၁၂.၁၂.၂၀၁၂ မွာ တစ္ႏွစ္စာ ေနာက္ျပန္ လွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ

အန္တီတင့္က ၁၂.၁၂.၁၂ မွာ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ ပိုစ့္တင္ပါ ဆိုလို႔ ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ဘာေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာ။ 

သတင္းေတြဖတ္ရင္း တစ္ႏွစ္စာပဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ 

သတင္း ၁၂ ပုဒ္ထက္ပိုသြားေတာ့ အန္တီတင့္ စာလာဖတ္ရင္ ၁၂ ပုဒ္ပဲ ေရြးဖတ္သြားေနာ္။ 

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း၊ အစ္ကို၊ အစ္မ၊ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္အားလံုး လာမယ့္ ၂၀၁၃ မွာလည္း ပိုေကာင္းတဲ့ဘဝေလးေတြ စိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးႏိုင္ပါေစ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ဇန္နဝါရီ ၇ - ဘီယြန္႔စ္ နဲ႔ ေဂ်ဇီ တုိ႔ရဲ႕ သမီးဦးေလး အတြက္ ေမြးဖြားတဲ့အထိမ္းအမွတ္ပြဲေလးလုပ္ၾကတယ္။ သမီးေလး နာမည္ကို ဘလူးအိုင္ဗီကာတာ(Blue Ivy Carter) လုိ႔ နာမည္ေပးလိုက္သတဲ့။ ဘလူးအိုင္ဗီေလးေမြးၿပီး ေဂ်ဇီရဲ႕ သီခ်င္းသစ္ Glory မွာ ဘလူးအိုင္ဗီရဲ႕ ငိုသံေလး ထည့္ထားေတာ့ အသက္အငယ္ဆံုးအဆိုေတာ္ေလး Billboard Music Chart မွာေပၚထြက္လာတာေပါ့။

Read More

သမားေတာ္ ဇီ၀က

ဘုရားရွင္ လက္ထက္က သမားေတာ္ဇီ၀က ဆိုတာ ရွိတယ္ သမီးရဲ့။ သမီဖြားဖြားက ေမေမေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အထိ (၁၃ႏွစ္ ၁၄ႏွစ္ ထိ) ေန႔လည္ေန႔ခင္း သားအမိ အားလပ္တဲ့အခါ ေျပာျပတတ္တယ္။ ခု သူ့အေႀကာင္း အက်ဥ္းခ်ံဳးေျပာျပခ်င္တယ္။ ဘုရားရွင့္လက္ထက္ေတာ္ကတည္းက ခြဲစိတ္ခ်ဳပ္လုပ္တဲ့ အတတ္ပညာ ရွိခဲ့့ေႀကာင္းသိထားရေအာင္လို႔..။

ဒီလိုကြဲ႕ ..

ရာဇျဂီဳလ္ျပည္ ဗိမၺိသာရ မင္းႀကီးလက္ထက္မွာ သာလ၀တီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတေယာက္ကို ကေျခသည္အရာထားလို႕ မင္းမူးမတ္မ်ား တစ္ညကို အသျပာတစ္ေထာင္ေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးႀကတဲ့အထဲမွာ သားေတာ္ အဘယမင္းသားလဲ ပါ၀င္ေနတယ္။ (အဇာတသတ္က တစ္ေယာက္)  တစ္ေန႔ေတာ့ သာလ၀တီမွာ အဘယမင္းသားရဲ႔ သေႏၶ စြဲကပ္တည္ရွိေနတဲ့အတြက္ ကေျခသည္မဟာ  မက်န္းမာဟန္ေဆာင္ၿပီးအခန္းေအာင္းေနတယ္ကြဲ႔။ ဆယ္လျပည့္တဲ့အခါ တင့္တယ္လွပတဲ့  သားေယာက်္ားေလးကို ေမြးဖြားေပမဲ့ မရွိအပ္လို႔ ယူဆၿပီး သားကို ကြ်န္မ တို႔အား စြန္႔ ပစ္ေစပါတယ္။ကြ်န္မေတြက လူသြားလမ္းတခုက အမွိဳက္ပံုမွာ အလြယ္တကူ စြန္႔ပစ္လိုက္္သတဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ  အဘယမင္းသားကလဲ အေႀကာင္းတစ္ခုခုေႀကာင့္ အဲဒီ အမွဳိက္ပံုနားေရာက္ရွိလာၿပီး က်ီးငွက္တို႔ ၀ိုင္းအုံထိုးဆိတ္ေနတဲ့ အထုပ္တခုကို စိတ္၀င္တစား ႀကည့္ရွဳ မိပါေရာ။   ေမြးကင္းစ ကေလးသူငယ္မွန္း သိေတာ့ (ငါႏွင့္ ထိုက္လို႔ ရေပသည္ )လို႔ ႏွစ္လုံးမူကာ သိမ္းပိုက္ ေမြးၿမဴထားတယ္။ 

“အသက္ရွိေသးရဲ့လား" လို႔ အဘယမင္းသားရဲ႔ အေမးစကားေႀကာင့္ အမ်ားက ကေလးနာမည္ကို "ဇီ၀က"လု႔ိဘဲ လြယ္လြယ္ ေခၚလိုက္ႀကေတာ့တယ္ တဲ့။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အဘယမင္းသားကို “ခမည္းေတာ္ သားရဲ့ မိခင္ အဘယ္သူျဖစ္သနည္း" လို႔ ေမးေတာ့တာေပါ့။ အဘယမင္းသားကလဲ မကြယ္မ၀ွက္  “ဇိ၀က သင့္မိခင္ကို ငါမသိ အမွဳိက္ပံုတြင္ က်ီးငွက္တို႔ ၀ိုင္းအံုသျဖင့္ ငါ ေကာက္ယူ ေမြးၿမဴထားျခင္းျဖစ္သည္"   လို႔ အမွွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။  

ဒါနဲ႔ဘဲ ငါ့မွာ တြယ္တာစရာမိခင္ဘခင္ မရွိ ငါ့ကိုယ္ငါ အားကိုးရမည္။ ပညာရွာ၇မည္ လို႔ ေတြးေတာၿပီး ဘယ္လိုပညာမ်ိဳးကို သင္ယူမလဲ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ေဆးပညာမွတpfပါး သူ႔အက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး ရွိေစမည့္ အျခားေသာ ပညာေရးကို မျမင္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး တကၠသိုလ္ျပည္ကို ဦးတည္ ထြက္ခြာ ခဲ့တယ္။ ဒီသာပါေမာကၡဆရာ့ထံမွာ ေကာင္းစြာပညာသင္ႀကားၿပီး ၇ႏွစ္ရွိတ့ဲအခါ

“ဆရာ ေဆးအတတ္ပညာ ၿပီးဆုံးပါၿပီလား “ ေမးတယ္။ ဆရာက တူရြင္းတစ္ေခ်ာင္းေပးၿပီး

 “အခ်င္း ဇီ၀က ဤတူရြင္းကို ယူ၍ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ေဆးဘက္မ၀င္သည့္ အပင္ကို တူးယူးခဲ့ “

ခိုင္းေစသတဲ့။ ဇီ၀ကလဲ ေလးရက္တိုင္တိုင္ ရွာေပမဲ့ ဘယ္မွာမွ ေဆးဘက္မ၀င္တဲ့အပင္ ရွာမရ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အသုံး၀င္ေနတာမို႔ို႔ “ဆရာ မေတြ႔ပါ" လို႔ ေလွ်ာက္သတဲ့ 

“ေကာင္းၿပီ။ ဇီ၀က အသင္ ပညာစံုၿပီးျဖစ္၍ ေဆးကုသခြင့္ ငါေပးၿပီ။ ျပန္လိုက ျပန္ေလာ့" လို႔  ဆိုတယ္။

ဒါနဲ႔ ေဆးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့ ေဆးသမားေလး ဆရာ ဇီ၀ကဟာ သာေကတျပည္ေရာက္ေတာ့ ဦးစြာ ေဆးကုဖို႔ လူနာတေယာက္ ရရွိလိုက္တယ္။ သာေကတျပည္သူေ႒းႀကီးကေတာ္ရဲ့ ဦးယဥ္းေခါင္းခဲနာ ကို ေထာပတ္မွာ ေဆးမ်ား ေပါင္းထည့္ စပ္ယူၿပီး ႏွာႏွပ္ ေပးပါသတဲ့။ ၇ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေခါင္းကိုက္ ေရာဂါဟာမမန္းရ မမွဳတ္ရဘဲ  တခဏခ်င္းေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာသြားပါသတဲ့ကြယ္။ ဒီေတာ့ အသာျပာေလးသိန္း ေဆးဘိုးရပါတယ္။ဇီ၀ကဟာ ရလာတဲ့ေဆးဘိုး၀ါးခ ေလးသိန္းကို ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ေရာက္တဲ့ဲအခါ အဘယမင္းသားထံခစားၿပီး “တႀကိမ္သာ ေဆးကုရေသးသည့္ လာဘ္ဦးကို ကြ်န္ဳပ္အားေမြးၿမဴေသာ ေက်ူဇူးရွိသည္ျဖစ္၍ သိမ္းေတာ္မူပါ” လို႔ အပ္သတဲ့။ အဘယမင္းသားက မသိမ္းပါဘူး။

