပြဲမွာအေရးႀကီးတယ္။ ကေလးေတြကပါ သြက္သြက္လက္လက္ပါ၀င္လႈပ္ရွားလာၿပီဆိုရင္၊ ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက  အျပံဳးေလးေတြျမင္ရၿပီဆိုရင္ အဲဒီထက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္စရာကိစၥဆိုတာ ဂ်ဳိကာတစ္ဦးအတြက္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကို သေဘာက်ပါတယ္။ မ်က္လွည့္အတတ္နဲ႔ တစ္ခဏေလးအတြင္းလွည့္စားလိုက္တာ၊ ကိရိယာဆန္းေတြအသံုးျပဳၿပီး ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြျပရတာအားလံုးအတူတူပဲ သေဘာက်ပါတယ္။ အဲဒါေတြအားလံုးက ကြဲျပားတဲ့အပိုင္းအစေလးေတြစုေပါင္းၿပီး ျပပြဲတစ္ခုလံုးကို ျပည့္စံုေစတာပါ။ ေပါင္းစပ္မႈဟာ ကြဲျပားမႈေတြရဲ႕အလွတရားပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပူေဖါင္းေတြနဲ႔ဖန္တီးမႈ၊ စႏၵရားတီးၿပီး ကေလးေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစရတာ အက်ဳိးေက်းဇူးနည္းခ်င္နည္းေနပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ားႀကီးဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားဖန္တီးၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္မွာ ပိုၿပီးက်ယ္ျပန္႔ေအာင္ႀကိဳးစားယူဖို႔ ခက္ခဲတာေတာ့ နားလည္သေဘာေပါက္ထားရပါတယ္။ ဂ်ဳိကာေတြအတြက္ေက်ာင္းေတြ၊ အကယ္ဒမစ္သင္တန္းေတြ နဲ႔ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္သင္တန္းဆရာေတြမရွိတာဟာ ေရွ႕ကိုဆက္ၿပီးေလ့လာလိုသူအတြက္ အခက္အခဲပါပဲ။ ပြဲေတြမွာ အသံုးျပဳရမယ့္ လူရႊင္ေတာ္ေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္း၊ အသံုးအေဆာင္ေတြေရာင္းခ်တဲ့ ဆိုင္ေတြလည္းမရွိၾကဘူး။ အႏုပညာရွင္ေတြသူတို႔အခ်င္းခ်င္း အေတြ႔အၾကံဳလဲလွယ္ႏိုင္မယ့္ ပညာရပ္ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြလည္း မရွိၾကပါဘူး။ ဒီအလုပ္အတြက္လိုအပ္ခ်က္ေတြက ေစ်းအင္မတန္ႀကီးျမင့္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရင္းႏွီးျမဳွပ္ႏွံမႈ ႀကီးႀကီးလိုအပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ ေျပာရရင္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြတုန္းက စေတာ့ဟုမ္းမွာ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ေတြ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲလုပ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕မ်က္လွည့္အစီအစဥ္ေလးသံုးခုစာကိုျပဖို႔အတြက္ ေဒၚလာ ၈ေသာင္းေလာက္ကုန္က်ပါတယ္။ အႏုပညာသမားေတြဆိုတာ အဲဒီလိုပမာဏေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပည္ပကို ခရီးသြားဖို႔ အခြင့္အေရးရတဲ့အခါ ဂ်ဳိကာေတြရဲ႕ အဆင့္ျမင့္အႏုပညာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ျပခ်င္သေလာက္ ပိုၿပီးတိုးတက္ဆန္းျပားေအာင္မလုပ္ျပႏိုင္ေသးလို႔ ၀မ္းနည္းရပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခုလုပ္ျပလိုက္လို႔ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ၊ ျပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးမႈေတြ ျမင္ရရင္ အဲဒီအခ်ိန္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးအခ်ိန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနရတဲ့အခါ သိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။

