Twilight ဇာတ္လမ္းတြဲေတြနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္လာခဲ့တဲ့မင္းသမီးငယ္ေလး ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ (Kristen Stewart) အရြယ္ေရာက္လာပါၿပီ။ လက္ထပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ကေလးေမြးဖြားဖို႔လည္း အသင့္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ Twilight ဇာတ္လမ္းတြဲရဲ႕ Breaking Dawn အပိုင္း ၁ ကဇာတ္၀င္ခန္းထဲမွာပါ။ Breaking Dawn Part 1 (အရုဏ္ဦးကိုခ်ဳိးဖ်က္ျခင္းပထမပိုင္း)ကို လာမယ့္ႏို၀ဘၤာလမွာ ျပသပါေတာ့မယ္။ နယူးေယာက္တိုင္းမ္ အယ္ဒီတာ လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ့္ရဲ႕ အေမးအေျဖမွာTwilight မင္းသမီးေလး ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္က Breaking Dawn ဇာတ္ကား အေၾကာင္းေတြလည္း ေျဖသြားခဲ့ပါတယ္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : လူတိုင္းက မင္းကို Twilight ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက အမ်ဳိးသမီးသူရဲေကာင္း ဘယ္လာစြမ္းန္(Bella Swan)အျဖစ္ပဲသိေနၾကတယ္။ ဘယ္ပရိသတ္ေတြက မင္း ကေလးဘ၀ထဲက သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကို မသိၾကတာလဲ။ မင္း ဘယ္လိုစတင္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာလဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : အဲဒါထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ေက်ာင္းမွာ သရုပ္ေဆာင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးကလူက ကၽြန္မပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းမွာသီခ်င္းေတြဆိုဖို႔ ဖိအားေပးခံရဖူးတယ္။ ကၽြန္မ ဟီဘရူးဘာသာနဲ႔ ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီသီခ်င္းမ်ဳိးဆိုရတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြရဲ႕မီးထြန္းပြဲေတာ္“ဟာႏူကာ”မွာ သီဆိုၾကတဲ့သီခ်င္းမ်ဳိးေလ။ ဒါေပမယ့္ ဟာႏူကာမီးထြန္းပြဲေတာ္ ကၽြန္မတစ္ခါမွမႏႊဲဖူးဘူး။ ကၽြန္မႀကီးျပင္းလာပံုေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရြးခ်ယ္ဆိုျဖစ္ပံု၊ သံၿပိဳင္သီဆိုရမယ့္ေနရာေတြမွာပါ၀င္ျဖစ္ပံုကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ကၽြန္မဆိုျဖစ္တဲ့သီခ်င္းက သာမန္ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ စကားလံုးေတြေတာင္ ေသခ်ာအလြတ္မရေတာ့ပါဘူးရွင္၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ဆိုခဲ့ရတာ၊ ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းက အရွည္ႀကီးပဲ၊ တကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းလွတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ေအးဂ်င့္နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တာ။ သူက ပရိတ္သတ္ထဲမွာေလ၊ ကၽြန္မ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ကေပါ့။ ကၽြန္မ အသက္ ၉ႏွစ္မွာ ပထမဆံုးရုပ္ရွင္ “The Safety of Objects” ကိုရိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာေတြေရာရိုက္ခဲ့ေသးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရွင္ေတြကိုပဲ တန္းရိုက္ျဖစ္ခဲ့တာလား။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာႏွစ္ခုရိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုက Porsche ကားေၾကာ္ျငာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာမွာ သရုပ္ေဆာင္တာေရာ၊ တီဗီမွာသရုပ္ေဆာင္တာပါ လံုးလံုးမျဖစ္ထြန္းခဲ့ဘူး။ ကေလးအစီအစဥ္ေတြမွာသရုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးအမ်ဳိးအစားမဟုတ္ခဲ့ဘူးရွင့္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : ၁၉၉၉ မွာ ဒါရိုက္တာေဒးဗစ္ဖင္းန္ခ်ာက မင္းကို Panic Room မွာ ဂ်ဳိဒီေဖာ္စတာရဲ႕သမီးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေစခဲ့တယ္ေနာ္။ သူက ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျပန္ရိုက္တတ္တဲ့သူမ်ဳိး၊ အဲဒီေတာ့ အခက္အခဲေတြ႔ခဲ့လား၊ ကေလးဆိုေတာ့ေလ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္: အႀကိမ္၈၀ေလာက္ျပန္ရိုက္ခဲ့ရတာကို ဘာလြဲေနမွန္း ကၽြန္မ သေဘာမေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္စရာေတာ့အေကာင္းသား။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာဆို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူမိတာက Panic Room က ဇာတ္၀င္ခန္းေတြပါ။ ကၽြန္မက ေသြးခ်ဳိေရာဂါသည္ေလး၊ တက္တတ္တယ္။ အဲဒီရိုက္ကြင္းေတြတုန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါရိုက္တာမ်ား ကၽြန္မမ်က္လံုးထဲက ေသြးေၾကာေတြ အကုန္ျပတ္ထြက္သြားခဲ့သလိုပဲ။ ဒါေပမ့ဲ ေအးေဆးပါ။ ကၽြန္မ ရယ္ရယ္ေမာေမာအလုပ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းမွာ ေယာက်္ားေလးလို အမူအက်င့္ေတြရွိတယ္။ ထူးျခားေနတာေပါ့။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္: ကၽြန္မမွာ အစ္ကိုေတြရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေယာက်္ားဆန္တဲ့အမူအက်င့္ေတြ ရွိေနတာ။ ကၽြန္မငယ္တုန္းကဆို မိန္းကေလးဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လံုး၀ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့အထိပဲ။ ကၽြန္မက ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ … မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ကၽြန္မ မိန္းကေလးပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒါျပန္ေျပာရတာကိုေတာင္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္တုန္းပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : ဒါေပမဲ့ အဲဒါေလးကပဲ တျခားသရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ မတူကြဲျပားေနတာေလ။ ေယာက်္ားဆန္တဲ့စရုိက္ေလးကပဲ လူေတြ ပိုၿပီးစိတ္၀င္စားေနေအာင္လုပ္ခဲ့တာကြဲ႕။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : တကယ္ပါပဲရွင္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မသိတာက ကၽြန္မအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ Twilight က ဇာတ္ညႊန္းေတြဖတ္တယ္။ စာအုပ္မဖတ္ရေသးခင္ ဇာတ္ညႊန္းေတြအရင္ဖတ္ခဲ့ရတာ။ စာအုပ္မဖတ္ခင္ အသံစစ္ေဆးမႈေတြ တကယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ ရုးေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ရပ္မ်ဳိးပဲ။ သင္ခန္းစာသံုးႏွစ္စာေလာက္ရွိေနတဲ့ စာအုပ္ေလးအုပ္လံုး ေသခ်ာကို ဆုတ္ျဖဲခဲ့ေသးတယ္။ အစတုန္းက Twilight က ႀကီးက်ယ္တဲ့ကိစၥႀကီးလို႔ ကၽြန္မ မသိခဲ့ပါဘူး။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : Breaking Dawn မွာ သဘယ္လာနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ အက္ဒ္၀ါ့ဒ္လက္ထပ္ၾကတယ္။ မဂၤလာပြဲကဘယ္လိုလဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့ရွင္။ အဲဒါ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးမဂၤလာပြဲျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းမဂၤလာပြဲမ်ဳိး၊ အဲဒီဇာတ္၀င္ခန္း မဂၤလာ၀တ္စံုရေတာ့ စမ္း၀တ္ၾကည့္တယ္။ က်ပ္လိုက္တာရွင္၊ ကၽြန္မကိုယ္က တြန္႔လိန္ေကာက္ေကြးေနေရာ၊ ေနာက္ ျပင္တယ္၊ စမ္း၀တ္တယ္။ တစ္လွည့္စီျပင္လိုက္ ၀တ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွ အဲဒီ၀တ္စံုဒီဇိုင္းလက္စသတ္ႏိုင္ခဲ့တာ။ တကယ္ေတာ့ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့၀တ္စံုေပါ့ရွင္။ Twilight စာအုပ္မွာ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးထဲက ပရိတ္သတ္ေတြ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ၾကတဲ့ တကယ့္အ၀တ္အစားဒီဇိုင္းေတြ၊ ပစၥည္းေတြျပည့္ေနတာပဲ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ရယ္ေမာစရာဒရာမာဇာတ္လမ္းမ်ဳိးပါ။ ကၽြန္မ မဂၤလာေဆာင္တယ္။ ကေလးေမြးတယ္၊ ကေလးက ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႀကီးထြားႏႈန္းကျမန္ေနလိုက္တာ။ ႀကီးက်ယ္လွတဲ့ဇာတ္၀င္ခန္းပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : Twilight က မင္းရဲ႕ ေကာလိပ္၊ ၿပီးေတာ့ မင္း ဘြဲ႕ရတယ္။ ၁၇ ႏွစ္မွာ ဘယ္လာစြမ္းန္ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ မင္း ၂၁ ႏွစ္ရွိၿပီ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ဟုတ္ပါရဲ႕ရွင္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ပဲ ရိုက္ခဲ့ရတာ။ ရုပ္ရွင္က ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြပဲ ဇာတ္၀င္ခန္းတိုင္း၊ အဆင့္တိုင္းပဲ။ အခုေတာ့အလုပ္ကို ပိုၿပီး အာရုံစူးစိုက္တတ္လာၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခု ကၽြန္မမွာ အဲဒီရုပ္ရွင္ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းက မင္းဘ၀ရဲ႕ အမိန္႔ေပးသူမဟုတ္ဘူးလား။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာကိုပဲလုပ္ဖို႔ ေတြးေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ရွင္လုပ္တာကို အရူးအမူးလူေတြသိေစခ်င္တယ္။ အဲဒါကို ရွင္က ဂုဏ္ယူေနတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကရယ္စရာေကာင္းပါတယ္ရွင္။ လူေတြမွာ ဒီရုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္၀င္စားမႈရွိတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မကိုအာရုံစိုက္ေနတာကေတာ့ ကၽြန္မ ကသိကေအာက္ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ လူေတြက ကၽြန္မကိုေမးၾကတယ္။ “ရွင္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ဘာေတြလြဲမွားေနတာလဲ” တဲ့။ ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ကၽြန္မခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတယ္ရွင့္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းကို မင္း ျပန္ၾကည့္ရတာၾကိဳက္သလားပဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ထိုင္ခံုမွာအက်အနထိုင္ ကၽြန္မရုပ္ရွင္ေတြပဲ ျပန္ျပန္ၿပီးရစ္ၾကည့္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕သရုပ္ေဆာင္ေတြကေျပာတယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပန္မၾကည့္ၾကပါဘူးတဲ့။ အဲဒါကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွမယံုဘူး။ ကၽြန္မအဲဒီလိုေတြ ေျပာတာၾကားရတိုင္း ဘာေၾကာင့္သူတို႔အလုပ္ကို သူတို႔ ျပန္မၾကည့္ၾကတာလဲဆိုတဲ့ဆင္ေျခ ေတာင္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ အဲဒါ အလကားပါ။ ၀မ္းနည္းပါတယ္ဒီလိုေျပာရတာ။ ဒီလူေတြ .. ကၽြန္မသိပါတယ္။ ရွင့္လည္း ရွင္ဘာသာျပန္ၾကည့္တာပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္။ မင္းရဲ႕ကေလးဘ၀ကသရုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ျပန္ၾကည့္လို႔ရေနတယ္။ အင္မတန္နည္းပါးတဲ့လူေတြေလာက္ပဲ အသက္အရြယ္အလိုက္ မွတ္တမ္းဗီဒီယိုေတြျပန္ၾကည့္ႏိုင္ၾကတာေလ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေပါ့ရွင္။ ကၽြန္မ ၁၀ႏွစ္အရြယ္တုန္းက Panic Room မွာ သရုပ္ေဆာင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ ၾကာခဲ့ၿပီလို႔ မခံစားရဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ အေဖက တီဗီကိုဖြင့္တဲ့အခါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ကၽြန္မ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ေလး သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတဲ့အခန္း ျပန္ၾကည့္ရတာေကာင္းသားပဲ။ ၿပီးေတာ့ “ပိတ္လိုက္ပါအေဖရယ္” လို႔ေတာ့ ကၽြန္မေျပာမိမွာေပါ့။ ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : လူတိုင္းက မင္းကို Twilight ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက အမ်ဳိးသမီးသူရဲေကာင္း ဘယ္လာစြမ္းန္(Bella Swan)အျဖစ္ပဲသိေနၾကတယ္။ ဘယ္ပရိသတ္ေတြက မင္း ကေလးဘ၀ထဲက သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကို မသိၾကတာလဲ။ မင္း ဘယ္လိုစတင္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာလဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : အဲဒါထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ေက်ာင္းမွာ သရုပ္ေဆာင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးကလူက ကၽြန္မပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းမွာသီခ်င္းေတြဆိုဖို႔ ဖိအားေပးခံရဖူးတယ္။ ကၽြန္မ ဟီဘရူးဘာသာနဲ႔ ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီသီခ်င္းမ်ဳိးဆိုရတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြရဲ႕မီးထြန္းပြဲေတာ္“ဟာႏူကာ”မွာ သီဆိုၾကတဲ့သီခ်င္းမ်ဳိးေလ။ ဒါေပမယ့္ ဟာႏူကာမီးထြန္းပြဲေတာ္ ကၽြန္မတစ္ခါမွမႏႊဲဖူးဘူး။ ကၽြန္မႀကီးျပင္းလာပံုေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရြးခ်ယ္ဆိုျဖစ္ပံု၊ သံၿပိဳင္သီဆိုရမယ့္ေနရာေတြမွာပါ၀င္ျဖစ္ပံုကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ကၽြန္မဆိုျဖစ္တဲ့သီခ်င္းက သာမန္ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ စကားလံုးေတြေတာင္ ေသခ်ာအလြတ္မရေတာ့ပါဘူးရွင္၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ဆိုခဲ့ရတာ၊ ဒရီဒဲလ္သီခ်င္းက အရွည္ႀကီးပဲ၊ တကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းလွတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ေအးဂ်င့္နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တာ။ သူက ပရိတ္သတ္ထဲမွာေလ၊ ကၽြန္မ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ကေပါ့။ ကၽြန္မ အသက္ ၉ႏွစ္မွာ ပထမဆံုးရုပ္ရွင္ “The Safety of Objects” ကိုရိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာေတြေရာရိုက္ခဲ့ေသးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရွင္ေတြကိုပဲ တန္းရိုက္ျဖစ္ခဲ့တာလား။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာႏွစ္ခုရိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုက Porsche ကားေၾကာ္ျငာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက စီးပြားျဖစ္ေၾကာ္ျငာမွာ သရုပ္ေဆာင္တာေရာ၊ တီဗီမွာသရုပ္ေဆာင္တာပါ လံုးလံုးမျဖစ္ထြန္းခဲ့ဘူး။ ကေလးအစီအစဥ္ေတြမွာသရုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးအမ်ဳိးအစားမဟုတ္ခဲ့ဘူးရွင့္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : ၁၉၉၉ မွာ ဒါရိုက္တာေဒးဗစ္ဖင္းန္ခ်ာက မင္းကို Panic Room မွာ ဂ်ဳိဒီေဖာ္စတာရဲ႕သမီးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေစခဲ့တယ္ေနာ္။ သူက ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျပန္ရိုက္တတ္တဲ့သူမ်ဳိး၊ အဲဒီေတာ့ အခက္အခဲေတြ႔ခဲ့လား၊ ကေလးဆိုေတာ့ေလ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္: အႀကိမ္၈၀ေလာက္ျပန္ရိုက္ခဲ့ရတာကို ဘာလြဲေနမွန္း ကၽြန္မ သေဘာမေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္စရာေတာ့အေကာင္းသား။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာဆို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူမိတာက Panic Room က ဇာတ္၀င္ခန္းေတြပါ။ ကၽြန္မက ေသြးခ်ဳိေရာဂါသည္ေလး၊ တက္တတ္တယ္။ အဲဒီရိုက္ကြင္းေတြတုန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါရိုက္တာမ်ား ကၽြန္မမ်က္လံုးထဲက ေသြးေၾကာေတြ အကုန္ျပတ္ထြက္သြားခဲ့သလိုပဲ။ ဒါေပမ့ဲ ေအးေဆးပါ။ ကၽြန္မ ရယ္ရယ္ေမာေမာအလုပ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းမွာ ေယာက်္ားေလးလို အမူအက်င့္ေတြရွိတယ္။ ထူးျခားေနတာေပါ့။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္: ကၽြန္မမွာ အစ္ကိုေတြရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေယာက်္ားဆန္တဲ့အမူအက်င့္ေတြ ရွိေနတာ။ ကၽြန္မငယ္တုန္းကဆို မိန္းကေလးဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လံုး၀ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့အထိပဲ။ ကၽြန္မက ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ … မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ကၽြန္မ မိန္းကေလးပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒါျပန္ေျပာရတာကိုေတာင္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္တုန္းပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : ဒါေပမဲ့ အဲဒါေလးကပဲ တျခားသရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ မတူကြဲျပားေနတာေလ။ ေယာက်္ားဆန္တဲ့စရုိက္ေလးကပဲ လူေတြ ပိုၿပီးစိတ္၀င္စားေနေအာင္လုပ္ခဲ့တာကြဲ႕။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : တကယ္ပါပဲရွင္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မသိတာက ကၽြန္မအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ Twilight က ဇာတ္ညႊန္းေတြဖတ္တယ္။ စာအုပ္မဖတ္ရေသးခင္ ဇာတ္ညႊန္းေတြအရင္ဖတ္ခဲ့ရတာ။ စာအုပ္မဖတ္ခင္ အသံစစ္ေဆးမႈေတြ တကယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ ရုးေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ရပ္မ်ဳိးပဲ။ သင္ခန္းစာသံုးႏွစ္စာေလာက္ရွိေနတဲ့ စာအုပ္ေလးအုပ္လံုး ေသခ်ာကို ဆုတ္ျဖဲခဲ့ေသးတယ္။ အစတုန္းက Twilight က ႀကီးက်ယ္တဲ့ကိစၥႀကီးလို႔ ကၽြန္မ မသိခဲ့ပါဘူး။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ေတြကို ထူးထူးျခားျခားစိတ္၀င္စားမႈရွိလား။ မိန္းကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္တိုင္း ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ေတြႀကိဳက္ၾကတယ္။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ကၽြန္မေတာ့ ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္တစ္ေကာင္က သေဘာက်တာႀကိဳက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ၁၇ႏွစ္တုန္းက Twilight ကိုဖတ္တယ္။ ကၽြန္မအတြက္ ျခြင္းခ်က္မရွိျပည့္စံုတဲ့ဇာတ္လမ္းပဲ။ ဇာတ္ညႊန္းစာသားေတြက မလုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္ႏိုင္မယ္လုိ႔ ေတြးျမင္ေနတဲ့ ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြအေၾကာင္းပါ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လုပ္ၾကတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာလို႔မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ ကိုယ့္ဘာသာညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ရုံပဲေလ။ ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ေတြက နည္းနည္းေတာ့အႏၱရာယ္ႀကီးတယ္။ ကၽြန္မလို မိန္းကေလးေတြကလည္း ကိုယ့္ဘာသာစမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ သေဘာက်တတ္ၾကတယ္။လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : Breaking Dawn မွာ သဘယ္လာနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ အက္ဒ္၀ါ့ဒ္လက္ထပ္ၾကတယ္။ မဂၤလာပြဲကဘယ္လိုလဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့ရွင္။ အဲဒါ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးမဂၤလာပြဲျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းမဂၤလာပြဲမ်ဳိး၊ အဲဒီဇာတ္၀င္ခန္း မဂၤလာ၀တ္စံုရေတာ့ စမ္း၀တ္ၾကည့္တယ္။ က်ပ္လိုက္တာရွင္၊ ကၽြန္မကိုယ္က တြန္႔လိန္ေကာက္ေကြးေနေရာ၊ ေနာက္ ျပင္တယ္၊ စမ္း၀တ္တယ္။ တစ္လွည့္စီျပင္လိုက္ ၀တ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွ အဲဒီ၀တ္စံုဒီဇိုင္းလက္စသတ္ႏိုင္ခဲ့တာ။ တကယ္ေတာ့ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့၀တ္စံုေပါ့ရွင္။ Twilight စာအုပ္မွာ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးထဲက ပရိတ္သတ္ေတြ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ၾကတဲ့ တကယ့္အ၀တ္အစားဒီဇိုင္းေတြ၊ ပစၥည္းေတြျပည့္ေနတာပဲ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ရယ္ေမာစရာဒရာမာဇာတ္လမ္းမ်ဳိးပါ။ ကၽြန္မ မဂၤလာေဆာင္တယ္။ ကေလးေမြးတယ္၊ ကေလးက ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႀကီးထြားႏႈန္းကျမန္ေနလိုက္တာ။ ႀကီးက်ယ္လွတဲ့ဇာတ္၀င္ခန္းပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : Twilight က မင္းရဲ႕ ေကာလိပ္၊ ၿပီးေတာ့ မင္း ဘြဲ႕ရတယ္။ ၁၇ ႏွစ္မွာ ဘယ္လာစြမ္းန္ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ မင္း ၂၁ ႏွစ္ရွိၿပီ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ဟုတ္ပါရဲ႕ရွင္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ပဲ ရိုက္ခဲ့ရတာ။ ရုပ္ရွင္က ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြပဲ ဇာတ္၀င္ခန္းတိုင္း၊ အဆင့္တိုင္းပဲ။ အခုေတာ့အလုပ္ကို ပိုၿပီး အာရုံစူးစိုက္တတ္လာၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခု ကၽြန္မမွာ အဲဒီရုပ္ရွင္ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းက မင္းဘ၀ရဲ႕ အမိန္႔ေပးသူမဟုတ္ဘူးလား။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာကိုပဲလုပ္ဖို႔ ေတြးေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ရွင္လုပ္တာကို အရူးအမူးလူေတြသိေစခ်င္တယ္။ အဲဒါကို ရွင္က ဂုဏ္ယူေနတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကရယ္စရာေကာင္းပါတယ္ရွင္။ လူေတြမွာ ဒီရုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္၀င္စားမႈရွိတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မကိုအာရုံစိုက္ေနတာကေတာ့ ကၽြန္မ ကသိကေအာက္ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ လူေတြက ကၽြန္မကိုေမးၾကတယ္။ “ရွင္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ဘာေတြလြဲမွားေနတာလဲ” တဲ့။ ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ကၽြန္မခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတယ္ရွင့္။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : မင္းကို မင္း ျပန္ၾကည့္ရတာၾကိဳက္သလားပဲ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ထိုင္ခံုမွာအက်အနထိုင္ ကၽြန္မရုပ္ရွင္ေတြပဲ ျပန္ျပန္ၿပီးရစ္ၾကည့္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕သရုပ္ေဆာင္ေတြကေျပာတယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပန္မၾကည့္ၾကပါဘူးတဲ့။ အဲဒါကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွမယံုဘူး။ ကၽြန္မအဲဒီလိုေတြ ေျပာတာၾကားရတိုင္း ဘာေၾကာင့္သူတို႔အလုပ္ကို သူတို႔ ျပန္မၾကည့္ၾကတာလဲဆိုတဲ့ဆင္ေျခ ေတာင္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ အဲဒါ အလကားပါ။ ၀မ္းနည္းပါတယ္ဒီလိုေျပာရတာ။ ဒီလူေတြ .. ကၽြန္မသိပါတယ္။ ရွင့္လည္း ရွင္ဘာသာျပန္ၾကည့္တာပဲ။
လင္းဟာ့ရွ္ဘာဂ္ : စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္။ မင္းရဲ႕ကေလးဘ၀ကသရုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ျပန္ၾကည့္လို႔ရေနတယ္။ အင္မတန္နည္းပါးတဲ့လူေတြေလာက္ပဲ အသက္အရြယ္အလိုက္ မွတ္တမ္းဗီဒီယိုေတြျပန္ၾကည့္ႏိုင္ၾကတာေလ။
ခရစ္စတန္းစတီး၀ါ့ထ္ : ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေပါ့ရွင္။ ကၽြန္မ ၁၀ႏွစ္အရြယ္တုန္းက Panic Room မွာ သရုပ္ေဆာင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ ၾကာခဲ့ၿပီလို႔ မခံစားရဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ အေဖက တီဗီကိုဖြင့္တဲ့အခါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ကၽြန္မ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ေလး သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတဲ့အခန္း ျပန္ၾကည့္ရတာေကာင္းသားပဲ။ ၿပီးေတာ့ “ပိတ္လိုက္ပါအေဖရယ္” လို႔ေတာ့ ကၽြန္မေျပာမိမွာေပါ့။ ။
ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္
ReplyDeleteအရြယ္ေရာက္လာျပီဆိုေပမဲ႔လို႕ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ေတာ႕ ေစာေနေသးတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။
ေအာင္ျမင္လို႕ေကာင္းေနတဲ႔ခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳေစခ်င္ေသးဘူး
အင္းေလ ကိုယ္ေတြသာ ငယ္တယ္ထင္တာ
သူတို႕ကေတာ႕ ဘယ္ထင္မတုန္းေနာ္