"သင္ရေသာ ဥစၥာသည္ သင့္ အဖို႔သာ ျဖစ္ပါေစ” လို႔ ျငင္းပယ္လိုက္တယ္။

‘ဒီ့ေနာက္ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးရဲ႔ ျမင္းသရိုက္နာကို ကုပါတယ္။ လက္သည္းထိပ္မွာ ပါလာတဲ့ ေဆး မွ်ေလာက္နဲ႔ မင္းႀကီးရဲ႕အနာ အရွင္းေပ်ာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မင္းႀကီးက ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ဥစၥာေငြေႀကး ေပးေသာ္လည္း အဘိုးအဘြား ဥစၥာကို မယူေကာင္း မယူထိုက္ပါလို႔ ျငင္္းပယ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရာဇၿဂိဳလ္ သူေ႒းႀကီးရဲ့ ေခါင္းကိုက္နာကိုေတာ့ အိပ္ယာမွာ ပက္လက္သိပ္ၿပီး ႏွာ ၏ အာႏုေဘာ္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေစသတဲ့။ ေမ့ေဆးသေဘာပါ။ ၿပီးရင္ ဦးေရကို ဓါးနဲ႔ ျခစ္လႊာၿပီး ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားေနတဲ့ ပိုးႏွစ္ေကာင္ကို ဖယ္ရွားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဦးေရကို ျပန္ေစ့ပိတ္ၿပီး ေဆးလူးပါတယ္။ ၂၁ရက္အႀကာမွာ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။ ရရွိလာတဲ့ အသျပာ ႏွစ္သိန္းထဲက တ၀က္ကို မင္းႀကီးအား ေပးအပ္ပါသတဲ့။

ေနာက္တစ္ေယာက္က ဗာရာဏသီသူေ႒းသားတစ္ယာက္ ခေလးတို့ ဘာ၀ဦးေခါင္းေဇာက္ထိုး ေဆာ့ကစားရာမွာ အူထုံးသြားလို႔ ဗိုက္ကိုခြဲ ၿပီး  ထုံးေနတဲ့ အူကို ေျဖေပးပါသတဲ့။ ၿပီးမွ ေနရာမွန္ ျပန္ထားၿပီး ခြဲထားတဲ့ ဗိုက္ကိုျပန္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ေဆးလိမ္းႀကံထားေပးၿပီးတာနဲ႔ ၂ရက္အႀကာမွာဘဲ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္  သမီးအဖြားေျပာတာက နားေရာဂါ ေ၀ဒနာ ကို ႏွစ္ခ်ီ ခံစားေနရတဲ့ သူေ႒းမတေယာက္ရဲ႔ နားထဲက ပိုးေကာင္ကို ဗံုသံတစ္မ်ိဳးေပးၿပီး  ေခ်ာ့ၿမွဴ ေခၚထုတ္တာနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္္ လို႔ ဆိုတယ္။ ေနာက္ စမၸာနဂိုရ္ျပည္က စႏၵပေဇၨာတမင္းရဲ႔ ေရာဂါကိုေတာ့ ေထာပတ္နံ႔ မရေအာင္ အနံ႔ေဖ်ာက္ၿပီး ေဆးေပါင္းစံု ျပြမ္းေႏွာလို႔ တိုက္ေႀကြးရ တယ္။ ဒီမင္းက အေစာကတဲက ေထာပတ္နံ႔ မခံႏိုင္ဘူးေျပာထားတာမို႔ သူကလဲ ေထာပတ္မပါဘဲ ေဆးစီရင္လို႔ မရတာေႀကာင့္ ေဆးတိုက္ၿပီးရင္ ေျပးဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားတာေလ။ ဇီ၀ကတို႔ ဥာဏ္သြားပံုမ်ား။ မင္းဆိုတာ စိတ္မထင္ရင္ သတ္မွာကိုး။ ေဆးေသာက္ထားတဲ့သူက ေလႀကိဳ႕ထိုးတဲ့အခါ ေထာပတ္႔ နံ႔ ထြက္ပါေလေရာ ဇီ၀ကကို သတ္ေစ မိန္႔တာဘဲေလ။

အစကတည္းက ဇီ၀က က ဘုရင့္ထံ ၿမိဳ႔တခါးေတြကို ဇီ၀ကလာရင္ ဖြင့္ထားေပးဖို႔ ႀကိဳ ခြင့္ ေတာင္းထားတာကြဲ႔။ ဘာရမလဲ။ ဇီ၀က က ဘဒၵ၀တီဆင္မကိုစီး ေျပးလိုက္တာ တစ္ခါတည္း ရာဇၿဂိဳလ္ေရာက္ေရာဘဲတဲ့။ ေရာဂါ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ သိ၀ိတိုင္းျဖစ္ အသျပာ တသိန္းထိုက္တဲ့ ပုဆိုးကို ကံေတာ့ပါသတဲ့။ ရွင္ဘုရင္ေတြမွ ၀တ္ရတဲ့ပုဆိုးေလ။ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ ဇီ၀ကဟာ ဘိုးေတာ္  ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးကို မင္းနဲ႔ထိုက္သည္လို႔ တသိန္းတန္ပုဆိုးကို  ကံေတာ့လိုက္ပါသတဲ့။  ဇီ၀က ဟာ မိခင္ဘခင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ ့ အားမငယ္တတ္ဘူး။ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာမ်ား တကယ္ အတုယူဖို႔ပါဘဲ။ သူ ေဆးပညာသင္မယ္လို႔ လာေတာ့ ေငြေႀကးဥစၥာတျပားတစ္ခ်ပ္မွ  ပါလာတာမဟုတ္ဘူးကြဲ႔. အဘယမင္းသားကိုေတာင္ ဘခင္ မဟုတ္တာသိေရာ မေျပာမဆို ထြက္ခ်သြားတာ။ ေဆးပညာသင္ေပးတဲ့ ဆရာ့အိမ္မွာ ေ၀ယ်ာ၀ိစၥအားလုံး မျငီးမျငဴ လုပ္ေပးတာကိုး။ ဆရာကလည္း ခ်စ္ေတာ့ ဆရာစားမခ်န္ အကုန္သင္ေပးတယ္။တဲ့။

ဇီ၀ကဟာ ေနာင္အခါ ဘုရားရွင့္သမားေတာ္လည္း ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ရင္ ဇီ၀ကသာ ကုသရပါတယ္။ (ဘုရားဘဲ ေနမေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မထင္ေလနဲ႔။) ဘုရားက ေဟာထားတယ္ေလ။ ငါဘုရား၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရ ေျမေလ မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါး အစုအေ၀းသာျဖစ္သည့္လူသားစင္စစ္တည္း တဲ့ ေသြးေလေဖါက္ျပန္ရင္ ကိုယ္လက္မအီသာတာ ဘာညာ ျဖစ္မွာဘဲလို႔ ဆိုလိုတာ။  ဘုရားရွင္ ၀မ္းေတာ္လားတဲ့အခါ ၀မ္းခ်ဳပ္ေတာ္မူတဲ့အခါ စသည္တို႔မွာ သမားေတာ္ ဇီ၀က သာ ကုစားရပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ က ေတာင္ေစာင္းကေန ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ လွိမ့္ခ်တံုးက ေျခမေတာ္ ထိခိုက္ပါတယ္။ ဇီဝက ကုသရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သမားေတာ္ ဇီ၀က ရယ္လုိ႔ ရာဇၿဂိဳလ္ ေ၀သာလီ သာ၀တၳိ စသည္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခဲ့ ကာလ တေလွ်ာက္လုံး ရွမ္းရွမ္းေတာက္ နာမည္ႀကီးခဲ့တာလု႔ိ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဇာတသတ္မင္းသားကို ဘုရားရွင့္ေက်ာင္းေတာ္ကို သြားတရားနာဖို႔ လမ္းညႊန္ခဲ့တာလဲ သမားေတာ္ ဆရာ ဇီ၀က ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဇီ၀ကရဲ့ အႀကံဥာဏ္ကိုယူလို႔  အဇာတသတ္မင္းဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တဦး  ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ လူသားတို႔၏ အက်ိုးစည္းပြားကို ေဆာင္ရင္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဆရာဇီ၀က ဟာ  နိဗၺာန္၀င္ စံေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္ သမီးေရ..။

