မဂၤလာေဆာင္ပြဲေလး က်င္းပေနတယ္

 ကြ်န္မဟာႏိုင္ငံတကာရုပ္သံလိုင္းမ်ားကို လွည့္ေျပာင္းဖမ္းယူၿပီး ကမၻာႀကီးရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေတြ  မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ႀကည့္ဖို႔၀ါသနာရွိခဲ့တယ္။ ဒီလို ႀကည့္တဲ့အခါ ကမၻာႀကီးဟာ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဆူပြက္ေနတာမို ့ စိတ္ခ်မ္းသာစရာျမင္ကြင္းကေတာ့ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ အနိ႒ာရံုေတြသာ ဖန္သားျပင္ကို မင္းမူ ႀကီးစိုးေနတယ္။အေသခံ ဗံုးခြဲျခင္း အႀကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ျခင္း က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ျခင္း ရန္စ ရန္လိုျခင္း  လက္နက္ယွဥ္ၿပိဳင္္ စမ္းသပ္ျခင္း  တဦးႏွင့္တဦးျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္း တရားမဲ့ ေမာက္မာေထာင္လ႔ႊာားျခင္း စတာေတြကိုဘဲေတြ႔ေနရတယ္။ လူေတြဟာ ဒီေလာက္ဘဲ ရိုင္းစိုင္းၿပီး ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးေနၿပီလား။သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးျခင္း မၿပဳႏိုင္ႀကဘူးလား။ အတိတ္ကၿဖစ္စဥ္ေတြ နာက်ည္းမေနဘဲ ထားခဲ့လို႔ မရႀကဘူးလား။ လက္ရွိဘ၀မွာ ညီညႊတ္မွ်တစြာ လူသားအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးရွိရွိ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အတူတကြ လက္တြဲ  ေနႀကဖို ့ ဆႏၵမရွိႀကဘူးလား။ ဒီမွ် အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ကို လြဲမွားစြာ ေရွ့တန္းတင္ အစြန္းေရာက္သင့္သလား။စစ္မွန္ေသာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ထားရွိဖို ့ မသင့္ပါလား။

လူေတြ ဘာ့ေႀကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး မေနႏိုင္ႀကပါလိမ့္ ။
ဘာ့ေႀကာင့္ ဒီေလာက္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားေနႀကပါလိမ့္။
ဘာ့ေႀကာင့္ ဒီေလာက္ လူေတြ သတ္ေနႀကပါလိမ့္။
စာေရးသူ နားမလည္ႏိုင္ပါၿပီ။ အ့ံၿသရပါၿပီ။
ဘယ္ဘာသာေရးကမွ လူသတ္ရန္ ခြင့္ၿပဳလိမ့္မည္ မထင္ပါ။
ေဂါတမဗုဒၼသာ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေစခ်င္စမ္းပါဘိ။
တဘက္သတ္။ အယူသီး အစြန္းေရာက္ စသည္ ကင္းရွင္းေစခ်င္ပါဘိ။
ဘယ္ရုပ္သံလိုင္းကို ႀကည့္ႀကည့္ ေန ့စဥ္လူသတ္ပြဲေတြသာ ေတြ ့ေနရၿပီး ေပါက္ကြဲဆူေ၀ေနတယ္။
အမ်ိုးသမီးမ်ားကလည္း အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ရည္တူ လူသတ္ေနျပေနႀက အေသခံဗံုးခြဲ ေနႀကတယ္။

၂၀၀၇ ႏို၀င္ဘာ ၉ရက့္ဗုဒၶဟူးေန ့က ရုပ္သံလိုင္းအားလုံး  ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံ အမၼာန္ၿမိဳ ့ ဟိုတယ္သံုးခု ဗံုးခြဲ ခံရမွဳ ကို breaking news  အျဖစ္ ဦးစားေပး ထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။  ေဖါက္ခြဲ ခံလိုက္ရတဲ့ ဟိုတယ္ သုံးခုအနက္ ရာနီဆန္ဟိုတယ္မွာေတာ့  မဂၤလာေဆာင္ပြဲ ကေလးတခု ႀကည္ႀကည္ႏူးႏူး က်င္းပ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ တဲ့။ ျဖစ္ရေလ ။လို႔ စာေရးသူ သနားမိတယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘႏွင့္ သတို႔သမီး သတို႔သား ေဆြမ်ိုဳး (၁၇ေယာက္) အပါအ၀င္ ဧည့္ပရိတ္သတ္လူေပါင္း (၅၇)ေယာက္ ပြဲ ခ်င္းၿပီး ေသဆုံးခဲ့တယ္။ေသေစညႊန္းခဲ့သူ ဘယ္မွ်ပါ၀င္မည္ မသိရေပမဲ့ အီရတ္၊ တရုပ္၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ေဆာ္ဒီ ၊ ပါလက္စတိုင္း၊ အင္ဒိုနီရွား ၊ အဇၨေရးလ္၊ အာရပ္ စသည္ တည္းခိုသူ (၁၀၀) ေက်ာ္ ဒါဏ္ရာ အႀကီီးအက်ယ္ ရရွိႀကတယ္။ ေၿကာက္ခမန္းလိလိ မိုက္မဲ ဆိုးသြမ္းမွုဳေတြ ပါဘဲ။

မႊန္ထူေနတဲ့ မီးခိုးလုံးေတြႀကား ဖရိုဖရဲ ကစဥ့္ကလ်ား ေျပးသူေျပး။ လႊားသူ လႊား ေႀကမြသြားတဲ့ ဟိုတယ္အေဆာက္အဦႀကား ေအာ္သူေအာ္ ငိုသူ ငို ။ငရဲ ပြက္သလို သည္းပြတ္ႏွလုံး ပ်က္ၿပံဳးခ်င့္စဖြယ္ ဒါဏ္ရာ ဗလပြႏွင့္ ျပန္ ့ႀကဲေနတဲ ့ လူေသ အေလာင္းမ်ား မေသမရွင္ လူနာမ်ား ။
အို ဒါ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္ပါရဲ ့လား။ ေမးစမ္းခ်င္ပါတယ္။
မိမိ ဘယ္သူ ့ကို ရည္ရြယ္တိုက္ခိုက္ ဗံုးခြဲ ခဲ့ပါသလဲ။ မိမိအသက္ကိုစေတးရေလာက္ေအာင္ ထိုငိတန္ေသာ လုပ္ရပ္ဟုတ္ပါ ရဲ ့လား။  မိမိေသေစခ်င္သူ ဘယ္ႏွစ္ဦးပါပါသလဲ။ ဗံုးခြဲသူ မသိႏိုင္တဲ့ အရာပါ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ မိမိႏွင့္ မ်ိဳးတူ ရိုးတူ အီရတ္သတို ့သားႏွင့္ သတို ့သမီး ပါ၀င္သြားျခင္းပါဘဲ။

တကယ္ေတာ့ ဗံုးခြဲ သူေတြဟာ အုပ္စု သုံးစု ခြဲ ၿပီး ဟိုတယ္သံုးခု သုံးေနရာ ကို တျပိဳင္တည္း ေဖါက္ခြဲ ဖို ့ အႀကံႀကီးခဲ့ႀကသူမ်ားပါ။သူတို ့ဟာ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ (၅)ရက္ေန ့မွာ အီရတ္ႏိုင္ငံ ကေန ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံ အမၼာန္ၿမိဳ ့ကို ေရာက္ရွိလာႀကသူမ်ားျဖစ္တယ္။ အဲဒီအဖြဲ ့ထဲက အသက္ (၄၀) အရြယ္ အီရတ္အမ်ိဳးသား အလီဟူစိန္အယ္လ္ရွန္မာရီ ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူအသက္(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္ ဆာဂ်ီ ဒါမူဘာရပ္ အယ္လ္ရီရွာ၀ီ တို ့ဟာ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံ အမၼာန္ၿမိဳ ့့ ဟိုတယ္ရာမာဆန္ မွာ တည္းခိုေနႀကတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံ သားမ်ားကို ဗံုးခဲြတိုက္ခိုက္ရန္ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္း ခံရသူမ်ားျဖစ္တယ္။အမွန္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရာမာဆန္ဟိုတယ္မွာ တည္းခို ေနသူမ်ားက အျပစ္ကင္းသူမ်ားပါ။  အီရတ္ႏိုင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္  ၀ိုင္း၀န္းပူးေပါင္းကူညီရန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္၇ာ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးက ေရာက္ရွိေနတဲ့  ႏိုင္ငံစုံက လူမ်ိဳးစုံ မ်ားျဖစ္တယ္။ သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ မဂၤလာေဆာင္ပြဲ ကေလး က်င္းပေနစဥ္ ဧည့္ပရိသတ္ေတြႏွင့္ ခန္းမထဲကို ေရာေႏွာ၀င္ေရာက္မယ္ အသင့္ေနရာယူ ျပင္  ေဖါက္ခြဲ စသည္ အဆင့္ဆင့္  ႀကိဳတင္ အကြက္ခ်စည္း၀ါးရိုက္ ထားႀကၿပီးပါ။ သူတို႔ဟာ ေဖါက္ခြဲ ေရးသင္တန္းမ်ားကိုလည္း ပိုင္ႏိုင္စြာ တက္ေရာက္ခဲ့ ႀကၿပီးျဖစ္တယ္။ အႀကမ္းဖက္လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အဓိကက်တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ ေတြ ေထာက္လွမ္းေရးသမားမ်ားထံက ေပးပို ့ထားၿပီးလဲ ျဖစ္တယ္။