ပူေဖါင္းေဘာလံုးေလးေတြက ဂ်ဳိကာအလုပ္မွာအေရးႀကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလွပဆံုးအရာပါ။ ေဘာလံုးေတြနဲ႔ figure တစ္ခု လုပ္ၿပီးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ရတယ္။ ပူေဖါင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြအမ်ားႀကီးပဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြလည္း ပူေဖါင္းေလးေတြကို အင္မတန္ခ်စ္ၾကတယ္။ ပူေဖါင္းေလးေတြနဲ႔ figure တစ္ခုဖန္တီးၿပီဆိုရင္ ကေလးေတြအမ်ားႀကီးပဲ ၀ိုင္းလာၾကတယ္။ ေစာင့္ၿပီးၾကည့္ၾကတယ္။ ကေလးေတြက figure တစ္ခုကို စိန္ပြင့္ေတြလိုပဲ တန္ဖိုးထား၊ သိျမင္ခံစားၾကတယ္။ ပူေဖါင္း figure တစ္ခုရဖို႔ တစ္နာရီဆိုလည္း သူတို႔ ေစာင့္ႏိုင္ၾကတာပဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ပူေပါင္း ၅လံုးကေန ၁၀လံုးအထိသံုးၿပီး figure တစ္ခုျပဳလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အစမွာေတာ့ ဖန္တီးရတာမလြယ္လွပါဘူး။ အခ်ိန္ၾကာတယ္။ ေလ့က်င့္မႈလိုတယ္။ ပထမေလ့လာတာက အေရးအႀကီးဆံုး၊ အလုိအပ္ဆံုး figure ေလးေတြပါ။ အေျခခံအခ်က္ေလးေတြနဲ႔ အရင္ေလ့လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပူေဖါင္း figure ျပဳလုပ္နည္း စာအုပ္၊ DVD ေတြၾကည့္ၿပီး ေလ့လာသင္ယူပါတယ္။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း figure ေလးေတြကေန စၿပီး ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးတဲ့ figure ေတြဆီသြားရမွာပါ။ပူေပါင္းေလးေတြတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဘယ္လိုတြယ္ဆက္ရမလဲ အစမွာေလ့လာရပါတယ္။ ေဖာင္းကနဲ ကြဲထြက္မသြားေအာင္(အႏၱရာယ္ကင္းကင္းအလန္႔တၾကားမျဖစ္ရေအာင္) လက္ထဲမွာ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ပူေဖါင္းေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္သလဲဆိုတာ ေတြ႔လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါက ပူေဖါင္းမာစတာႀကီးေတြရဲ႕ လွိဳ႕၀ွက္နည္းလမ္းေပါ့(ဟား ဟား- ေနာက္တာပါဗ်ာ)။ ပူေဖါင္း figure လုပ္ခ်င္သူေတြရဲ႕ ပထမဆံုးနဲ႔ အဓိကအလိုအပ္ဆံုးအဆင့္က ပူေဖါင္းေလးေတြကို လက္ထဲမွာ လိုသလိုထိန္းေက်ာင္းကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ အဲဒီအဆင့္ေအာင္ျမင္သြားၿပီးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႔ figure ေတြဖန္တီးႏိုင္ပါၿပီ။

ကေလးေတြပါ၀င္သရုပ္ျပထားတဲ့ ပူေဖါင္းဦးထုပ္၊ လက္ေကာက္၊ လက္စြပ္၊ အ၀တ္အစားနဲ႔ တျခား figure ေလးေတြ ဖန္တီးတဲ့ ပြဲေလးေတြၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ Website - www.klovnsmehuljko.com မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမိတ္ကပ္ေဆးျခယ္တာလည္း ကေလးတိုင္းက သေဘာက်ၾကတယ္။ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ကာတြန္းကား၊ နတ္သမီးပံုျပင္ေလးေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြအတိုင္း သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ ျခယ္သလိုၾကပါတယ္။ live performance အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ရိုးရွင္းတဲ့ figureေလးေတြ၊ ပူေဖါင္းဦးထုပ္ေလးေတြ အမ်ားဆံုးလုပ္ျဖစ္တယ္။ ပိုၿပီးရႈပ္ေထြးတဲ့ ပံုစံေလးေတြက အခ်ိန္ပိုေပးရတာကိုး။ တကယ္လို႔ ကေလး အေယာက္ ၁၀၀ အတြက္ ဖန္တီးရေတာ့မယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မ်ားမ်ားမရေတာ့ဘူး။ ကေလးတိုင္း figure ေလး တစ္ခုစီရဖို႔ အင္မတန္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ဒီဇိုင္းဆန္းဆန္း ပူေပါင္း figure ေလးေတြကိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ TV show ၊ children's TV channel ေတြနဲ႔ တျခား သီးသန္႔အစီအစဥ္ေတြ အတြက္ပဲ ျပဳလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ နာရီအေတာ္ၾကာျပဳလုပ္ရတာေၾကာင့္ပါ။ ဖန္တီးမႈတစ္ခုအကုန္ၿပီးဖို႔ တစ္ေန႔လံုးကုန္သြားတတ္တယ္။
ကေလးေတြနဲ႔ ဒီလိုအစီအစဥ္ေလးေတြျပဳလုပ္ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလွပဆံုး၊ ဖန္တီးမႈအေကာင္းဆံုး နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုးအလုပ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ performance ေလးေတြ ကို ကေလးေတြနဲ႔ ဖန္တီးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လြတ္လပ္မႈအျပည့္အ၀ရရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လူသားျဖစ္တည္မႈကို ကေလးေတြအတြက္ ကုန္ဆံုးေစတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား၀ိညာဥ္အတြက္ အားျဖည့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကေလးေတြက ကမၻာမွာ အရိုးသားဆံုးနဲ႔ အလွပဆံုးပရိတ္သတ္ပါ။ ကေလးေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကလာတဲ့ စစ္မွန္တဲ့အျပံဳးေတြ၊ ရိုးသားတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြကို အဓိပါယ္ျပည့္၀ေစပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္က ႏွလံုးသား၊ ၀ိညာဥ္မွာ ကိန္းေအာင္းတယ္။ လူႀကီးေတြရဲ႕ ကမၻာနဲ႔ ကြဲျပားပါတယ္။ လူႀကီးေတြရဲ႕ စိတ္က အာဏာ၊ ေငြေၾကးနဲ႔ အက်ဳိးရလာဒ္ေတြမွာ ကိန္းေအာင္းတတ္ၾကတာကိုး။