ေမေမ ခင္ေမသစ္ 

Read More

တစ္သက္ မေမ့ရက္စရာ အေပ်ာ္ေလးေတြ

(Happily ever after)

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ေက်ာ္ႀကားမွဳေလးေတြနဲ႔ထံုမႊန္းထားရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။ ဟိုိုဟိုဒီဒီသြားသြားလာလာေပ်ာ္စရာကေလးေတြဖန္တီးႏိုင္ရင္ေတာ့ မိသားစုေလးေတြရဲ႕ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္တဲ့ အေပ်ာ္ရက္ေလးေတြျဖစ္လာမွာပါပဲ။ Reader's Digest မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာက ကမၻာတလႊားမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားတဲ့  ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲကေလးေတြ အမယ္စုံတင္ျပထားပါတယ္။ ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေလးေတြမွာ မိသားစုေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္ႏႊဲႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသတဲ့။

(၁) ဘရာဇီးလ္က ကားနီးဗဲလ္ပြဲေတာ္

Read More

ဂၽြန္လင္ႏြန္ကုိ လုပ္ၾကံျခင္း(မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္)

ဒီေန႔ လင္ႏြန္လုပ္ၾကံခံရတဲ့ေန႔မို႔ ျပန္တင္လိုက္တာပါ။

အမွန္ကဒီေန႔ကို ေမ့ေနတာ။ 
fb မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တင္ထားတဲ့ပံုေလးေတြ႕တာနဲ႔ ျပန္သတိရသြားလို႔)

စာေတြဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း သိရတာေတြမ်ားမ်ားလာတဲ့အခါ ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့သလိုပါပဲ။ တရားမွ်တမႈဆိုတာေတြက ေနရာတိုင္းမွာ၊ တိုင္းျပည္တိုင္းမွာ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္တဲ့အခါ စီအိုင္ေအ၊ အက္ဖ္ဘီအိုင္ ဂက္စတာပို အဖြဲ႔ႀကီးေတြ ထူးခၽြန္ခမ္းနားလိုက္တဲ့လွဴိ႕၀ွက္အဖဲြဲ႕အစည္းႀကီးေတြရယ္လို႔ အံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ေမေမႀကိဳက္လို႔ သေဘာက်ခဲ့တဲ့ မင္းသားေဟာင္းႀကီးေရဂင္၊ ကေနဒီမိသားစုေတြ၊ အေမရိကန္ သမၼတေတြ၊ ဘုရွ္အထိ အထင္ႀကီးသေဘာက်စိတ္ေတြနဲ႔။ တစ္ကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တိုင္းက အာဏာတစ္ခုရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေတြျပည့္ႏွက္ေနေတာ့တာပဲ။ အမွန္တရားဆိုတာ ဘက္တစ္ဘက္၊ ဘယ္ဘက္မွာမွ ရွိမေနၾကေတာ့ဘူး။

အာဏာ၊ ေငြေၾကး၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈေတြၾကားက အဲဒီလူေတြဟာ ...
အာဏာ၊ ေငြေၾကး၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈေတြၾကားက အဲဒီလူေတြကိုပဲ ...
အာဏာ၊ ေငြေၾကး၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈေတြေၾကာင့္ပဲ .......
ထိတ္လန္႔စရာႀကီး ရက္စက္လွတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ လက္စတုံး ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနၾကတယ္။

ကမၻာႀကီးမွာ  လုပ္ၾကံမႈေၾကာင့္ တိတ္တဆိတ္ေသဆံုးသြားၾကရသူေတြ၊ သဘာ၀ေဘးေၾကာင့္ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ေသဆံုးၾကရသူေတြ၊ စစ္ပဲြေတြေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ရင္း မရႈမလွေသဆံုးၾကရသူေတြ ျပည့္ႏွက္လို႔ ေနၿပီ။ တိုက္ခိုက္မႈေတြနဲ႔ ပင္ပမ္းႏြမ္းလ် ေနတဲ့ႏိုင္ငံေတြ၊ လူေတြ လူေတြ .... သနားလိုက္တာ။ ဆုေတာင္းရုံကလြဲလို႔ ေထာက္ပံ့မႈတစ္စံုတစ္ရာေတာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ကိုယ္ဟာ၊ သနားၿပီးရင္း သနားေနမိတယ္။

အေျဖရွာမရတဲ့ ပုစၦာေတြ၊ အမွန္တရား လိုက္ရွာလို႔မေေတြ႕ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပရိယာယ္မ်ားလိုက္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ စဥ္းစားရတာ၊ သတင္းေတြဖတ္ရတာ ေခါင္းေတြလည္း မၾကည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သနားလြန္းမက သနားလာလြန္းေတာ့လည္း ကိုယ့္အနီးအနားက ေခြးေလးကိုပဲ အားတိုင္း အစားေတြခြံ႔ ခြံ႔ ေကၽြးေနမိေတာ့တာပဲ။ ေခြးေလးမွာ ရင္ျပည့္ေရာ့မယ္။ မယံုမရွိပါနဲ႔၊ ဒါ တစ္ကယ္ပါ။ အျပစ္တင္လိုက အျပစ္တင္သြားႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တာေတြ ပိုပို မ်ားလာၿပီး၊ မလုပ္ႏိုင္တာေတြပို ပို မ်ားေနတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္မွာ၊ မၾကည္တဲ့ေခါင္း၊ ေလးလံတဲ့ စိတ္ႏွလံုးကိုပိုက္လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေန႔ေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သလိုပဲ .. ျဖစ္သလိုေက်ာ္ျဖတ္ေနရေတာ့တာပါပဲ။

အန္တီစု ခရီးတစ္ေလွ်ာက္အဆင္ေျပ ေခ်ာ့ေမြ႔ပါေစ။
အားလုံး အျမန္ဆံုးေဘးရန္ကင္းရွင္းပါေစ။

-----------------------------------------------------------------

၁၉၈၀ ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ ေန႔၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းလွတဲ့ ဒါကိုတာတိုက္ခန္းအိုႀကီးအျပင္ဘက္မွာ ျဖစ္ပြြားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္က စိတ္ကူးယဥ္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔စရာ။ ကမၻာအေက်ာ္ၾကားဆံုးေရာခ့္စတားလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ဂၽြန္လင္ႏြန္ဟာ သတိမရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္နဲ႔ လဲေလ်ာင္းခဲ့ရပါၿပီ။ ထိပ္တံုးက်ည္ေတာင့္ ၄ေတာင့္က ေက်ာဘက္ကေနေဖာက္၀င္ခဲ့ၿပီ။ ဇနီးသည္ ယိုကိုအိုႏိုက လင္ႏြန္ရဲ႕ ဦးေခါင္းကို သူမရဲ႕လက္ေတြနဲ႔ေထြးေပြ႕ထားရင္းနဲ႔ပဲ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ဟစ္ေနခဲ့တယ္။

Read More

ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၂)

(၈)

“အလိုေလး ေလ..သမီး ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲကြယ္။ ခ်ဳပ္တာမွ မႀကာေသးဘူး။ ခက္တာပဲ”

တေန႔ ခိုင္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕ဘယ္ျပန္ ညာျပန္လွည့္ႀကည့္ေက်နပ္ေနစဥ္ ေမေမ အခန္းထဲ ၀င္လာတယ္ေလ။ ခိုင္ကလဲ ခိုင္ပဲ။ အက်ၤ ီအသစ္စက္စက္ကိုမွ ျဖတ္ေတာက္ကိုက္ညွပ္ၿပီလက္တိုလုပ္ပစ္ ၀တ္ႀကည့္ေနတာေပါ့။ ေမေမတို႔က လက္တိုမွ  ေပးမ၀တ္တာကို။ အိမ္ေစေတြမွ၀တ္ရသတဲ့။ အိမ္မွဳကိစၥလုပ္ေနရသူျဖစ္လို ့ လက္တို၀တ္မွ အဆင္ေျပတယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ုား၀တ္သလို မိခိုင္လဲ ၀တ္ခ်င္မိသည္။ ေမေမကေလ ၿဗစ္ေတာက္ ၿဗစ္ေတာက္ႏွင့္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနတာ မၿပီးဘူး။

“ဂုဏ္သေရရွိ မိေကာင္းဘခင္သမီးဆိုတာ အ၀တ္အစား၀တ္ရင္  ေလာ္လီ ဆန္းျပားမွဳ မရွိရဘူး" လို႔ တခ်က္လႊတ္ အမိန္ ့ေပးသြားတယ္ေလ။ ကြ်န္မခါးက အက်ၤ ီေလးကိုပါ ခြ်တ္ခိုင္းၿပီး ယူသြားေတာ့သည္။

