ကိုယ့္ရဲ႔ဇနီးမို႔လို႔ေပါ့

အိပ္မရတဲ့ညေတြ မရွိတာၾကာခဲ့ပါၿပီ ..
ဒီေန႔ ေတာ့ အေစာၾကီးပဲ မနက္ ေတာ္ေတာ္ေစာေစာၾကီး မ်က္စိကျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ျပန္အိပ္လို႔မရ ..
ခန္းဆီးစေနာက္ကြယ္က ပါးလ်ားလ်ား ေကာင္းကင္ရဲ႔အလင္းက ေဆာင္းအကုန္ေန႔ေတြထဲမွာ ထူးထူးကဲကဲ ပိုလင္းလို႔ေနရဲ႔ .. ႏွင္းေတြမ်ား က်ေနျပန္ၿပီလား ..
ႏွင္းက်တဲ့ေန႔ေတြဆို ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးက လင္းထိန္ေနတတ္တယ္၊
ႏွင္းမက်တဲ့ညေတြအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရင္ ညလယ္တစ္ေရးႏိုးခ်ိန္ ေကာင္းကင္ၾကီးကအလင္းေတြပိုကဲေနၿပီဆို ႏွင္းက်ေနၿပီဆိုတာ သိႏိုင္တယ္၊
ခန္းဆီးစကို ဆြဲဖြင့္ရင္း ေကာင္းကင္ၾကီးကို ခိုးအၾကည့္ .. အိုး .. ျမဴေတြ ..
ျမဴေတြ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးျပည့္လို႔ ..
ႏွင္းကေတာ့ မက်ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ေႏြဦးရာသီထဲျဖည္းျဖည္းတိုး၀င္ေနၿပီကိုး ..

ခန္းဆီးစကို အဆံုးထိဆြဲဖြင့္ထားၿပီ အိပ္ရာထဲက ေငးရင္း သူ႔ကို ေျပာျပတယ္၊ ၾကည့္ပါဦး ဟိုမွာ ျမဴေတြဆိုေတာ့ အဆံုးထိပိက်ေနတဲ့သူ႔ရဲ႔ မ်က္ခြံေတြ အႏိုင္ႏိုင္ဆြဲဖြင့္ရင္း လွမ္းၾကည့္တယ္၊ “အင္း ဟုတ္ပါရဲ႔ ျမဴေတြ”တဲ့ .. ၿပီးေတာ့ စကၠန္႔မဆိုင္းျပန္အိပ္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ၊
ကြ်န္မက “ျပန္အိပ္လို႔မရဘူး” လို႔ ထပ္ေျပာေတာ့ မ်က္ခြံေတြကိုမဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္ ေမွးစင္းစင္းနဲ႔ ကြ်န္မကို ၾကည့္ရင္း “ပံုေျပာျပရမလား”တဲ့၊ ေလသံက ဗလံုးဗေထြးနဲ႔၊ ဒီလိုေလသံမ်ဳိးနဲ႔ ဘာပံုျပင္ကို ဘယ္လိုနားေထာင္ခ်င္ေအာင္ေျပာမွာတဲ့လဲ၊ နားမေထာင္ခ်င္ပါဘူး၊
ကြ်န္မက “ဟင့္အင္း”လို႔ ဆိုေတာ့ သူ၀မ္းသာသြားပံုနဲ႔ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊
ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္မ သူ႔ကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္လာေရာ ..
“နဲ႔နတ္ဒဲ့ .. ကြ်န္မကိုခ်စ္လား”လို႔ ေမးလိုက္တယ္၊
သူေျဖပါတယ္ .. “ခ်စ္တယ္၊ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္” တဲ့
ဒါနဲ႔ ကြ်န္မ ထပ္ေမးတယ္၊ “ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာလဲ” လို႔
သူလဲ ထပ္ေျဖပါတယ္၊ “ဟိုး .. အေပၚထပ္က ပန္းပြင့္ေလးေတြကေန ကုိယ္တို႕ပန္းအိုးထဲကို တိုက္ရိုက္က်ေတာင့္က်ခဲ မ်ဳိးေစ့ေလးေတြက်လာတယ္မလား၊ အဲဒီလို မ်ဳိးေစ့ေတြက ပန္းပင္ေတြထပ္ေပါက္လာၿပီး .. ပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးေတြပြင့္လာတာေလ .. ဟန္နီ သိတယ္မဟုတ္လား.. အဲဒီပန္းပြင့္ေလးေတြကေန ပန္းပင္ေတြအမ်ားၾကီး ပြားလာဦးမွာ ပန္းပြင့္ေတြပြင့္လာဦးမွာ .. အဲဒီေလာက္ခ်စ္တယ္” တဲ့ .. အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနေပမဲ့ စီကာပတ္ကံုးရွင္းျပေနတဲ့ သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း တဟီးဟီး ကြ်န္မကရယ္ေတာ့ သူကလဲ ရယ္တယ္၊
ကြ်န္မက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ေသးဘူး .. “ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခ်စ္မွာလဲ” လို႔ ထပ္ေမးလိုက္တယ္၊
သူက သူ႔ဘ၀ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိခ်စ္မွာပါ တဲ့ .. စဥ္းစားဟန္ျပဳၿပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္းေျဖတယ္၊ အမွန္က သူ အရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနတဲ့ပံုစံပါ၊
ေနာက္ ကြ်န္မ ထပ္ေမးျပန္ပါတယ္၊ “ဘာျဖစ္လို႔ ခ်စ္တာလဲ”ဆိုေတာ့ ...
သူ ေျဖတယ္ .. “ကိုယ့္ရဲ႔ဇနီးမို႔လိုေပါ့” တဲ့ ..
ကြ်န္မျဖင့္ ဘာဆက္ေမးလိုက္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး၊ ကြ်န္မက ဘာေမးရမလဲ၊ ဘာေမးခြန္းနဲ႔ ဆက္ေနာက္ရမလဲ စဥ္းစားရင္းခဏေလးပဲ ျငိမ္ေနမိေသးတယ္၊ သူ က ..ရႈး... ရႈး...နဲ႔ ခပ္တိုးတိုး ေဟာက္သံျပဳတယ္၊ သူ တကယ့္ကို ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ကြ်န္မ ထပ္ေမးလဲ ေျဖမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္မလဲ ျပန္အိပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရေတာ့တယ္။