ကၽြန္ေတာ္ ဆြံ႔ အ နားမၾကား၊ မသန္စြမ္း ကေလးငယ္ေတြ၊ ဂ်စ္ပဆီကေလးေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းက ကေလးေတြနဲ႔ အတူတြဲၿပီး အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ဖူးပါတယ္။ အၾကင္နာကင္းတဲ့အေနအထား၊ က်န္းမားေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ေနရာ၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ေနထိုင္ေနၾကရတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီး ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ ဆာေလာင္ေနတယ္။ လံုေလာက္တဲ့ အ၀တ္အစား၊ ဖိနပ္ေတြ မရွိၾကဘူး။ ကစားစရာ အရုပ္မရွိတဲ့ ကေလးငယ္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ သူတို႔ဟာ ခက္ခဲတဲ့အေျခအေနေတြကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ ပူေဖါင္း figure ေလးတစ္ခုရလိုက္တဲ့အခ်ိန္ တလက္လက္ေတာက္လာတဲ့ မ်က္၀န္းေလးေတြျမင္ရတာ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေပးတဲ့ figure တစ္ခုဟာ မ်က္လွည့္အတတ္လိုပဲ။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ဖ်တ္ကနဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမယ္။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြေပၚမွာ ေဆးေရာင္ေလးေတြ ျခယ္ေပးရတဲ့အခါ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေလးအတိုင္း တကယ္ပဲျဖစ္သြားခဲ့သလို ကေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာ ျမင္လိုက္ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္အရာအားလံုး ျပည့္စံုသြားတဲ့ တခဏေလးပါပဲ။ 

 အဓိက ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ျဖစ္တာက ဆားဘီးယား နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္း ဘဲလ္ကန္ႏိုင္ငံေတြမွာပါ။ အရင္က ယူဂိုဆလားဗီးယားစစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ေဒသက ကေလးေတြဆီကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္သြားပါတယ္။ ယူအက္စ္၊ ရုရွား နဲ႔ ဆူနာမီေၾကာင့္ ေဘးဒုကၡခံခဲ့ရတဲ့ အာရွေဒသေတြကိုလည္း သြားခဲ့ပါတယ္။ Oneness, Heart, Tears and Smiles ကုသိုလ္ျဖစ္အဖြဲ႔နဲ႔ SRI Chinmoy (ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္း Sri Chinmoy စင္တာကို တည္ေထာင္သူ တရားျပဆရာ) တို႔ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ဆူနာမီေၾကာင့္ ေဘးဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ သီရီလကၤာက ကေလးငယ္ေတြကို သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ကပါ။ ရက္ေပါင္း ၁၀ ရက္မွာ performance ပြဲ ၃၀ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ေလးေတြကို ဆူနာမီဒဏ္အျပင္းဆံုးခံခဲ့ရတဲ့ သီရီလကၤာ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ပိုင္းမွာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္လံုး အိမ္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ပ်က္စီးေနလိုက္တာ၊ ဂူသင္းခ်ဳိင္းအစုအပံုေတြလိုပါပဲ။ အဲဒီမွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ တျခား လူရႊင္ေတာ္ႏွစ္ဦး ေက်ာင္းေတြ၊ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္း၊ ေဆးရံု နဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို သြားၾကတယ္။ အဲဒီက  မိဘေတြနဲ႔ ကြဲကြာခဲ့ရတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖၾကပါတယ္။ ျပပြဲလုပ္ဖို႔ အေျခအေနေတြက ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ေနရာမ်ဳိးမွာ ကေလးငယ္ေတြကို ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဖ်ာ္ေျဖရတာ အခက္ခဲဆံုးအေနအထားပါ။ ျမင္ကြင္းေတြ၊ ပံုရိပ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္ေၾကကြဲေစခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ရွိေနတဲ့သူေတြဟာ စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္သန္စြမ္းမွ ေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုနယ္ငယ္ရြယ္တဲ့ကေလးေတြကေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္းမရွိပဲ ေၾကာက္စရာသဘာ၀ေဘးဒဏ္ႀကီးရဲ႕ ဒဏ္ကို ခံစားေနရတာပါ။ ကေလးေတြဟာ အင္မတန္ ေဖာ္ေရြရင္းႏွီးလြယ္ၾကတယ္။ အေျခအေနဆိုးအတြင္းမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ၾကတယ္။ 