Read More

အနားမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ

ဘ၀မွာ လူသားပီပီ စား ၀တ္ေနေရး အတြက္ ရုန္းကန္ရမည္။ 

အလုပ္ရွိမည္၊ ေငြေၾကးရွိမည္၊ 

အိမ္ေထာင္မိသားစုရွိမည္၊ ဇနီး ခင္ပြန္း ခ်စ္သူ ရွိမည္၊ မိတ္ေဆြရွိမည္။ 

ဒါေတြ ဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ ဒီလူအဖို႔ ဘယ္လုိေရွ႕ဆက္ရပါ့…..။ 

ဒီအေျဖကုိ နစ္ခ္ဟယ္လ္ ေဆး က ကၽြန္မကုိ ပါးပါးလ်ပ္လ်ပ္ေလး ခ်ျပခဲ့သည္။

xxxxxx

နစ္ခ္ဟယ္လ္ေဆး  စိတ္ေလေနသည္။ ကားကုိ ဘယ္ဆီေမာင္းရပါ့။ သူ အလုပ္လုပ္သည့္ ကုမၸဏီက အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖုိ႔ စဥ္းစားသည့္အခါ သူ႔လုိ လခမ်ားမ်ား လူႀကီး၀န္ထမ္းထက္ လစာနည္းနည္း လူငယ္ ၀န္ထမ္းအသစ္ေတြကုိ အစားထုိးေတာ့မည္။ ၁၅ႏွစ္လံုးလံုးအခ်ိန္ေတြ ဒီကုမၸဏီကို ေပးဆပ္ခဲ့ျခင္း၏ရလဒ္က အလုပ္ထြက္ရျခင္းပဲလား။ နစ္ခ္စိတ္ထဲ ခံျပင္းလွသည္။ ပုိဆုိးတာက ရုိးရုိးသားသား ႏွင္ထုတ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က ဘယ္လုိျဖစ္ပ်က္ခဲ့ ဆုိၿပီး အရက္မူးလြန္စဥ္က အျပစ္ေတြကုိ ခုမွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာခံ ရတာပါပဲ။ သူ႔အပိုင္ပစၥည္းေတြကုိ ပံုး သံုးပံုးႏွင့္ ယူသြားနုိင္သည္တဲ့။ ဒါဆုိလံုေလာက္ၿပီတဲ့။ ကားကုိေတာ့ အခုလ ေနာက္ဆံုးပတ္ထိ အသံုးျပဳႏုိင္ေသးသည္။ ဒီေတာ့လည္း ဒီကားတစ္စီးႏွင့္ပဲ စိတ္ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားရေတာ့မည္။ ကားကုိ ရပ္လုိက္၊ ဘီယာ တစ္ဘူးေမာ့ေသာက္လုိက္။ နစ္ခ္အတြက္ ဒီဘီယာဘူးေတြက မိတ္ေဆြထက္ ရင္းႏွီးမႈပုိေနက် အေဖာ္ေတြျဖစ္သည္။

`မင္းရဲ႕ထုတ္ကုန္ကုိ သိရမယ္၊ အလုပ္ထဲမွာ ပါစင္နယ္ကြန္ပ်ဴတာျဖစ္ျဖစ္၊ စာရြက္တစ္ရြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိ အလုပ္လုပ္ေန တယ္ဆုိတာ သိရမယ္၊ ေဖာက္သည္ကုိ သိရမယ္၊ သူတုိ႔ဆီက ရသမွ် အကုန္ သင္ယူရမယ္။ သူတုိ႔ ဘာလုိခ်င္တယ္ ဘာမလုိခ်င္ဘူး ဆိုတာ နားေထာင္ႏုိင္ရမယ္၊ ကြက္ေက်ာ္ႀကိဳျမင္ေနရမယ္။ အေျဖမရွိရင္ အေျဖကုိ ရွာကိုရွာရမယ္၊ ရွင္းရွင္းေလးပဲ……´။

မေန႔ကအထိ ေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့စကားအတုိင္း တစ္သေ၀မတိမ္း နစ္ခ္ အလုပ္ေတြလုပ္ႏုိင္ခ့ဲသားပဲ။ အခု……။

နစ္ခ္သိလုိက္ၿပီ။ ေထြးရႈပ္လိမ္ရစ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ အိမ္ကုိ ျပန္လာေတာ့ အံ့ၾသေၾကကြဲစရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုက ဆီးႀကိဳေနသည္။ အိမ္ထဲရွိသမွ် သူ႔ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းမွန္သမွ်က အိမ္ေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္မွာ ဖရုိဖရဲျပန္႔ၾကဲ ေနသည္။ အိမ္ကလည္း ေသာ့ေျပာင္းပိတ္ခံထားရၿပီ။ တံခါးရြက္က ေသာ့အိမ္က သူ႔ေသာ့တံကုိ မွတ္မိႏိုင္ ျခင္းမရွိေတာ့။ ကိုယ္ပုိင္လွ်ိဳ႕၀ွက္နံပါတ္ကုိလည္း သူ႔အိမ္တံခါးက ျငင္းဆန္ခဲ့ၿပီ။ ထူးဆန္းလွခ်ည့္။ မတတ္ႏိုင္။ ဇနီးသည္ ကက္သရင္းဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ဖုန္းမကုိင္။ ဒီေန႔ ငါအလုပ္ျပဳတ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာျပမယ့္ စကားတစ္ခြန္းကိုေတာင္ အခ်ိန္ေပး နားေထာင္မယ့္သူ မရွိ။ ပစၥည္းအစုအပံုေတြၾကားမွာ ဆက္တီတစ္ခံုကုိ ခ်ကာ အဲဒီခံုေပၚ ထိုင္လ်က္ အိပ္ရေတာ့သည္။ မနက္လင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပစၥည္းေတြခ်ေနတာျမင္သည္။ အိမ္ေျပာင္းလာတာျဖစ္မည္။ ဗုိက္အနည္းငယ္စူထြက္ေနသည့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိန္းမကုိ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕နစ္ခ္ ကူသယ္ေပးလုိက္သည္။ သူမ နာမည္က စမန္သာ။ ဓာတ္ပံုဆရာမ တဲ့။

“မင္း ငါ့ပစၥည္းေတြ ခဏၾကည့္ေပးႏုိင္မလား စမန္သာ”

စမန္သာက ျမက္ခင္းေပၚျပန္႔ၾကဲေနသည့္ ပစၥည္းေတြကုိ လွမ္းၾကည့္ကာ “အိုေက”တဲ့။ ၿပီးမွ သူ႔၀မ္းဗုိက္ကုိ သတိရသြားဟန္ႏွင့္ ဆိုသည္။

“အို မျဖစ္ေသးဘူး။ ကၽြန္မ ဒီက ဆရာ၀န္အသစ္နဲ႔ သြားေတြ႕ရဖုိ႔ ရွိေသးတယ္ရွင့္”

xxxxx

သူ႔ပစၥည္းေတြအနားမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္ ရိပ္သီရိပ္၀ွဲ လုပ္ေနတာ နစ္ခ္ ျမင္သည္။ ေကာင္ေလး နာမည္က ကင္နီ။ ကားေသာ့ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိ။ ေကာင္ေလး၏စက္ဘီးႏွင့္ စတုိးဆုိင္ေျပးရသည္။ ဆိုးတာက အေၾကြး၀ယ္ ကတ္ကလည္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကတ္ကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီ၊ အျပင္လူလုပ္လုိ႔မရမွန္း နစ္ခ္ သိပါသည္။ ကတ္ေပၚမွာ လက္မွတ္အတူ ရွိေနသည့္လူ၊ ကက္သရင္းပဲေပါ့။ ရက္စက္ပါေပ့။ ျပန္လာခ်ိန္မွာ သူ႔ကားေပၚလူတစ္ေယာက္က တက္ထုိင္ကာ ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေသာ့ေပ်ာက္ေနတဲ့ၾကားက ဘာနဲ႔ဘယ္လုိ ဖြင့္ေမာင္းပါလိမ့္။ ေပၚေပၚထင္ထင္ပဲ သူ႔ကားကုိ ခုိးေမာင္းသြားသည္။ နစ္ခ္ ေျပးလုိက္ေပမဲ့ မမီ။ ကားထဲက သူ႔အက်ီတခ်ိဳ႕ လမ္းမေပၚျပန္႔ၾကဲလ်က္။ ေနာက္ဆံုး ဒီျမက္ခင္းျပင္ကုိပဲ ယာယီအိမ္ လုပ္ရေတာ့သည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္စာ လွည့္သာ ထုိင္သာရွိေအာင္ ျပန္႔ၾကဲေနသည့္ပစၥည္းေတြကုိ အနည္းငယ္ ေနရာတက်ျဖစ္ ေအာင္ ေရႊ႕ေျပာင္းတပ္ဆင္ ေနရာခ်ရသည္။ ထုိင္စရာ အိပ္စရာ ထုိင္ခံုတစ္လံုး။ တပ္ဆင္ျခင္းအႏုပညာေအာက္မွာ ဘီယာတစ္ဘူး ထုိင္ေသာက္ေနခုိက္ ရဲတစ္ေပြ ေရာက္လာ သည္။ လူျမင္ကြင္းမွာ မဖြယ္မရာ မလုပ္ရဘူးတဲ့။ ေသာက္ ျပႆနာပဲ။