လူမ်ိဳးေရး စိတ္ဓါတ္ ခိုင္မာျပင္းထန္ဖို႔ ရဲရင့္ျပတ္သားဖို႔ မဆုတ္မနစ္ ဇြဲမာန္ ခက္ထန္မာေႀကာဖို ့ အေမရိကန္ေတြ မ်ိဳးျပဳတ္ဖို႔ အေမရိကန္ေတြကို အေသအလဲ မုန္းတီးဖို့ ကလဲ့စားေျခဖို ့ စတဲ့သေဘာတရားေတြကိုလဲ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက သို႔မဟုတ္ သင္တန္းဆရာမ်ားက သူတို႕ ေခါင္းထဲအႀကိမ္ႀကိမ္ အျပတ္ရိုက္ထည့္ ေပးလိုက္ၿပီးပါ။ အယ္လ္ရီရွာ၀ီ ကိုယ္တိုင္လည္း ေမာင္သုံးေယာက္ႏွင့္ ညီမ ခင္ပြန္းကို အေမရိကန္ မရိန္းတပ္ဖြဲ ့ က သတ္ျဖတ္ျပစ္ခဲ့မွဳ အေပၚ အခဲ မေႀက ျဖစ္ေနတာပါ။သူမက ခံစားခ်က္အျပည့္ႏွင့္ လက္တုံ႔ ျပန္တိုက္ခိုက္ဖို ့ သိပ္စိတ္အားထက္သန္ေနတယ္။ သူမရဲ႕ အမ်ိုးသား ကလည္းသူမကို ဒီကိစၥ ေသြးေအးမသြားဖို ့ မျပတ္ေသြးထိုး လွံဳ ့ေဆာ္ခိုင္းေစ ေနသူျဖစ္တယ္။အေမရိကန္မ်ားကို သူတို ့ က ခရူဆိတ္ဒါမ်ားအျဖစ္သာ အၿမဲ ျမင္ေနႀကတယ္။