သီရိလကၤာကို သူတို႔ ဘာသာစကားတစ္လံုးတစ္ေလမွ နားမလည္ပဲ သြားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဲဒါ ျပႆနာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္ဘာသားစကားကိုပဲ ေျပာၾကပါေစ ကမၻာထဲက ကေလးတိုင္းနားလည္တဲ့ ”ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးနဲ႔ ထိေတြ႔တဲ့ဘာသာစကား”  ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္ထားပါတယ္။ ေလ့လာသင္ယူထားပါတယ္။ စကားျပန္ရဲ႕ အကူအညီ နည္းနည္းပဲ ယူၿပီး လက္ေသးေသးေလးေတြ၊ ေျခေထာက္ေသးေသးေလးေတြ၊ ႏွလံုးသားႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပန္အလွန္ နားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါ မယံုႏိုင္စရာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ အမွန္ပါ။ ေနရာေဒသအမ်ဳိးမ်ုိးက၊ မတူတဲ့ ဘာသာစကားေတြေျပာတဲ့ကေလးေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ ခံစားခ်က္ကအတူတူပါပဲ။ ကေလးငယ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားဘာသာစကားနဲ႔ ဆက္သြယ္ၾကတယ္။ အဲဒီဘာသာစကားဟာ အင္မတန္ရိုးရွင္းပါတယ္။ ေလ့လာဖို႔လည္း လြယ္ကူပါတယ္။ ရိုးရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆက္သြယ္ဖို႔ပါပဲ။ သီရီလကၤာက ကေလးငယ္ေတြဟာ performance တစ္ခုၿပီးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အနားကို ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔လက္ေလးေတြကမ္းေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လႈပ္ယမ္းေနခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားေလးကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ ေအာ္ဟစ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏိုင္ငံက ဆားရ္ဘီးယန္းကေလးငယ္ေတြရဲ႕လက္ေဆာင္၊ လက္မွတ္ေလးေတြေရးထိုးထားတဲ့ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္၊ ကဗ်ာ၊ သူတို႔ေရးေပးလိုက္တဲ့ စာတိုေလးေတြကို အာရွက ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ယူသြားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ရမိပါေသးတယ္။ သီရီလကၤာခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္ေတာ့ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖေရးပစၥည္းနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြက အိတ္တစ္အိတ္၊ ေနာက္တစ္အိတ္ အိတ္ႀကီးနဲ႔ အျပည့္က ဆားရ္ဘီးယန္းကေလးငယ္ေတြေပးပို႔လိုက္တဲ့ သတင္းစကားေလးေတြ၊ ပန္းခ်ီကားေလးေတြပါတယ္။ ေလဆိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္အခက္ေတြ႔ေတာ့တာပဲ။ ၂ အိတ္လံုးသယ္သြားဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကေလးေတြရဲ႕ အမွာစကားေလးေတြ ဘယ္လိုလုပ္ခ်န္ထားခဲ့ႏုိင္ပါ့မလဲ။ အဲဒီတုန္းက ေလဆိပ္က တာ၀န္ရွိသူကို ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြေျပာမိမွန္းေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီတာ၀န္က်ေလဆိပ္ကအရာရွိက ျငင္းဆန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ အိတ္ႏွစ္အိတ္လံုး သယ္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးကဆိုရင္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဖြင့္ပါမယ္။ ကေလးေတြကို သင္ၾကားေပးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္အသက္ႀကီးလာရင္ေတာ့ ကေလးေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ၂၀၁၁ မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဳိကာအျဖစ္ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တာ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၂၀၊ ႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ခဲ့ရင္ ဗဟုသုတ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ပိုၿပီး မ်ားလာပါလိမ့္မယ္။ performance ေတြ အသစ္အသစ္ ထပ္ၿပီး ဖန္တီးပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ website မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ performance ေတြၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ Youtube မွာဆိုရင္ Klovn Smehuljko နဲ႔ စာရိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ဗီဒီယိုေတြ ရွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ကေလးငယ္ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတ ြ႔ခ်င္ပါတယ္။ ကမၻာႀကီးထဲက ကေလးတိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခ်င္တာပါ။

ျမန္မာျပည္က ကေလးငယ္ေတြအားလံုးကိုလည္း ေလးေလးနက္နက္ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ ပါ။
သင္တို႔ရဲ႕ Clown Smiley

Special Thanks to Clown Smiley (Belgrade, Serbia)