“ ကၽြတ္…ဒါ မဖြယ္မရာလား၊ က်ဳပ္အိမ္ေရွ႕ က်ဳပ္ဘာသာ ဘီယာထုိင္ေသာက္တာေလ”

မေက်မခ်မ္းနွင့္ အဲဒီရဲျပန္ထြက္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္ ရဲတစ္ေပြေရာက္လာျပန္သည္။ ဒါက သူ႔မိတ္ေဆြ ဖရန္႔ခ္ ပါ။

“ငါ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့တယ္၊ ငါ့မိန္းမကလည္း ထြက္သြားၿပီ…”လို႔ ေျပာျပလုိက္ေတာ့ ဖရန္႔က အံ့ၾသပံုမရ။ တစ္ေန႔ ဒီလုိပဲ ျဖစ္မွာ ေပါ့ဆုိသည့္ အရာရာကုိ ႀကိဳသိေနသလုိ မ်က္လံုး၀ါ၀ါေတြႏွင့္ စိတ္ပ်က္သလုိ ႏွစ္သိမ့္ခ်င္သလုိ ၾကည့္သည္။ နစ္ခ္က သူ႔ သေဘာထား ကုိ ရွင္းျပလုိက္သည္။

 “ဒါ ငါ့အိမ္ေလ၊ ငါ့ျမက္ခင္းေလ၊ ဒီေနရာေလးက ငါ့ေနရာေလးပါကြာ၊ ငါ ဒီဟာေတြကုိ ခ်န္မထားခဲ့ႏုိင္ဘူး၊ ငါ ဒီကေန ခြာမသြားခ်င္ဘူး”

“ေကာင္းၿပီ၊ ဒီည ဘယ္သူမွ ဒီဘက္ ကင္းမလွည့္ေအာင္ ငါ ၾကည့္ၾကက္လုပ္လုိက္မယ္”

ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ဖရန္႔ ကုိ ေက်းဇူးတင္စရာပဲ။ မနက္လင္းေတာ့ ဖရန္႔ ေရာက္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲ စာရြက္တစ္ရြက္ လာထည့္သည္။

“ဒီမွာ ထိုင္ေနရင္ စုတ္တီးစုတ္ပဲ့ပဲ ျဖစ္ေနမွာပဲ၊ ေရာ့ ဒီမွာ ပုိင္ဆုိင္မႈမရွိသူေတြကုိ ၅ ရက္နဲ႔ေနရာျပန္ခ်ေပးတယ္၊ လက္မွတ္ထိုးလိုက္၊ မင္းဆုိ သံုးရက္နဲ႔ရမယ္”

တယ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲ၊ အမ်ားသူငါထက္ အခြင့္အေရးပုိရေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္ေပါ့။ ခက္တာက ဒီေနရာေလး ကေန ခြာမသြားခ်င္။ အရာရာ ဒီေနရာမွာရွိသည္။ ကက္သရင္းခ်စ္သည့္ ငါးေလးေတြေမြးထားသည့္ ေရကန္လည္းရွိသည္။ ဒါ သူ႔အိမ္၊ အရာရာျမွဳပ္ႏွံရင္းႏွီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္တစ္လံုးကုိ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ရမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

“ငါ့ဟာေတြ ဒီဟာေတြေရာင္းပစ္ခဲ့ရမွာလား၊ ထုိက္သင့္သေလာက္ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ၿပီးမွ အရာရာကုိ ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၿပီး ဘ၀ကုိ ငါ အသစ္ျပန္စရမွာလား”

”မင္းရဲ႕စုတ္တီးစုတ္ပဲ့ပစၥည္းေတြ ေရာင္း မေရာင္း ငါစိတ္မ၀င္စားဘူး၊ သံုးရက္နဲ႔ ဒီပစၥည္းေတြ အၿပီးရွင္းမလား၊ ေထာင္ထဲ သြားမလားဆိုတာလည္း  ငါ မေမးေတာ့ဘူး”

ဖရန္႔စိတ္ဆိုးသြားၿပီ။ ဆုိးေလ ဆုိးေပါ့။ အိမ္ကို အပိတ္ခံရေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ ဒီလုိပဲ အိမ္ေရွ႕ ဒီျမက္ခင္းျပင္ေလးမွာ ေနလုိက္ရံုေပါ့။ ဒီမွာပဲ ေနဖိ႔ု နစ္ခ္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔။ သူ႔ပစၥည္းေတြအတြက္ အေစာင့္သေဘာ ကန္နီဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကုိ ေခၚထားရသည္။ ေတာ္ေတာ္လာတဲ့ ခ်ာတိတ္၊ ဘာေတြလုပ္ရမွာလဲ အရင္ေမးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေငြဘယ္ေလာက္ရမလဲတဲ့။ တစ္နာရီ ၄ေဒၚလာေပးမည္ ဆုိေတာ့ အရီဇုိးနားမွာ အလုပ္ေခၚေစ်းက အနိမ့္ဆံုး ၇ေဒၚလာနဲ႔ ၂၅ဆင့္ရွိတယ္တဲ့ ။ ၇ေဒၚလာနဲ႔တည့္သြားသည္။ နစ္ခ္ပုိင္ဆုိင္သည့္ ပစၥည္းေတြကို ကင္နီက ေရာင္းေပးရမည္၊ နစ္ခ္မရွိခ်ိန္မွာ အေစာင့္လုပ္ေပးရမည္။

“ဒါ ရွင့္ရဲ႕ ပထမဆံုး အေဟာင္းေရာင္းတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳလား”လုိ႔ စမန္သာက ေမးလာသည္။ စေနေန႔ဆုိ ေရာက္လာ တတ္တဲ့လူေတြကုိ သတိထား၊ သူတုိ႔ကေအာက္ေစ်းနဲ႔ မတရားေစ်းႏွိမ္ယူတတ္တယ္လုိ႔ သတိေပးလာသည္။ စမန္သာက အဲဒီလူေတြ ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသည္၊ ေဟာင္းေပမဲ့ ေကာင္းေနဆဲ ကင္မရာေတြ သူတုိ႔ဆီက ျပန္၀ယ္သံုးသည္တဲ့။

“မင္းဓာတ္ပံုျပပြဲလုပ္ဖူးလား”

“တခ်ိဳ႕တေလ ေရာင္းရဖူးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းသာလာမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ေျပာရဦးမယ္၊ ကၽြန္မ ေယာက္်ားက ကၽြန္မဆီက ဓာတ္ပံု၀ယ္ဖူးတယ္ရွင့္၊ ဒါနဲ႔ပဲ သူနဲ႔ဖူးစာဆံုတာ”

“ငါ့မွာ နေမာ္နမဲ့ အမွားေတြရွိခဲ့တယ္”လို႔ အစခ်ီကာ စမန္သာကုိ အတိတ္ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ေျပာျပျဖစ္သည္။

“အလုပ္ကိစၥ အေရာင္းအ၀ယ္တစ္ခု ၿပီးဆံုးသြားလုိ႔ ေအာင္ပြဲခံပါတီလုပ္တုန္းက လူတုိင္းရွန္ပိန္ေသာက္ၾကတယ္၊ ငါလည္း ေသာက္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ေသာက္မိလဲေတာ့ မသိဘူး၊ ရွယ္ရြန္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးအခန္းမွာ ငါတုိ႔ဆက္ေသာက္ျဖစ္တယ္၊ မိုးလင္း ေတာ့ ရွယ္ရြန္ထြက္သြားတယ္၊ မၾကာခင္ပဲ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးသမားေတြေရာက္လာၿပီး…ဟာ..ငါ မေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူး…..မင္းသိမွာပါ မင္းဘာသာေတြးၾကည့္ေတာ့…”

“ရွင္ တစ္ခုခု လုပ္မိခဲ့သလား…”