ႏို၀င္ဘာ (၉) ရက္ ညဦးပိုင္းမွာေတာ့ ဟိုတယ္ ခန္းမႀကီးထဲမွာ မဂၤလာပြဲ ခ်ီးျမွင့္လာသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္လို႔ေနတယ္။ ဧည့္ သည္မ်ားဟာ တဦးကို တဦး အၿပံဳးေတြဖလွယ္ရင္း တုံ႔ျပန္ရင္း ေပးကမ္းရင္း ခ်မ္းေျမ႕စြာ ဟိုသည္ ကူးသန္း သြားလာ ေျပာဆိုေနႀကတာပါ။ အစီအစဥ္အတိုင္းအီရတ္ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ခန္းမထဲကို ဧည့္ပရိတ္သတ္ေတြႏွင့္ မဂၤလာပြဲ တက္ေရာက္သူ အသြင္ ေရာေႏွာ၀င္ေရာက္လာပါၿပီ။ အသင့္အေနအထားလည္းရွိေနပါၿပီ။ အယ္လ္ရီရွာ၀ီ တေယာက္ စိတ္ဂဏွာ မျငိမ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလို ့ သူထင္ေနတဲ့လူေတြကို သဲသဲမဲမဲ စိမ္းစိမ္းႀကည့္ ၿပီး စိတ္ထဲက “သြားစမ္း ေဟ့လူေတြ .. မင္းတို ့ မႀကာခင္ ေသရေစ့မယ္။ငါ့ေဆြမ်ိဳးေတြ အေသဆို းနဲ့ ေသရသလို မင္းတို ့ အခုေသရမယ္။" စသည္ အံႀကိတ္ႀကံဳး၀ါးေနေလရဲ ့။
ဟုတ္တယ္ေလ။ မႀကာခင္ စကၠန့္ပိုင္းအတြင္း သူမ ဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္ေတာ့မွာေလ။
သူမရဲ႕၀တ္ရံုမဲ ႀကီးေအာက္က ခါးမွာ ဗံုးေတြ အလီ ဟူစိန္ကိုယ္တိုင္ က်က်နန ခါးပတ္ပတ္ တပ္ဆင္ေပးလိုက္ၿပီေကာ။ (အရင္ဆံုးေသရမဲ့သူက သူမဆိုတာ သူမ မသိဘူး) ၀တ္ရံုဖါးဖါးႀကီးက  ဖံုးကြယ္ထားသလိုဘဲ။ ဗံုးေတြကို ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ႏွစ္္ဦးဟာ ဆန့္က်င္ဘက္ ေဒါင့္တခုစီမွာ ေနရာယူခဲ့တယ္။ အသင့္အေနအထားႏွင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနႀကတယ္။ သတ္မွတ္ခိ်န္ကာလမွာ အလီဟူစိန္က အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။သူကိုယ္တိုင္လည္း စနက္တံကို ဆြဲ ျဖဳတ္လိုက္ပါၿပီ။ သ ူ့ကိုယ္က ဗံုးေတြဟာ ခ်က္ျခင္းေပါက္ကြဲ ၿပီး အစအနေတြေလထဲမွာ လြင့္္ပ်ံသြားသလို သူ ့ကိုယ္ႀကီးဟာလည္း အပိုင္းပိုင္း ျပတ္ထြက္ သြားခဲ့တယ္။

ပရိတ္သတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လည္း အလားတူ တစစီျဖစ္သူျဖစ္  ကူပါ ကယ္ပါ ေအာ္သူေတြႏွင့္ ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္ခဲ့ၿပီး လြတ္ကင္းခ်မ္းသာႀကသူမ်ားကေတာ့ တံခါး၀တခုကို ၿပံဳတိုးရင္း ဦးတည္ခ်က္မရွိ ထြက္ေျပးေနႀကတယ္။ ဗံုးခြဲမယ့္ အီရတ္အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ စနက္တံကို ဆြဲျဖဳတ္ဖို႔ အားထုတ္ခဲ့ေပမဲ့ ကံေကာင္းစြာ ဗံုးေတြက မကြဲ ပါဘူး။ စုၿပံဳထြက္ေျပးေနႀကသူေတြထဲမွာ သူမပါ အသိမဲ့စြာ ေရာေႏွာ တိုးေ၀ွ ့ေနတယ္။ ေနာင္အခါ သက္ဆိုင္ရာက သတင္းအရ  သူမတို ့ ငွားရမ္းတည္းခိုခဲ့တဲ့ အမၼာန္ရွိ အိမ္တလုံးအတြင္းကေန ဖမ္းမိသြားတယ္။ ဒီသတင္းကို CNN ,BBC ,DW ,ALJAZEERA စသည္ အာရပ္ လိုင္းေပါင္းစံုမွပါ  သူမရဲ ့ ဗံုးဆင္ထားတဲ့ ကိုယ္ခႏၵာကို ရွဳေဒါင့္ မ်ိုးစုံ ဘက္ေပါင္းစံုက လွည့္ပတ္ရိုက္ကူး ၿပီး အဆက္မျပတ္ တင္ဆက္ျပသထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ဗံုးဆင္ပံုဆင္နည္းကို ျပသေပးတာပါ။ ဒီလုပ္ရပ္ကို အယ္လ္ေကဒါ အဖြဲ ့က သူတို ့လက္ခ်က္လို ့ ၀န္ခံခဲ့ႀကတယ္။
ေကာင္းပါၿပီ။