“မသိဘူး မသိဘူးကြာ၊ ငါသိတာက အဲဒီတုန္းက လူတုိင္းလက္ထဲမွာ ဖန္ခြက္တစ္လံုးစီရွိသလို င့ါလက္ထဲမွာလည္း ဖန္ခြက္တစ္လုးံရွိတယ္ဆိုတာပဲ”

ကၽြန္မ သြားသင့္ၿပီ ဆိုကာ စမန္သာ ထထြက္သြားသည္။ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းကူေနသည့္ ကင္နီ႔ကိုၾကည့္ကာ နစ္ခ္ေမးသည္။

“မင္းကိုအသံုးမက်ဘူးလုိ႔ မင္းအိမ္က ဘာလုိ႔ထင္တာလဲ ငါမသိဘူး၊ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းမွာ `ငါ´ဆိုတာ မ်ားေနလုိ႔ပါ၊ `ငါ´နည္းနည္းပဲလုိၿပီး `ငါတုိ႔´ဆိုတာ မ်ားမ်ားလုိတာ ဒါကုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကဘူး”

အေမသံုးခဲ့သည့္ ကင္မရာေလးကုိ နစ္ခ္မေရာင္းခ်င္။ စမန္သာ့ကုိ သတိရသြားသည္။ စမန္သာ့ကုိ ကင္မရာသြားေပးလုိက္ သည္။

“ေကာင္းေသးလားေတာ့မသိ”

“အို ဘုရားေရ အေကာင္းႀကီးပဲရွိေသးတယ္”

ကင္မရာေလးကုိ ႀကိဳက္ပံုရေပမဲ့ စမန္သာက ျငင္းသည္။ ငါမင္းကုိ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လုိ႔ပါလုိ႔ ေျပာရသည္။ စမန္သာက နစ္ခ္ ဘက္ကုိလွည့္ခ်ိန္ကာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုစမ္းရုိက္လုိက္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ဒီလုိင္လာ့လိပ္စာကုိ စံုစမ္းကာ နစ္ခ္သြားလည္သည္။ ေလာေလာဆယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေပၚေနသည္။ ခင္ပြန္းသည္က ပစ္ထားခဲ့လုိ႔ ကေလး သံုးေယာက္ႏွင့္ ဘ၀ကုိ ဆက္လက္ရင္ဆုိင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းကုိ ၾကည့္ကာ နစ္ခ္ မ်ားစြာ အံ့အားသင့္ရသည္။

“မင္း ဒီဟာေလးေတြကုိ ဘယ္လုိေျဖရွင္းလဲ၊ ေကၽြးေမြးရတယ္၊ ျပဳစုရတယ္၊ ေထာက္ပံ့ရတယ္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မဆံုးတဲ့ တာ၀န္ေတြေလ”

နစ္ခ္တကယ္အံ့ၾသေနသည္။ သူ႔မွာေတာ့ တစ္ကုိယ္စာပင္ တာ၀န္ယူႏုိင္ျခင္းမရွိ၊ အလုပ္ျပဳတ္၊ မိန္းမက အိမ္ကထြက္သြား၊ အိမ္က အပိတ္ခံရ။ အေရးအေၾကာင္းဆုိ မိန္းမေတြမွာ ေယာက္်ားေတြထက္ တာ၀န္ယူရဲတဲ့သတၱိ ပုိရွိေလသလားမဆိုႏုိင္။ ဒီလုိင္လာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားက သူ႔အာရံုထဲ ကပ္ၿငိပါလာသည္။ `အဆုိးမရွိဘဲ တစ္ေလွ်ာက္လံုးေကာင္းေနတာဟာ အေကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ အဆိုးေတြၾကံဳၿပီး အဆုိးေတြထဲမွာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာကမွ တကယ့္ ျပည့္၀တဲ့ အေကာင္း´   တဲ့။

အဆိုးေတြထဲမွာ ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။ ေလာေလာဆယ္ နစ္ခ္မွာ ဘီယာကုန္ေနၿပီ။ ညက ဘီယာေသာက္ဖုိ႔ ပုိက္ဆံမရွိေတာ့။ စတုိးဆုိင္ေရွ႕သြားၿပီး ေစ်း၀ယ္သူေတြဆီကေန ဘီယာတစ္ဘူးေလာက္ေပးဖုိ႔ မရွက္မေၾကာက္ ေတာင္းမိသည္။ ဘယ္သူမွလည္း သူ႔ကုိ အေရးမလုပ္ၾက။ သူ႔ေနရာေလးကုိ ျပန္လာခဲ့သည္။ ျမက္ခင္းေပၚျပန္႔ၾကဲေနသည့္ ပစၥည္းေတြကုိ ေဒါသထြက္ ထြက္ႏွင့္ ကန္ေက်ာက္ပစ္လုိက္သည္။ အိမ္ကေနလွမ္းျမင္ေနသည့္ စမန္သာက မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဆးလာတုိက္သည္။ ငါ ဘီယာတစ္ ဘူးေလာက္ ေသာက္ဖုိ႔လုိေနတယ္ေျပာေတာ့ စမန္သာက ဒီေဆးပဲေသာက္ပါ ပင္ပန္းတာေတြေလ်ာ့က်သြားလိမ့္မယ္တဲ့။

ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈ၊ အထီးက်န္မႈနဲ႔အတူ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့လက္ရွိခံစားခ်က္ေတြက စကားေတြ မွားယြင္းေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေလ သလား နစ္ခ္ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ၿပီ။

“မင္းကုိ စေတြ႕ကတည္းက ငါးမိနစ္အတြင္း ငါနားလည္ခဲ့တယ္၊ မင္းကမင္းခင္ပြန္းအတြက္ မင္းျမတ္ႏုိးတဲ့ဓာတ္ပံုသမားဘ၀ ကုိ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခ့ဲတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ သူက တအားေသာက္တယ္မုိ႔လား၊ ငါ့လုိပဲေလ၊ သူ႔ကုိ စိတ္ေျပာင္းသြားေအာင္ ေနရာအသစ္ ၀န္းက်င္အသစ္ေတြ မင္းဖန္တီးေပးတယ္၊ အဲဒါက ပုိေကာင္းသြားေအာင္လား၊ ပုိဆုိးသြားေအာင္လား၊ ဘယ္လုိမိန္းမမ်ိဳးက ဒီလူနဲ႔ ေနထုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲ”

မခ်ိတင္ကဲခံစားခ်က္ေတြ ဖိတ္လွ်ံထြက္က်ကုန္သည္။

“ဘာ… ဘာေျပာတယ္ ဘယ္လုိမိန္းမ ဟုတ္လား ဒါဆုိ ကၽြန္မက ဘာလဲ ဘာကုိ ဆုိလိုတာလဲ”

မ်က္ႏွာေတြနီျမန္းေဒါသထြက္လာသည့္ စမန္သာကုိ ၾကည့္ကာ နစ္ခ္ ေျပာခ်လုိက္သည္။

“မင္းအိမ္ခန္းလုိက္ကာေတြဆြဲတင္ဖုိ႔လုိၿပီ”

“ဘာလဲ တစ္ေန႔လံုး ေငးၾကည့္ေနတဲ့ အမူးသမားတစ္ေယာက္ရွိလုိ႔လား”

ဘာေတြျဖစ္ကုန္သလဲ နစ္ခ္မသိေတာ့။ စမန္သာက သူ႔ကုိ ဘီယာဘူးခြံေတြႏွင့္ ေကာက္ေပါက္ကာ ျပန္သြားသည္။ နစ္ခ္ ၀မ္းနည္းထိခုိက္ကာ က်န္ရစ္ခ့ဲသည္။ သူ႔အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့။ ဘယ္အရာမွလည္း မရွိေတာ့၊ ေသာက္စရာ ဘီယာေလး တစ္ဘူးေတာင္မွ မရွိေတာ့၊ ရွိရင္ေကာ ေသာက္ခ်င္ဦးမွာလား မသိေတာ့။ ဘယ္လုိ ဘယ္ပံု အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ မသိေတာ့။ ဘာမွ မသိေတာ့ဘဲ အိပ္ရာကႏိုးထလာခ်ိန္မွာ ကင္နီက သူ႔ပစၥည္းေတြကုိ မ်ိဳးတူတာ မ်ိဳးမတူတာ ခြဲျခားကာ စနစ္တက်ေနရာခ်ေပးထား သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ၀ယ္တဲ့သူေတြအတြက္ လြယ္ကူေအာင္လုပ္ေပးထားတာလုိ႔ ကင္နီေျပာသည္။  ဖရန္႔ေရာက္လာကာ ပစၥည္းေတြကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈ ၀ယ္ယူအားေပးေနၾကသည့္ လူေတြကို ၾကည့္ရင္း နစ္ခ္ကုိ ေျပာသည္။

“မင္း သူတုိ႔ကုိ သြားခြင့္ျပဳလုိက္ၿပီေပါ့…”

“ဒါေပါ့ အဆံုးေတာ့ အားလံုး သြားရမွာပဲေလ” ကၽြမ္းက်င္စြာ ေစ်းေရာင္းေပးေနသည့္ ကင္နီ႔ကို ေငးၾကည့္ကာ ကက္သရင္းဆီဖုန္းေခၚမိသည္။ ဖုန္းက ကိုင္မည့္သူမရွိ။ မက္ေဆ့ခ်္အသံထားခဲ့လုိက္သည္။ “ကက္သရင္း အခု ငါ ဒါေတြကုိ မစြဲလမ္းေတာ့ဘူး၊ အားလံုးကုိ သြားခြင့္ျပဳလုိက္ၿပီ၊ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ ငါ့ကို ေခၚလုိက္ပါကြာ”။

စမန္သာ့ဆီသြားကာ ညက စကားေတြကေတာက္ကဆတ္ျဖစ္ခဲ့တာကုိ ေတာင္းပန္ရသည္။ သူမခင္ပြန္း ေရာက္လာေတာ့ မည္လိ႔ု စမန္သာေျပာျပခဲ့သည္။ ၀မ္းသာစရာပဲ။ ကက္သရင္းေရာ သူ႔ဆီ ဘယ္ေတာ့ ေရာက္လာမွာလဲလို႔ ေတြးကာ နစ္ခ္ ရင္ေတြ ခုန္လႈပ္သည္။ စမန္သာက ကင္မရာစမ္းၾကည့္ရင္း ရုိက္ခဲ့သည့္ သူ႔ပံုကုိ ခုမွ ေပးလာသည္။ ပံုေအာက္မွာ စာတန္းတစ္ခုေတြ႕သည္။ အရာရာ မဆံုးရံႈးေသးပါဘူး တဲ့။ နစ္ခ္ အားတက္သြားသည္။ အလုပ္ကေတာ့ ဆံုးရံႈးခဲ့ၿပီ။ မဆံုးရံႈးေသးတာ ဒါျဖင့္ ..ကက္သရင္းျဖစ္မွာေပါ့။

ဖရန္႔အလုပ္ရွိရာ ရဲစခန္းကုိ လုိက္သြားသည္။ ဖရန္႔က ခဏေစာင့္ပါဆုိကာ အတြင္းခန္းထဲ ၀င္သြားသည္။ စားပြဲေပၚက ဖရန္႔ရဲ႕ဖုန္းျမည္လာသည္။ ၾကည့္မိသြားသည့္မ်က္လံုးေတြကုိ ေဖာက္ထုတ္ပစ္ခ်င္သည္အထိ မုန္းတီးစက္ဆုပ္သြားသည္။ ဖုန္းေခၚသူက ကက္သရင္း။ အရာရာအခုပဲ ဆံုးရံႈးသြားၿပီ။ စမန္သာ့စကား မမွန္ႏိုင္ေတာ့။ ဖရန္႔၀င္လာေတာ့ စိတ္ေတြထိန္းမရဘဲ လက္သီးႏွင့္ပစ္ထိုး မိသည္။ ဘယ္ရမလဲ ဖရန္႔က လူဆိုးေတြကုိ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ဖမ္းဆီးႏုိင္သည့္ ရဲပဲ။ နစ္ခ္လက္သီးေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ေပါ့။ နစ္ခ္လက္ ေတြကုိ ျပန္ခ်ဳပ္ထားႏုိင္သည္။

“မိန္းမေတြက ေသာက္ၿပီး အလုပ္မလုပ္တဲ့သူနဲ႔ မေသာက္ဘဲ အလုပ္လုပ္တဲ့သူ ဘယ္သူ႔ကုိ ပုိေၾကြမယ္ထင္လဲ၊ ကက္သရင္း က ပုိေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ ထုိက္တန္တာ”တဲ့။

ဖရန္႔စကားေတြက နစ္ခ္ရင္ကုိ ျမားနဲ႔တည့္တည့္ပစ္ခြင္းလုိက္သလုိ၊ ရင္တစ္ျပင္လံုး စူးနစ္ေအာင္ နာသည္။ ေတာ္ေသး တာေပါ့၊ `မင္းမိန္းမ ကက္သရင္းက မင္းထက္ပုိေကာင္းတဲ့ ငါ့လုိလူနဲ႔မွ ထုိက္တန္တာ´လုိ႔ တုိက္ရုိက္မေျပာတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရဦးမည္။ နာေနတဲ့သူ႔ရင္ကုိ ျဗန္းျဗန္းကြဲထြက္သြားေအာင္ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့ေသးသည္။

“မင္းနဲ႔ ကက္သရင္း အတူအိပ္ခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ၊ ၿပီးေတာ့ ကက္သရင္းကုိ ေပ်ာ္ရ႕ဲလားလုိ႔ မေမးခဲ့တာ ဘယ္ ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ”တဲ့။

“မင္းက မူးဖုိ႔ပဲ သိတဲ့လူ၊ မူးၿပီး ရွယ္ရြန္နဲ႔အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ မင္းကုိ ခ်စ္ေနေသးတယ္လုိ႔ေတာ့ ကက္သရင္းက ေျပာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ အခု မင္းကုိ ကြာရွင္းခ်င္ၿပီတဲ့၊ ဒီမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ သူ႔လက္မွတ္ပါၿပီးသား..ေအာ္ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကုိလည္း သူတစ္ ေယာက္တည္း အပုိင္လုိခ်င္တယ္တဲ့၊ ဒီထဲမွာ သံုးစြဲဖုိ႔ေငြတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္…”

xxxxxxxx

အရာအားလံုး ဆံုးရံႈးလုိက္ရသည့္အခါ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ေျဗာင္းဆန္သြားမွာပါလိမ့္….ကၽြန္မ ေတြးထိတ္ ကာ နစ္ခ္ရဲ႕ေၾကကြဲမ်က္ႏွာကုိ ဘယ္လုိ ဆက္ၾကည့္ရမယ္မွန္း မသိတတ္ေတာ့ပါ။ မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရသည့္ နစ္ခ္ ပံုစံကေတာ့ ဘာမွမရွိေတာ့သည့္ သူ႔ဘ၀အေျခအေနအေပၚ တည္ၿငိမ္စြာလက္ခံယူလုိက္ၿပီ ဆိုတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူက ေျပာလုိက္ေသးသည္။

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ လုိ႔ ငါ့မိန္းမကို ေျပာလုိက္ပါ”တဲ့။ မိမိရဲ႕အားနည္းခ်က္ကုိ မိမိဘာသာ သိရွိသေဘာေပါက္သြားသူအဖုိ႔ ေတာင္းပန္စကားကလြဲၿပီး တျခားစကား ဆုိဖြယ္မရွိေတာ့ၿပီပဲ။

ဘီယာ၀ယ္ေနက် စတုိးဆိုင္ေလးေရွ႕ နစ္ခ္ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဘာမွမရွိေတာ့သည့္ဘ၀ကုိ စိတ္နာနာႏွင့္ ဘီယာရည္ေတြထဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေရစုန္ေမ်ာ နစ္ျမွဳပ္ပစ္လုိက္ေတာ့မလား။

ေျခလွမ္းေတြ တစ္ခ်က္တုံ႔ခနဲျဖစ္သြားေပမဲ့ နစ္ခ္က စတုိးဆုိင္ကုိ လ်စ္လ်ဴရႈေက်ာခုိင္းကာ ဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။ နစ္ခ္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ကၽြန္မ စိတ္မပူေတာ့ပါ။ ေလာေလာဆယ္ သူ႔မွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ေပမဲ့ တစ္ေန႔ အရာရာသူ႔ဆီ ျပန္ေရာက္လာေအာင္ နစ္ခ္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္လုိ႔ ကၽြန္မ ယံုၾကည္လုိက္ပါသည္။ အခု သူ႔ဆီက ထြက္သြားၾကသည့္အရာေတြထက္ ပုိၿပီး သစ္လြင္ ေတာက္ပမည့္ အရာရာေတြေပါ့။

ဂ်ဴနီယုိ

Film – Everything Must Go

Cast – Will Ferrell ( Nick Halsey )

         Rebecca Hall( Samantha )

         Michael Pena ( Frank)

(Family မဂၢဇင္း၊ ဒီဇင္ဘာ)

Read More

အနႏၱငါးျဖာ မွတ္စရာ

photo from :

တို႔ဗမာ.. အနေႏၱာ  အနႏၱ .. ငါးပါးကို  .. ကိုယ္ေရတင္.. ရိုေသလွ်င္ ဆင္းရဲျခင္း.. ကင္းကြာ .. 
ဘုရားနဲ႔ တရားေတာ္ ရဟန္းသံဃာ .. မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ သင္ႀကားတဲ့ ဆရာ..
ယုံႀကည္စြာ ..ၿပဳစုႀကပါ.. ပုပုရြရြ..သတိေပးခ်င္တာ..။ 

ေန႔တိုင္းသာ ညတိုင္းသာ .. လက္ဆယ္ျဖာ ..ဦးထိပ္တင္မိုးကာ  ရွိခိုးလို႔  ၀ႏၵနာ . ပူေဇာ္ႀကဖို႔ အမ်ိဳးသား… တို႔ ဗမာ….။..