ဘာ့ေႀကာင့္ ဒီလို အႀကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ပါသလဲ။ (ဇစ္ျမစ္ကို ရွာပါ)
ဒီအႀကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မွဳေတြကို ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ဘယ္လို တံု ျပန္ပါသလဲ။
အႀကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေရးကို  ပူးတြဲ ေဆာက္ရြက္ႀကတယ္္ေအာင္ျမင္မွဳ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ အမွန္က စစ္ေရးႏွင့္ ေျဖရွင္းလို႔ ရမယ္မထင္ဘူး။ အမုန္းကို ႏွိမ္နင္းရမွာျဖစ္တယ္။ အမုန္းဘယ္ကလာသလဲ ။ အေႀကာင္းရင္းကို ႀကည့္ျမင္ရမွာျဖစ္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အမုန္းကို ၿပိဳကြဲေအာင္  ျဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းရမွာပါ။အမုန္းကို အမုန္းျဖင့္ (လက္နက္ျဖင့္ ) ေျဖရွင္း ႏွိမ္နင္းလို ့ က ဘယ္ေတာ့မွ စစ္မီးျငိမ္းမယ္မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကို ရန္ခ်င္း မတံု ့ႏွင္းရပါဘူး။ သည္းခံခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးျခင္းဟာ ကြ်န္မတို ့ေဂါတမဗုဒၼရဲ ့ အေကာင္းဆံုး အမုန္းၿဖိဳဖ်က္ေရး လမ္းစဥ္ပါဘဲ။ဆိုလိုတာက ေတြ ့ဆံု ေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးပါ။ သူတပါးကို ကို္ယ္ႏွင့္ ထပ္တူ ခ်မ္းသာေစလိုျခင္း။ ဆိုတဲ့ ေမတၱာ ကို  ျဖန့္ျဖဴးႏိုင္ရပါမယ္။ ေမတၱာျဖင့္သာ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ တေပြ ့တပိုက္ ရရွိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အမုန္းသံသရာရွည္ေစမဲ့ အျပန္အလွန္ ကလဲ့စားေျချခင္း An Eye For An Eye ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ိဳးဟာ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေတာင္းဆိုမွဳသာ ျဖစ္လို ့ ဒါဟာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စရာ အေႀကာင္းမရွိဘူး။ ဒါဟာ တရားလက္လႊတ္သူမ်ားရဲ ့ ရူးသြပ္မိုက္မဲမွဳသာ ျဖစ္တယ္။
 အစဲြ ေၿကာင့္ မုန္းျခင္း (obsessive hate)
အတၱေႀကာင့္မုန္းျခင္း။ (hysterical hate)
စတာေတြ မရွိရပါဘူး။ ခ၀ါခ်ျပစ္ရပါလိမ့္မယ္။
မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျငိမ္းခ်မ္းဘူး။  ခက္ေတာ့လဲ အခက္သား။
ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ ဘုရားေလာင္းေတြမွ မဟုတ္တာ။ florist က ေလာဘတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိတယ္။ ဘာသာေရးဆိုတာ ေပ်ာ့ညံ့တယ္လို႔ လူ႔စရိုက္ လူ႔ဗီဇ အရ ျပႆနာေတြကို လူသားပီပီ ေျဖရွင္း ႀကမွာျဖစ္လို ့ အမုန္းက ရွဳိ ့တဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံ မ်ားအႀကားမွာ ကမၻာသူ ကမၻာသားအားလုံး ေလာင္ၿမိဳက္မွဳ ကင္းေအာင္ ဗုဒၼ က်င့္စဥ္အတိုင္း က်င့္ႀကံ ေနထိုင္ရမွာက အေသအခ်ာပါဘဲ။

(အတြဲ ၂ အမွတ္ ၄ ၂၀၀၇ ဧၿပီလထုတ္ youth မဂၢဇင္းပါ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေ၀မွ်ပါသည္)

Florist