ဂါရ၀တရား..ထာ၀ရထား .. မမွားႀကဖို႔ရာ.. စြဲၿမဲႀက မလြဲေအာင္သာ.. မ်ိဳးရိုးဇာတိပါ..
မေသြတမ္းမွတ္ႀကပါ..ေရႊက်မ္း ျမတ္ဘုရာ့အလာ အနႏၱငါးျဖာမွာ.. 

လင္းထင္စြာ ရွိရင္း ေဒသနာ…

ရဟန္းေတာ္ ေတြ႔ရင္ … ၀တ္ခ်ပါ .. ဖိနပ္ကို ခြ်တ္ကာ လူေရွ႔မွာ .. စိတ္မမွားနဲ႔  အရိပ္မ်ားလဲ  ေျခနင္းမိ  ေရွာင္ကြင္းပါ..။
ကိုယ္က်င့္ တရားျဖင့္  လူတိုင္းရွိတာ အမွန္ပါ ..
ဗိုလ္စိတ္ေပါက္ကာနဂိုစိတ္ေပ်ာက္လာ  စဥ္းစားႀကဖို႔  ..အမ်ိဳးသားတို႔ဗမာ..

အေဖ အေမ ဆုံးမရင္ ပယ္တာ..
တို႔ေရာ..သူသူငါငါ  ..မွားယြင္းခ်က္ေတြ ..ျပင္ႀကေစရာ. 

ေစတနာထားတဲ့သူပါ..ႏိုးေဆာ္ႀကဖို႔  မ်ိဳးႏြယ္စစ္ေတြ႔ပါ….။

ဒီသီခ်င္းကို ေခတ္ေဟာင္းအဆိုေတာ္ ေမစိန္က သီဆိုထားပါတယ္။သီခ်င္းေရးဆရာကိုေတာ့ မသိရပါဘူး။ သီခ်င္းစာသားထဲမွာ ပါသလိုဘဲ ကြ်န္မတို႔ ဗမာ လူမ်ိဳးေတြဟာ မ်ိုးရိုးေကာင္းတဲ့ သာကီ၀င္ ေတြက ဆင္းသက္လာတာပါ။

ဘုရား တရား သံဃာ၊ ဆရာမိဘ ဆိုတာ အနေႏၱာ အနႏၱ ငါးပါးမွာ ပါ၀င္တာမို႔  မ်ိးရိုးဇာတိျမင့္ျမတ္သူမ်ားဟာ ရိုေသစြာ ၿပဳစုလုပ္ေႀကြးႀကပါ ေန႔ေန႔ညည လက္ဆယ္ျဖာ ဦးထိပ္တင္မိုးလို႔ ကံေတာ့ႀကပါ ဒုကၡဆင္းရဲဲျခင္းက  လြတ္ကင္းခ်မ္္းသာႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတာ  ဘုရားေဟာရွိပါတယ္။လို႔ သီခ်င္းမွာ ဆိုထားပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အေရးဆုံးႀကီးအခ်က္က လမ္းမွာျဖစ္ေစ တေနရာရာမွာ ျဖစ္ေစ သံဃာ တပါးပါးနဲ႔ ေတြခဲ့သည္ရွိေသာ္ သံဃာရဲ႔ အရိပ္ကိုေတာင္ မနင္းမိေစရန္ ေရွာင္ကြင္းသြားလာႀကရပါမယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေကာင္းတေယာက္ရဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားအစစ္အမွန္ပါ။ ဗိုလ္စိတ္ေပါက္ နဂိုစိတ္ေပ်ာက္လို႔ တလႊားလႊား မထီတထီ မေရွာင္ကြင္းပါႏွင့္ လို႔ သီခ်င္းေရးဆရာက ဆိုခ်င္တာပါ။

VOA ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ သူယုံႀကည္ရာက႑တခုမွာ ဆရာ ဦး၀င္းထြဋ္ေဇာ္ ကလည္း ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူယုံႀကည္တာေတြ တခန္းတနားေျပာသြားပါၿပီ။ လူငယ္ေလးမ်ား မွတ္သားစရာေတြပါဘဲ။ တိုင္းျပည္ ျပဳစု ပိ်ဳးေထာင္ရာမွာ အတုခိုးမမွားဖို႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဆီက ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳမွာ အလြန္အကြ်ံ ပုံုတူကူးမခ်ဘဲ မိမိယဥ္ေက်းမွဳကို တဘက္က ထိမ္းသိမ္းရင္း  အတုယူသင့္သည္ကိုသာ ယူဖို႔ ေျပာဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။

ဒီေလာက္လဲ ဗိုလ္စိတ္ မေပါက္ႀကပါနဲ႔ လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။

ကြ်န္မတို႔ဟာ တခါတရံ သံဃာကို ျပစ္မွားမိႀကပါတယ္။ သကၤန္းႀကီးတလႊားလႊား နဲ႔ ဟိုေခ်ာင္တိုး ဒီေခ်ာင္တိုး ဆိုင္ကယ္စီး ဘာစီး ညာစီး အေနအထိုင္ မဆင္ခ်င္ဘူး။ မာတုဂါမေတြနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနတယ္ရယ္လို႔ ကရုဏာ စကားနဲ႔ ျပစ္တင္မိႀကတယ္။

ဒါက သူ႔အပိုင္းေလ။ သူ႔အျပစ္နဲ႔ သူ ဘဲ။ ကြ်န္မတို႔ က သကၤန္းကို ရိုေသႀကရမယ္။

ဆဒၵန္ဆင္မင္းဟာ ျမွားဒဏ္ရာေႀကာင့္စိတ္ဆိုးျခင္းျပင္းစြာ နဲ႔ သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္ ေျပးလာေပမဲ့ လိမၼာပါးနပ္တဲ့  ေသာႏုတၳိဳမုဆိုးဟာ  သကၤန္းကို အကာအကြယ္ယူ ရံုထားတာမို႔ သကၤန္းအရွိန္အ၀ါေႀကာင့္  ကိုယ္ရွိန္သပ္ၿပီး လက္တံု႔ျပန္ျခင္းမၿပဳခဲ့ပါဘူး။ သာသနာအပက အဟိတ္တိရိစၦာန္ဘ၀မွာ ရွိေသးတဲ့ ဆဒၵန္ဆင္မင္းကေတာင္ ဒီေလာက္ အသိတရားရွိေနေသးရင္ သာသနာတြင္းက ကြ်န္မတို႔ လူသားစင္စစ္ႀကီးေတြဟာ သံဃာ ဆိုတဲ့ အရွိန္အ၀ါနဲ႔ သကၤန္း ဆိုတဲ့ အရွိန္အ၀ါနဲ႔ သံဃာ ေတြကို ဘယ္လို အေႀကာင္းျပခ်က္ မ်ိုဳးႏွင့္မွ အႏၱရယ္ေပးဖို႔  မသင့္ပါဘူး။  ေပးရင္လည္း ေပးသူကသာ အျပစ္ႀကီးပါတယ္။ အင္မတန္ ေႀကကြဲစရာသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တန္ေဆာင္တိုင္ညဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အက်ည္းတန္တဲ့ည ေႀကကြဲညျဖစ္သြားရတာကိုလည္း  စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

ကြ်န္မက ၿဖိဳးၿဖိဳးကို တန္ေဆာင္တိုင္ ညရဲ႔ အလွအေႀကာင္း  အမ်ိဳးမ်ိဳး စာဖြဲ႔ ေျပာျပခဲ့တာ ခုဆိုရင္ အေႀကာင္းအရာ တခုတိုးသြားျပန္တာေပါ့။ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ အမွားကိုသိရင္ သိတဲ့ေန႔ဟာ အမွန္ကို ေရာက္တဲ့ေန႔ပါ။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႔ အျပစ္ေတြကို ယေန႔ပင္ ေဆးေႀကာသုတ္သင္ ၿပဳျပင္ လိုက္ႀကရေအာင္လား။      ။

ခင္ေမသစ္

Read More